شاعر در بستر بیماری
محمدعلی بهمنی، شاعر شاخته‌شده ایرانی، چند سالی درگیر کسالت و بیماری بود. او از ۱۹ خردادماه امسال به‌دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شده، قدرت تکلمش را از دست داده است و حال مساعدی ندارد.
بهمنی متولد 27 فروردین‌ماه 1321 در دزفول است، البته به‌گفته خودش تولد نا‌بهنگام او در قطار، در زمان عیادت خانواده‌اش از برادر بیمارش موجب شده است که شناسنامه‌اش را در آن شهر بگیرند، وگرنه اصالتاً تهرانی‌ای است که بیشتر عمرش را در بندرعباس سپری کرده است.
بهمنی به دستور پدرش به‌جای مدرسه در چاپخانه مشغول کار شد و همین امر نقطه عطفی در زندگی او بود. او در چاپخانه با فریدون مشیری آشنا شد و در سال 1330 یعنی زمانی که تنها 9 سال داشت، نخستین شعرش را در مجله روشنفکر که مسئول صفحه شعر و ادبش فریدون مشیری بود، چاپ کرد.
از بهمنی مجموعه شعرهای متعددی مانند؛ «غزل زندگی کنیم»، «من زنده‌ام هنوز» و «غزل فکر می‌کنم» به چاپ رسیده است. او مدافع غزل پست‌مدرن است و شعرهایش وام‌دار سبک نیمایی‌اند.
بهمنی علاوه‌بر غزل‌های ماندگار، ترانه‌های بی‌نظیری نیز سروده است که خوانندگانی چون حبیب، رامش، ناصر عبداللهی، همایون شجریان و علیرضا قربانی اجرایشان کرده‌اند. او هم‌اکنون مسئول چاپخانه دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات چی‌چی‌کا (قصه) است.
