آتش در جنگل‌های باستانی و صدایی که به جایی نمی‌رسد!
آتش سوزی جنگل‌ها آن هم در اواخر پاییز فقط درخت‌های کهن سال عهد باستان را نمی‌سوزاند، دل هر ایرانی را هم کباب می‌کند.
به گزارش هم‌میهن آنلاین،
احمد زید آبادی: در همه چیز از امر توسعۀ متوازن و پایدار به سختی عقب افتاده‌ایم از جمله در فراهم کردن تجهیزات و آمادگی‌های لازم فنی و تکنولوژیک و انسانی برای اطفاء حریق در جنگل‌ها و مراتع کشور! این عقب‌افتادگی در صورت تداوم هیچ چیز از این کشور باقی نخواهد گذاشت!
بی‌فرهنگی و یا به عبارتی عقب‌ماندگی فرهنگی بخشی از مردم را هم باید به این مصیبت اضافه کرد. گرچه بسیاری بروز این بی‌فرهنگی را هم به نوع حکمرانی نسبت می‌دهند، اما نادیده گرفتن "مسئولیت فردی" شهروندان برای احترام به طبیعت و حفظ میراث آن، چشم بستن بر واقعیت است.
چپاول و بی‌مبالاتی افرادی از جامعه نسبت به میراث‌های طبیعی از ورود بی‌رویه به اعماق جنگل‌ها و مراتع بکر گرفته تا برافروختن آتش و رها کردن انواع زباله‌های آلوده‌کننده در قلب طبیعت، گویی امری عادی شده است. اگر شهروندی به آنان معترض شود، با عصبانیت واکنش نشان می‌دهند و می‌گویند؛ زورت به من می‌رسد؟ اگر راست می‌گویی برو جلو بخور بخور حکومتی‌ها را بگیر! اگر پاسخ دهی که بخور بخور حکومتی‌ها مجوزی برای برافروختن آتش در جنگل و بریدن درختان و رها کردن زباله‌های پلاستیکی در کنار رودخانه‌ها و دلِ صحراها و کوه‌ها و جنگل‌ها به دست نمی‌دهد، فوراً انگ طرفداری از حکومت را به طرف می‌چسبانند و با ایجاد غوغا نظر برخی عابران را به سمت خود جلب می‌کنند و مطمئن هستند که اگر از این بگو مگوها فیلمی بگیرند و برای شبکۀ ایران‌اینترنشنال بفرستند، آن را به عنوان "مبارزه با جمهوری اسلامی" با آب و تاب پخش می‌کند!
بدبختی این کشور که یکی دو تا نیست! بخشی از حکومت و تعدادی از مردم و برخی مدعیانِ اپوزیسیون گویی در پیمانی نانوشته دست به دست هم داده‌اند تا از این کشور جز زمین سوخته‌ای به جا نماند!
