نبرد خرمشهر
یکم مهرماه ۱۳۵۹، ۱۲ لشکر عراقی بهسمت خرمشهر روانه شدند. ارتش عراق ابتدا سعی داشت با حمله از سمت غرب خرمشهر و از طریق محور شلمچه، این شهر را تصرف کند، اما مقاومت نیروهای مدافع خرمشهر، باعث شد نیروهای ارتش بعث سراغ جاده اهواز ـ خرمشهر بروند تا از شمال به شهر حمله کنند.

یکم مهرماه ۱۳۵۹، ۱۲ لشکر عراقی بهسمت خرمشهر روانه شدند. ارتش عراق ابتدا سعی داشت با حمله از سمت غرب خرمشهر و از طریق محور شلمچه، این شهر را تصرف کند، اما مقاومت نیروهای مدافع خرمشهر، باعث شد نیروهای ارتش بعث سراغ جاده اهواز ـ خرمشهر بروند تا از شمال به شهر حمله کنند. در آنجا هم عراقیها با مقاومت نیروهای ایرانی مواجه شدند.
رویهمرفته خرمشهر با ترکیب متنوعی از نیروهای نظامی و مردمی، قریب به ۳۵ روز در برابر ارتش عراق مقاومت کرد؛ گردان دژ نیروی زمینی ارتش که پیش از شروع جنگ در شلمچه مستقر شده بود، به فرماندهی سرهنگ علی قمری، سپاه خرمشهر به فرماندهی محمد جهانآرا، گردان تکاوران نیروی دریایی ارتش به فرماندهی ناخدا هوشنگ صمدی که اول مهرماه از بوشهر به خرمشهر اعزام شده بودند و دریادار داریوش ضرغامی که هفتروز بعد به آنها پیوست، تعدادی از دانشجوهای سالهای دوم و سوم دانشکده افسری ارتش که از هفتم مهرماه به مقاومت خرمشهر پیوستند، تعدادی از همافران، درجهداران و افسران هوانیروز که با گردان دژ همکاری میکردند و البته نیروهای مردمی.