پروتکل انتشار/درباره عکسی از بازدید رئیس‌جمهور از دو مرکز نگهداری از کودکان
این نوجوانان در نهایت مهربانی و بزرگ‌منشی و... به رئیس‌جمهور خوش‌آمد می‌گویند و از او پذیرایی می‌کنند و در ادامه بر سر موضوعات مختلفی به گپ و گفت مشغول می‌شوند و حتی مطالبات‌شان را در نهایت مناعت‌طبع بیان می‌کنند. سوال پیش آمده این است که دیدن چهره نوجوانان با این کمالات البته به شرط رضایت خودشان چه اشکالی می‌تواند داشته باشد؟
در همه جای دنیا انتشار عکس کودکان پروتکل‌های سفت و سختی دارد. چاپ عکس آنها به جهت جلوگیری از سوءاستفاده‌های احتمالی حتماً کار درستی است. ضمن اینکه اگر قرار باشد عکسی منتشر شود و چهره‌ای در آن مشخص باشد قبلش حتماً باید اصول اخلاقی و قانونی رعایت شود.
اگر سن سوژه به حد تشخیص بود، رضایت آگاهانه کودک حتماً که لازم است و اگر نبود مجوز رسمی از سرپرست قانونی یا نهاد مربوطه ضروری است. در انتشار این نوع محتوا حفظ حریم خصوصی و عدم افشای هویت کودک الزامی است. ضمن اینکه تصاویر باید کرامت انسانی بچه‌ها را حفظ کرده و شرایط واقعی را نمایش دهند. هدف انتشار هم مهم است و باید شفاف باشد و از سوءاستفاده یا انگ‌زنی جلوگیری شود.
در نهایت امنیت و رفاه کودکان بر همه امور ارجح است و در تمامی مراحل لازم است مطلقاً در اولویت قرار گیرد. یکی دو روز پیش مسعود پزشکیان از دو مرکز نگهداری و توانمندسازی و کارآفرینی کودکان و نوجوانان بازدید کرد و با اهالی این خانه‌ها به گفت‌وگو نشست. از این بازدید‌ها مجموعه عکسی در سایت ریاست‌جمهوری منتشر شده است.
شاید این اولین دیدار رئیس‌جمهور با کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست باشد که در انتشار تصاویرش نهایت سختگیری انجام شده است. به شکلی که مطلقاً در هیچکدام از عکس‌ها چهره کودکان مشخص نیست. طی این سال‌ها ظاهراً هر سال با آگاهی بیشتر متولیان انتشار اینگونه محتوا سال به سال یک درجه به سخت‌گیری‌ها اضافه شده است.
احتمالاً دیدار رؤسای‌جمهور قبل در ایام ماه رمضان در خاطرتان باشد. در دوره‌هایی اساساً تار کردن عکس معنایی نداشت و کلیت محتوای این جلسات منتشر می‌شد. اما گمانم از ابتدای سال دوم دولت سیزدهم کم‌کم تار کردن صورت بچه‌ها در سایت ریاست‌جمهوری شکل جدی پیدا کرد.
با این حال بعد از اینکه عکس و فیلم‌های این مراسم را دیدم سوالی پس ذهنم به وجود آمد. ذکر این نکته ضروری است که منظورم فیلم‌هایی است که از مرکز توانمندسازی و کارآفرینی دعوت، مخصوص نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال منتشر شده است.
این نوجوانان در نهایت مهربانی و بزرگ‌منشی و... به رئیس‌جمهور خوش‌آمد می‌گویند و از او پذیرایی می‌کنند و در ادامه بر سر موضوعات مختلفی به گپ و گفت مشغول می‌شوند و حتی مطالبات‌شان را در نهایت مناعت‌طبع بیان می‌کنند. سوال پیش آمده این است که دیدن چهره نوجوانان با این کمالات البته به شرط رضایت خودشان چه اشکالی می‌تواند داشته باشد؟ هیچ فکر کرده‌اید که این نوع نگاه شاید خود باعث ایجاد نگاه تحقیرآمیز و القا کردن عیب و ایراد به این بچه‌ها باشد؟ اصلاً جامعه چرا باید نسبت به نوجوانی که بی‌سرپرست یا بدسرپرست باشد نگاه تحقیرآمیز داشته باشد؟
به هزار دلیل که بخشی از آن به حاکمیت مربوط است و بخش دیگرش جامعه و خانواده و شرایط زندگی کودکان در این مملکت سخت و چالش‌برانگیز می‌شود. حالا همین حاکمیت و همین جامعه جهت ترمیم دسته‌گلی که به آب داده آستین بالا زده و شرایط مطلوبی را مهیا کرده. این کودکان هم در همین اوضاع سخت و دشوار رشد می‌کنند و بالغ می‌شوند و از پس امورات خودشان بر می‌آیند. سوالم این است آیا این نگاه و رفتار روی آینده و اعتمادبه‌نفس این بچه‌ها تاثیر بد نمی‌گذارد؟
عکس: پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری
