روزگار نوی روشنایی
نیوشا طبیبی گیلانی
روزنامه‌نگار و پادکستر
دیشب با رفیق عزیزی که به دلیل مهاجرت از او دور افتاده‌ام، حکایت یلدا را می‌گفتیم. از اینکه یلدا تاچه‌اندازه منعکس‌کننده آن روح «امیدواری» در فرهنگ ایرانی است. در طول تاریخ بلند ایران، همین امیدواری و ایمان به پیروزی حقیقت و درستی بر دروغ، نادانی و کژی، ما را از همه سختی‌ها عبور داده. این سختی‌ها و دردهایی که با هم کشیده‌ایم تا در این سرزمین بمانیم، از ما ملتی ساخته که دوران‌های سختی را با امیدواری پشت‌سر گذاشته‌‌ایم. همین روح امیدواری و ایمان به پیروزی بوده که یکی از اجداد ما را واداشته، در بیش از 25 قرن پیش در میانه بیابان خشک گناباد، کلنگ به زمینی بزند و بنای قناتی را آغاز کند که چند قرن بعد به بهره‌برداری کامل برسد.
در اثنای گفت‌و‌گو صحبت از مقاله دانشمند محترم و بزرگ سرکار خانم دکتر ژاله آموزگار، درباره یلدا پیش آمد. اگر این مقاله را مطالعه نفرموده‌اید، خواهش می‌کنم آن را بخوانید. عنوان مقاله؛ «روز اورمزد، اولین روز از ماه دی» است. جدای از توصیف دلکش و خواندنی‌ای که حضرت استاد از یلدا و ریشه تاریخی آن نوشته‌اند، آنچه درباره فردای یلدا یعنی «روز اورمزد» در این مقاله خواندم، برای من نو و بسیار جذاب بود.
استاد دکتر ژاله آموزگار، نقشی سترگ در شناسایی فرهنگ و ادب ایرانی داشته و دارند. مقالات؛ کتاب‌ها و سخنرانی‌های ایشان، مجموعه پژوهش‌ها و مطالعات‌شان، همچنین دانشجویان و شاگردانی که مستقیم و غیرمستقیم تربیت فرموده‌اند، نشان‌دهنده ژرفای تاثیر و شخصیت مهم ایشان است.
خانم استاد دکتر آموزگار، متولد خوی هستند و آذری‌تبار و لابد زبان مادری‌شان ترکی آذری است. اما ایشان مانند هزاران‌هزار ایرانی آذری‌زبان؛ عاشق فرهنگ و زبان فارسی هستند. می‌دانند که میهن عزیز و آذربایجان و فرهنگ‌های بومی، چه‌نسبتی با فرهنگ ملی و تاریخ کشور ما دارند. وجود مبارک حضرت استاد و آثارشان و شخصیت‌هایی مانند ایشان، نشان‌دهنده آن پیوند عمیق و غیرقابل‌گسست بین قومیت‌های ایرانی و سرزمین مادری‌شان و فرهنگ ملی ایران است.
فرهنگ ملی ایران برآیند تمام زبان‌ها، سنت‌ها، تاریخ اقوام و مردم مناطق مختلف ایران است. ازاین‌منظر زنجیره‌ای محکم بین تمام ایرانیان وجود دارد که ناگسستنی و غیرقابل‌خدشه است. این البته به این معنا نیست که نباید دغدغه‌ای برای موضوعات اتحاد ملی و تمامیت ارضی ایران نداشت. دشمنان این مرز از گذشته‌های بسیار دور در آرزوی گسستن این پیوند بوده‌‌اند. هزاران‌بار با دسیسه، گاه با حمله مستقیم و گاه با مستمسک قراردادن احساسات قومی، درصدد ضربه‌زدن به رابطه عاطفی و پیوند عمیق مردم ایران - فارغ از علائق قومی - بوده‌‌اند.
یلدا از سنت‌هایی است که مقوم احساسات ایران‌دوستی و اتحاد و یگانگی است. این مراسم و روز مبارک بعد از آن، ازطرفی برای ما یادآور روزگار بلندی است که در کنارهم سپری کرده‌ایم تا به امروز رسیده‌ایم و ازسوی‌دیگر یادآور این نکته بسیار مهم است که ملت ایران از دیرباز به نیروی حقیقت و امید، راه خود را در تاریخ بازکرده تا به اینجا رسیده. روز اورمزد هم آغاز روزگار نوی دیگری است. باید این‌روز و سرآغاز پیروزی نور بر تاریکی را جشن گرفت و هرگز حکمفرمایی ظلمت و تاریکی را باور نکرد و به آن تن در نداد.
تقاضا می‌کنم آن مقاله خواندنی استاد بزرگوار را در اینترنت بجویید و بخوانید. مضایق و سختی‌ها خواهند گذشت و ما به‌اتکای بر حق، مهر و باهم‌بودن، بر سیاهی‌ها فائق خواهیم آمد. ان‌شاءالله.
