اوکراین آماده مذاکره باشد
یک سال پس از درگیری و تلاش وحشیانه روسیه برای تحت سلطه درآوردن اوکراین چیزی نبوده جز یک شکست خیره‌کننده. مسکو «عملیات نظامی ویژه» خود را برای بازگرداندن اوکراین به حوزه نفوذ خود آغاز کرد. در عوض، تهاجم، مرگ و ویرانی که به بار آمد، موجب شد اکثریت قریب به اتفاق اوکراینی‌ها را به‌طور غیرقابل برگشتی خشمگین کند. روسیه به‌خاطر خودش، اوکراین را برای همیشه از دست داده است. حتی اگر این جنگ با کنترل حداقل بخشی از خاک اوکراین توسط روسیه به پایان برسد، این درگیری به‌عنوان یک اشتباه بزرگ استراتژیک و شکست تاریخی برای روسیه در تاریخ ثبت خواهد شد. تلاش توهم‌آمیز ولادیمیرپوتین، رئیس‌جمهور روسیه برای منعطف کردن قدرت امپراتوری روسیه، کشورش را به‌طور غیرقابل برگشتی ضعیف کرده است. روسیه از نظر دیپلماتیک و اقتصادی منزوی است و در میدان نبرد متحمل خسارات سنگینی شده و در چشم جهانیان جایگاهش را از دست داده است. با این وجود، این جنگ هنوز به پایان نرسیده و ممکن است سال دوم جنگ برای اوکراین به‌خوبی سال اول نباشد. از آنجایی که اوکراین و حامیان غربی آن به‌دنبال توسعه موفقیت‌های خود هستند، باید سال دوم را مصمم برای ادامه مبارزه آغاز کنند و در عین حال آماده باشند تا تلاش‌ها در میدان نبرد را با یک استراتژی دیپلماتیک با هدف هر چه زودتر پایان دادن به جنگ آغاز کنند.
پرزیدنت جو بایدن و همتایانش در ناتو نه‌تنها به خاطر کمک سریع به اوکراین، بلکه برای حفظ وحدت و عزم غرب به‌رغم اثرات منفی جنگ بر اقتصاد جهانی، شایسته تقدیر هستند. این جنگ به افزایش تورم در هر دو سوی اقیانوس اطلس منجر شده است، اروپا را با میلیون‌ها پناهنده اوکراینی مواجه کرده و تامین انرژی و مواد غذایی در سطح جهان را مختل کرده است. با این وجود، ایالات‌متحده و اروپا ثابت‌قدم باقی مانده‌اند و آنچه را که اوکراینی‌ها برای دفاع از خود نیاز دارند، در اختیارشان قرار داده‌اند. سفر غیرمنتظره بایدن به کی‌یف در 20 فوریه و به‌دنبال آن توقف او در ورشو، یک سال تاثیرگذار از رهبری ایالات‌متحده و اتحاد فراآتلانتیک را به پایان رساند. تا اینجای کار همه چیز خیلی خوب است. در طول سال اول جنگ، اوکراین و حامیان بین‌المللی آن کار خیره‌کننده‌ای برای خنثی کردن اقدام تجاوزکارانه روسیه انجام داده‌اند. پس چرا مسیر خود را تغییر دهند و برنامه‌هایی را برای پایان جنگ به روشی دیپلماتیک ایجاد کنند؟ با توجه به پیشرفت اوکراین در میدان نبرد، چرا اجازه ندهیم که جنگ روند خود را طی کند؟
ممکن است ماه‌ها، اگر نه بیشتر، تا آماده شدن اوکراین و روسیه بر سر میز مذاکره بگذرد. هر دو طرف مصمم هستند فعلاً به جنگ ادامه دهند و احتمالاً یک چشم‌انداز بن‌بست نظامی لازم است تا آنها را متقاعد کند که مذاکرات بر ادامه جنگ ارجحیت دارد. با این وجود، غرب، در هماهنگی با کی‌یف، به دلایل قانع‌کننده‌ای باید شروع به توسعه خطوط کلی یک پایان بازی دیپلماتیک کند.
برای شروع، هم اوکراین و هم حامیان غربی آن باید مراقب باشند که چشم‌انداز پیروزی را زیاده از حد تصور نکنند و انتظارات داخلی ایجاد نکنند که غیرواقعی و دست‌نیافتنی باشد. ولودیمیر زلنسکی به‌طور مرتب از هدف بازپس‌گیری هر وجب از خاک اوکراین، از جمله کریمه صحبت می‌کند، درحالی‌که متحدان ناتو متعهد می‌شوند «تا زمانی که طول بکشد» از اوکراین حمایت کنند. زلنسکی یک رهبر الهام‌بخش و مؤثر در زمان جنگ است، اما او در معرض خطر بیش از حد امیدوار بودن قرار دارد. اگر او زمانی نیاز به چشم‌بستن بر اهداف جنگی‌اش داشته باشد، این لفاظی‌ها، احتمالاً دست‌هایش را از نظر سیاسی می‌بندد. رهبران ناتو هم همینطور. آنها نیز ممکن است از اغراق‌کردن بر اهمیت استراتژیک پیروزی اوکراین پشیمان شوند، در صورتی که در نهایت لازم باشد به رای‌دهندگان خود توضیح دهند که چرا اقدامات بیشتری برای جلوگیری از شکست کی‌یف و بازگرداندن حاکمیت کامل ارضی انجام نمی‌دهند. در واقع، با توجه به قدرت نظامی روسیه که می‌تواند در این مبارزه به ارمغان بیاورد، پیروزی اوکراین کاملا بعید است. تحریم‌های غرب به اقتصاد روسیه آسیب رسانده است، اما در خفه کردن آن یا گرسنگی دادن به ماشین جنگی آن موفق نبوده است. حتی با کمک بیشتر غرب، اوکراین آمادگی تولید نیروی رزمی کافی برای بازگرداندن تمامیت ارضی کامل را ندارد. علاوه بر این، اقتصاد اوکراین به شدت از این جنگ رنج می‌برد و تاکنون حدود 30 درصد کوچک شده است. به خاطر آینده کشور، ممکن است کی‌یف در نهایت به دنبال پایان دادن به روند ویرانی باشد، حتی اگر به معنای قربانی کردن حاکمیت ارضی باشد.