بازی احتمالات فیلترینگ
چنانکه از شواهد پیداست، گویا کار رفع فیلترینگ در شورای عالی فضای مجازی بیخ پیدا کرده و چنان دودستگی و اختلاف زیادی است که یا موضوع را از دستور کار خارج میکنند یا اینکه جلسه ماهانه شورا تشکیل نمیشود و بدینترتیب کلاً صورتمسئله را پاک میکنند.

حکمرانی پارهای مسائل در کشور ما در زمره عجایب است. در گذشته مسئولان و مقامها در دستگاههای مختلف، تقویم را ورق میزدند و یک تاریخ را مشخص میکردند و میگفتند فلان طرح و دستاورد مهمشان معرفی یا رونمایی میشود. فرقی هم ندارد طرح واقعاً مهم باشد یا نه، بههرحال مسئولان کارشان همین است که کارهای کماهمیت را چنان پروموت میکنند که گویی دستاورد قرن را رقم زدهاند.
الحق که این کار را هم خوب بلدند. این رسمی است که خود مردم هم به آن عادت دارند. در ایام و مناسبتهای مختلف ملی و مذهبی معمولاً از این دست رونماییها زیاد داریم. تا بوده همین بوده. اصلاً در کشور ما چرخدنده سیاستگذاری همینطوری چرخیده؛ خشک، بیروغن و بدون سرویسکاری. ما که عادت کردهایم و بعید است در ادامه چیزی عوض شود.
شبیه بازی احتمالات است که هم خلقالله سرگرم میشوند، هم امور یومیه مملکت جلو میرود و البته که کار زمین میماند و وقتی چنین شد، دیگر کسی ابداً چیزی را گردن نمیگیرد. تازگیها رسم دیگری باب شده که مسئولان محترم، این مهم را به خودمان سپردهاند.
یعنی باید تقویم را ورق بزنیم و احتمال بدهیم اولیای امور، تصمیمگیران و مقامها در یک روز خاص به این نتیجه میرسند که یک پیچ و گرههای یک موضوع را ـ که در غالب اوقات خودشان هم مسبباش هستند ـ به طریقی باز بکنند. این روز احتمالی معمولاً مختصات ویژهای دارد؛ مثلاً شگون دارد، کسی ساز مخالف با آن نزده و مهمتر اینکه، تجمعی علیه آن شکل نگرفته است.
البته که این هدیه و هبهای که مسئولان به مردم میدهند تا خوشحالشان کنند، شرایطی هم دارد؛ بعداً هزار جور منتاش را بر سرمان بگذارند و از اعتبارش کره میگیرند. درباره موضوع فیلترینگ هم چنانکه پیداست و میدانید، قاعده همین است. از چهارم دیماه سال قبل که واتساپ و گوگلپلی را از فیلتر درآوردند، مسئولان پرشمار متولی حوزه فضای مجازی، هزار وعده دادند که باقی سکوها بهخصوص تلگرام و یوتیوب را هم بهزودی از فیلترینگ درمیآورند.
بهخصوص دولتیها که مدتهاست میخواهند خودشان را از زیر بار سنگینی عهدی که در انتخابات دادهاند خلاص کنند تا همه نفس راحتی بکشند. تا امروز روز چنین نشده است و دقیقاً از آن روز بهبعد همه خودشان را به کوچه چپ میزنند؛ انگار نه خانی آمده، نه خانی رفته است.
چنانکه از شواهد پیداست، گویا کار رفع فیلترینگ در شورای عالی فضای مجازی بیخ پیدا کرده و چنان دودستگی و اختلاف زیادی است که یا موضوع را از دستور کار خارج میکنند یا اینکه جلسه ماهانه شورا تشکیل نمیشود و بدینترتیب کلاً صورتمسئله را پاک میکنند.
شورای عالی فضای مجازی دو دسته عضو و گروه دارد؛ حقیقیها و حقوقیها. حقوقیها 17 نفرند که دوره کاریشان وابسته به دوره تصدی سمت سازمانی آنهاست و با روی کار آمدن دولتهای جدید، ترکیبشان عوض میشود.
حقیقیها اما ۱۰ نفرند که انتصابیاند و چندسالی است ترکیبشان عوض نشده. ساختار شورا هم بهنحویاست که برای تصمیمگیری باید اکثریت مطلق،رأی مثبت دهند. با این حساب نیازی به گفتن نیست که اعضای حقیقی با حقوقیها که اغلبشان دولتی هستند، در قضیه رفع فیلترینگ، آبشان در یک جوی نمیرود.
اختلافها هم بر سر مواد و بندهای مصوبه شورای فضای مجازی است که رفع فیلترینگ را منوط به رفع برخی پیشنیازها مثل دایر شدن دفاتر سکوها در ایران کرده است. تا اینجای کار میشود حدس زد مخالفان و مخالفدوستان رفع فیلترینگ چه کسانیاند، اما باور کنید آنچه پذیرفتناش سخت است تضادها و تناقضگوییهای مسئولان است.
اخیراً معاون محترم رئیسجمهور گفته که در رفع فیلترینگ نسبتاً خوب عمل شده است. آقای عارف گفتهاند، نظام تصمیمساز و تصمیمگیری کشور به این نتیجه رسیده که فیلترینگ را رفع کند. میدانم اینقبیل حرفدرمانیها برای زنده نگهداشتن امید به مردمی است که ماههاست چشمشان به تصمیم شورای عالی فضای مجازی است؛ شورایی که حتی تشکیل جلسه هم نمیدهد.
این وسط چرا باید باور کنیم همه بر رفع محدودیتهاست و تصمیمگیران از رفع فیلترینگ حمایت میکنند؟ سند و شاهدی دارند؟ در موضوعی که همهچیز آن از حد گمانهزنی بالا نمیرود و کفه شک و تردید سنگینتر از گزارههای قطعی آن است، تکرار ادعاهایی که متاسفانه کف جامعه کسی باورشان ندارند، مصداق حرصدادن است. خاصه اینکه مخالفان فیلترینگ برخلاف عادت همیشگیشان، در این یکفقره دم نمیزنند.
موافقان رفع فیلترینگ اما از هر تریبون خواسته یا نخواستهای که گیرشان میآید، استفاده میکنند تا بگویند فیلترینگ بهزودی رفع میشود. با این حساب، یکی باید به گوش مسئولان برساند که مردم خودشان میدانند بازی احتمالات رفع فیلترینگ را کی دوباره از سر بگیرند. فعلاً انگار رفع محدودیتها شگون ندارد و باید کماکان منتظر ماند.