چرا رای ندادم اما سکوت کردم
مصطفی تاجزاده، فعال سیاسی در یادداشتی با عنوان «چرا رای ندادم اما سکوت کردم» به ۱۰ دلیل برای تصمیمش اشاره کرد که در یکی از موارد آن چنین آورده است:«پانزدهم تیرماه امسال نشان داد بیش از ۷۷درصد ایرانیان با ادامه وضع موجود مخالفند و بیش از ۵۰درصد آنان حتی در دور دوم که احتمال رئیس‌جمهور شدن کسی می‌رفت که حامی سفت و سخت حجاب اجباری و اسلام زوری است و هنوز قطع‌نامه‌های تحریم شورای امنیت سازمان ملل را مهم نمی‌شمارد، حاضر به دادن رای نشدند.
دکتر پزشکیان در چنین جامعه‌ای و انتخاباتی مسئولیت ریاست‌جمهوری را پذیرفته است. اکنون او یا با همکاری رهبر و منصوبانش موفق به انجام تغییرات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی می‌شود و شهروندان بهبود ملموسی را در معیشت و زندگی فردی و جمعی خود احساس می‌کنند؛ درآن‌صورت از دعای خیر مردم بهره‌مند می‌شود و اصلاحات ساختاری نیز با هزینه و موانع کمتر و سرعت و شمول بیشتر ممکن می‌گردد.»
وی در ادامه تصریح کرد:«در جانب مقابل استصوابیون ماجرای دولت دوم روحانی را تکرار می‌کنند. چوب لای چرخ دولت جدید می‌گذارند. آتش به اختیارها را فعال و تریبون‌های رسمی را علیه آن بسیج می‌نمایند. آن‌هم در زمانی که به‌احتمال‌زیاد ترامپ دولت دوم خود را تشکیل خواهد داد و فشار حداکثری را دوباره آغاز خواهد کرد.
آنان می‌کوشند که دولت چهاردهم نیز زمین‌گیر شود و شکست بخورد. در این حالت اکثریت مردم با تحریم انتخابات بعدی و بی‌اعتنا به ارکان حکومت، خود رأساً به آزادسازی امور همت می‌گمارند.
چراکه هرچه ناامیدی از حاکمیت بیشتر شود، توسل به مقاومت مدنی و نافرمانی مدنی، جدی‌تر، گسترده‌تر و موجه‌تر خواهد شد. شخصاً آرزو می‌کنم و خشنود خواهم شد که شاهد وضعیت اول باشیم و مهار مشکلات و گذار به دموکراسی با همراهی بالا انجام شود و همه گرایش‌ها، از جبهه پایداری تا مشروطه‌خواهان، بتوانند در فضای گفت‌وگویی و مبتنی بر احترام متقابل، سیاست‌ورزی کنند و در انتخابات آزاد و منصفانه به رقابت پردازند و با انجام یک بازی برد-برد موجب اعتلای نام ایران و رفاه و سربلندی ایرانیان شوند.
درغیراین‌صورت اکثریت مردم، همچنان که تاکنون نشان داده‌اند، قادرند با شیوه‌های مدنی و خشونت‌پرهیز، استبداد دینی را به عقب رانند و انتخابات را کاملاً آزاد کنند و فردای بهتر را برای جامعه خویش رقم زنند.»
