کامالا و غزه: فقط حرف، عمل صفر
اعتراضاتِ هفته‌ای که گذشت شامل هزاران نفر از معترضان ضدجنگی بود که به‌خیابان‌‌های اطراف ورزشگاه یونایتد سنتر، محل برگزاری کنوانسیون ملی حزب دموکرات آمدند. حالا این سوال مهم پیش روی هریس و والز قرار گرفته: آیا آنها می‌توانند شکاف عمیقی که بین معترضان و حزب دموکرات بر سر مسئله جنگ اسرائیل در فلسطین به‌وجود آمده را از بین ببرند؟ احتمالاً نه.
هریس در سخنرانی خود در پنجشنبه‌شب که رسماً نامزدی حزب دموکرات را پذیرفت در مورد پایان دادن به جنگ غزه قاطعانه به‌نظر می‌رسید. او گفت: «درباره جنگ در غزه، رئیس‌جمهور بایدن و من داریم ساعت‌ها تلاش می‌کنیم، چون الان زمان رسیدن به یک توافق برای آزادی گروگان‌ها و توافق آتش‌بس است. بگذارید شفاف بگویم: من همیشه از حق اسرائیل برای دفاع از خود حمایت می‌کنم و همیشه تضمین می‌کنم که اسرائیل توانایی دفاع از خود را داشته باشد. همزمان آنچه در 10 ماه گذشته در غزه اتفاق افتاد آنقدر مرگبار است که جان بی‌گناهان بسیاری از دست رفته است و مردم مستأصل و گرسنه برای حفظ امنیت خود بارها و بارها مجبور به فرارند. حجم رنج آنها دلخراش است. بایدن و من تلاش می‌کنیم تا این جنگ تمام شود، اسرائیل امن شود، گروگان‌ها آزاد شوند و رنج غزه پایان یابد و مردم فلسطین از حق کرامت انسانی، امنیت، آزادی و خودمختاری برخوردار شوند.»
اما آیا کلمات از اعمال مهم‌ترند و آیا این جملات محدود در این هفته برای دموکرات‌هایی که واقعاً می‌خواهند جنگ غزه پایان یابد و یا حداقل کمک‌های آمریکا به آن قطع شود، قانع‌کننده بوده است؟
تا پنجشنبه‌شب، برنی سندرز سناتور ورمانت تنها ترقی‌خواه دیگر روی صحنه کنوانسیون ملی حزب دموکرات‌ها بود که به این موضوع توجه کرد که از نظر معترضان قابل قبول بود (با اینکه سندرز درخواستی برای توقف ارسال تسلیحات ارائه نداد). اوایل هفته گذشته الکساندر اوکاسیو کورتز، نماینده دموکرات ایالت نیویورک درباره هریس گفت که مدام برای آتش‌بس در غزه تلاش می‌کند تا گروگان‌ها را به خانه برگرداند.» که به‌سرعت حتی از سوی اعضای گروه خود تذکر گرفت. ایلهان عمر نماینده دموکرات ایالت مینه‌سوتا گفت، تلاش مدام برای آتش‌بس واقعاً وجود ندارد و آنها باید از خودشان خجالت بکشند.
نورمن سالومون، کنشگر مخالف جنگ و نویسنده تاکید می‌کند، هریس خط جنگی بایدن را دنبال می‌کند درحالی‌که بارها همدردی خود را با قربانیان جنگ غزه ابراز کرده است. ابراز همدردی هریس هنوز به مخالفت با ارسال تسلیحات به ارتش اسرائیل که همچنان جان غیرنظامیان فلسطینی را می‌گیرد، تبدیل نشده است.
به‌‌رغم تلاش‌ها، معترضان اصطکاک چندانی در هفته گذشته نداشتند. برای اثبات این موضوع باید به این واقعیت توجه کرد که آنها حتی نتوانستند یک سخنگوی فلسطینی-آمریکایی را روی صحنه بیاورند چون همانطور که واشنگتن‌پست گزارش داد: «بسیاری از رهبران دموکرات نگران بودند که چنین سخنرانی‌ای از تریبون می‌تواند اتحادی که در این کنوانسیون به‌نمایش گذاشته شده را تهدید کند.»
سپس پلتفرم کنوانسیون ملی حزب دموکرات است که تعهد آهنین به اسرائیل را به‌رسمیت می‌شناسد. هریس و والز در جهت «امنیت اسرائیل، برتری نظامی کیفی و حق این کشور برای دفاع از خود» حرکت می‌کنند.
نشست مطبوعاتی که بیرون محل همایش در روز چهارشنبه صبح با ایلهان عمر و کوری بوش و 2 نفر از سازمان پزشکان بدون مرز که وحشت در غزه را از نزدیک دیده‌اند، با جمعیتی پراکنده برگزار شد. به‌طور کلی نوعی فضای بی‌تفاوتی میان کنشگران ضدجنگ در خارج از ورزشگاه یونایتد سنتر دیده می‌شد.
تضاد دموکرات‌ها با حال و هوای موکلان انتخاباتی مردم بسیار آشکار بود. دموکرات‌ها در سالن کنوانسیون این هفته خوشحال و شاداب بودند. در سه‌شنبه‌شب در این همایش، فردی بود که این تصور را داشت که هریس هم‌اکنون در انتخابات پیروز شده است. آنها ممکن است ایده «آتش‌بس» را تشویق کنند و حتی از سیاست‌ها حمایت کنند اما خیلی سریع از این موضوع عبور می‌کنند و قطعاً حوصله شعار دادن در داخل یا خارج را نداشتند.
