واقعه میدان توپخانه

محمدعلی‌شاه نظر چندان مساعدی نسبت به مشروطه نداشت و از برچیدن بساط مشروطیت هم بدش نمی‌آمد. یکی از مهمترین تلاش‌های دربار و طرفدارانش برای تحقق این امر، در آذرماه 1286 صورت گرفت؛ واقعه‌ای که به واقعه میدان توپخانه شهرت پیدا کرده است و طی آن در روزهای 21 و 22 آذرماه این سال، گروهی از اراذل و اوباش به رهبری صنیع حضرت و مقتدر نظام و با حمایت و دستور دربار، به طرف مجلس و مسجد سپهسالار در میدان بهارستان حرکت کردند و ضمن تظاهرات و عربده‌کشی شعارهایی علیه مشروطه سر دادند.

حمله نخست مهاجمان به مجلس با مقاومت مشروطه‌خواهان ناکام ماند و آنها مجبور شدند چادرهایی در میدان بر پا کنند. مهاجمان البته یکسر اوباش و لوطی نیز نبودند و در میان آنها فراشان و غلامان کشیک‌خانه، سربازان فوج امیر بهادر جنگ و برخی از دینداران عامی پیرو شیخ فضل‌الله نوری، سیدعلی یزدی و میرزا ابوطالب زنجانی نیز دیده می‌شدند. به هر روی این حمله پس از 20 روز، به موفقیتی دست نیافت و شاه هم مجبور شد با مشروطه‌خواهان صلح کند و سوگند بخورد به مشروطه وفادار بماند.