بدرود با دمیس روسس ایران / ابی لیتلز خواننده قطعه مشهور «غریبه» در غربت درگذشت

هفته گذشته از تلخ‌ترین هفته‌های تاریخ موسیقی پاپ ایران بود؛ زیرا یکی پس از دیگری خبر فوت بزرگان این عرصه، دل‌های ایرانیانی را که سال‌ها با آثار آنها خو گرفته بودند و در هر بیت ترانه‌های آنها ردی از خاطرات فراموش‌نشدنی‌شان حک شده بود، لرزاند. 

نخست هوشمند عقیلی بود که پَر کشید و رفت تا چشم‌ها ‌‌تَر شود برای خواننده خوش‌صدایی که با «فردا تو می‌آیی»، دهه‌ها میهمان عاشقانه‌های ایرانیان بود. بعد از آن، ژاکلین بود که جانش اسیر سرطان شد تا او بدون آنکه ایرانی را که از دل و جان می‌پرستید ببیند، روی در نقاب خاک سرد غربت بکشد. اینک اما با انتشار خبر درگذشت ابی لیتلز و به‌مصداق «تا سه نشه بازی نشه»، سه‌گانه تلخ‌کامی و سور عزای ما کامل می‌شود.

او کم و کوتاه خواند اما خونی که در شعری که نجوا کرد و در صدای محزون و مدرنش جریان یافت، کار خود را کرد و او نیز با آهنگ «غریبه» یک‌شبه رهِ صدساله را پیمود. او می‌خواند «ای غریبه خوش آمدی به جشن ساده تنم» و مردم فرش قرمز می‌انداختند برای جوانی که ساده و بی‌ادعا جایی برای خود جسته بود، در میان خیل خوانندگانی که در دهه رویایی موسیقی پاپ ایران یعنی دهه ۱۳۵۰ جنس میدان موسیقی ایرانی را جور می‌کردند.

سابقه فعالیت او البته به دهه ۱۳۴۰ بازمی‌گشت؛ زمانی‌که او در خردادماه سال ۱۳۴۶ گروه «لیتلز» را با حضور سه نوازنده گیتار امیر سحابی، هوشنگ رزاقی و ممدول حشمتی و یک نوازنده درامز به‌نام کوروش تشکیل داد و در تابستان همان سال، در متل‌قو به‌ مدت دوماه و به‌طور حرفه‌ای به اجرای برنامه مشغول شد. ابی به‌عنوان خواننده گروه لیتلز با اجرای آثار گروه‌های معروفی چون بیتلز، رولینگ استونز، انیمالز و بیجیز به‌صورت رسمی شروع به‌کار کرد و همزمان به آموختن گیتار پرداخت.

دو صفحه فارسی «مهتاب» و «قلب شکسته» در سال ۱۳۴۶ و «شش و هشت» و «فاطمه سلطان» در سال ۱۳۴۷ از مهم‌ترین ترانه‌های این گروه به‌شمار می‌رود. با وجود این موفقیت‌ها، ابی دوسال نخست دهه 50 را در سکوت گذراند تا اینکه در سال ۱۳۵۲ در کنار اریک آرکانت، بیژن قادری، مسعود امینی و همایون خواجه‌نوری در گروه «سینگ سینگ» با مدیریت اریک، مشغول به فعالیت مجدد شد و به اجرای ترانه‌های دمیس روسس پرداخت و حتی به دمیس روسس ایران شهرت پیدا کرد. در این‌دوره ابی با همراهی حسن لرنی و بیژن قادری، سه آهنگ «فانوس»، «چیکه چیکه»، «آزرده» و چندین کار دسته‌جمعی را نیز اجرا کرد.

جز این گروه‌ها، ابی لیتلز به‌واسطه توفان و مارتیک با سیاوش قمیشی نیز آشنا شد که این امر به ساخت ترانه «غریبه» با شعری از سعید دبیری انجامید که این ترانه پس از انقلاب توسط خوانندگان دیگری نیز بازخوانی شد. بعد از انقلاب اما لیتلز به غبارها پیوست و وقتی در ۱۹ شهریورماه ۱۴۰۴ در لس‌آنجلس و در غربت و انزوا درگذشت، نسبت‌اش با جامعه ایران بیشتر شباهت داشت با نخستین ابیاتی که در ترانه «غریبه» خوانده بود: «خیلی غریبی واسه من از چه شبی جدا شدی».

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید