آینده‌ای که شبکه‌های برق را متحول می‌کند

به گزارش هم‌میهن آنلاین، این داستان بخشی از سری مقالات "تشنگی برای "Power" : هوش مصنوعی و آینده انرژی ما" در مجله MIT Technology Review است که به نیازهای انرژی و هزینه‌های کربنی انقلاب هوش مصنوعی می‌پردازد.

با دو دوجین کارشناس که نیازهای انرژی هوش مصنوعی را اندازه‌گیری می‌کنند صحبت کردیم، مدل‌ها و دستورات مختلف هوش مصنوعی را ارزیابی کردیم، صدها صفحه پیش‌بینی‌ها و گزارش‌ها را بررسی کردیم و از سازندگان برتر مدل‌های هوش مصنوعی درباره برنامه‌هایشان سوال کردیم.  در نهایت هم به این نتیجه رسیدیم و دریافتیم که درک عمومی از مصرف انرژی هوش مصنوعی پر از نقص است.

ما از نگاه به یک امر کوچک شروع کردیم، زیرا سوال اینکه هزینه یک پرسش چقدر است برای درک تصویر بزرگتر بسیار مهم است.  این به این دلیل است که این پرسش‌ها در حال ساخت به برنامه‌های بیشتری فراتر از چت‌بات‌های مستقل هستند: از جستجو، تا اپراتورها، تا برنامه‌های روزمره‌ای که برای پیگیری تناسب اندام، خرید آنلاین یا رزرو پرواز استفاده می‌کنیم.  منابع انرژی مورد نیاز برای تأمین قدرت این انقلاب هوش مصنوعی شگفت‌انگیز هستند و بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری جهان آن را به اولویت اول خود تبدیل کرده‌اند تا هر چه بیشتر از آن انرژی بهره‌برداری کنند و در این فرآیند شبکه‌های انرژی ما را آنقدر متحول کنند که در واقع، بازطراحی کنند.

متا و مایکروسافت در حال کار بر روی راه‌اندازی نیروگاه‌های هسته‌ای جدید هستند.  OpenAI و رئیس‌جمهور دونالد ترامپ ابتکار Stargate را اعلام کردند که هدف آن صرف ۵۰۰ میلیارد دلار—بیش از برنامه فضایی آپولو—برای ساخت حداکثر ۱۰ مرکز داده است (هر کدام از این مراکز ممکن است به پنج گیگاوات برق نیاز داشته باشند، که بیشتر از کل تقاضای برق ایالت نیوهمپشایر است).  اپل اعلام کرد که قصد دارد در چهار سال آینده ۵۰۰ میلیارد دلار برای تولید و مراکز داده در ایالات متحده هزینه کند.  گوگل انتظار دارد در سال ۲۰۲۵ تنها ۷۵ میلیارد دلار بر روی زیرساخت‌های هوش مصنوعی هزینه کند.

این تنها قواعد مصرف انرژِی یک دنیای دیجیتال نیست.  این ویژگی خاص هوش مصنوعی است و تفاوت قابل توجهی با نیاز به برق شرکت‌های بزرگ فناوری در گذشته نزدیک دارد.  از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷، میزان برق مصرفی مراکز داده به لطف افزایش کارایی تقریباً ثابت ماند، با وجود ساخت ارتش‌هایی از مراکز داده جدید برای خدمت به رشد خدمات آنلاین مبتنی بر ابر، از فیس‌بوک تا نتفلیکس.  در سال ۲۰۱۷، هوش مصنوعی شروع به تغییر همه چیز کرد.  مرکزهای داده با سخت‌افزارهای پرمصرف انرژی که برای هوش مصنوعی طراحی شده بودند، شروع به ساخت کردند که منجر به دو برابر شدن مصرف برق آنها تا سال ۲۰۲۳ شد.  آخرین گزارش‌ها نشان می‌دهند که اکنون ۴.۴٪ از کل انرژی در ایالات متحده به مراکز داده اختصاص می‌یابد.

با توجه به سمت سویی که هوش مصنوعی در پیش گرفته که شخصی‌تر شده و قادر شده به استدلال و حل مسائل پیچیده به نمایندگی از ما، احتمالاً ردپای مصرف سوخت کربنی هوش مصنوعی ما امروز کمترین رقم است و رو به فزونی خواهد گذاشت.  بر اساس پیش‌بینی‌های جدید منتشر شده توسط آزمایشگاه ملی لارنس برکلی در دسامبر، تا سال ۲۰۲۸ بیش از نیمی از برق مصرفی مراکز داده برای هوش مصنوعی استفاده خواهد شد.  در آن زمان، تنها هوش مصنوعی می‌تواند به اندازه ۲۲٪ از کل خانوارهای ایالات متحده در سال برق مصرف کند.

در همین حال، انتظار می‌رود که مراکز داده به استفاده از اشکال آلوده‌تر و "کربن‌محورتر" انرژی (مانند گاز) برای برآورده کردن نیازهای فوری ادامه دهند و در پی خود ابرهای آلاینده به جا بگذارند.  و تمام این رشد برای یک فناوری جدید است که هنوز در حال پیدا کردن جایگاه خود است و در بسیاری از کاربردها—آموزش، مشاوره پزشکی، تحلیل قانونی—ممکن است ابزار مناسبی برای کار نباشد یا حداقل جایگزینی با مصرف انرژی کمتر داشته باشد.

محاسبات مصرف انرژی هوش مصنوعی اغلب بحثها را خراب می‌کنند—یا با سرزنش رفتار فردی، یا با ایجاد مقایسه‌هایی با متخلفان بزرگتر در رعایت قوانین مبارزه با تغییرات اقلیمی.  هر دو واکنش از اصل موضوع دور می‌شوند: هوش مصنوعی اجتناب‌ناپذیر است، و حتی اگر یک پرسش تأثیر کمی داشته باشد، دولت‌ها و شرکت‌ها اکنون آینده انرژی بسیار بزرگ‌تری را بر اساس نیازهای هوش مصنوعی شکل می‌دهند.

ما رویکرد متفاوتی را با دقتی خاص  در نظر گرفته‌ایم که  تصمیمات بسیاری که هنوز در پیش است را آگاهانه کند: اینکه مراکز داده کجا قرار می‌گیرند، چه چیزی آن‌ها را تغذیه می‌کند و چگونه می‌توان هزینه‌های رو به رشد هوش مصنوعی را قابل مشاهده و حسابرسی کرد.

نیاز به این تحقیق و بررسی به این دلیل ایجاد شده که با وجود چشم‌انداز جاه‌طلبانه هوش مصنوعی که توسط شرکت‌های فناوری، تأمین‌کنندگان خدمات عمومی و دولت فدرال ارائه شده است، جزئیات اینکه چگونه این آینده همراه با هوش مصنوعی ممکن است به وقوع بپیوندد، مبهم است.  دانشمندان، مراکز تحقیقاتی با بودجه فدرال، فعالان و شرکت‌های انرژی استدلال می‌کنند که شرکت‌های پیشرو در زمینه هوش مصنوعی و اپراتورهای مراکز داده اطلاعات بسیار کمی درباره فعالیت‌های خود افشا می‌کنند.  شرکت‌هایی که مدل‌های هوش مصنوعی را می‌سازند و مستقر می‌کنند، در پاسخ به یک سوال مبنایی عمدتاً سکوت کرده‌اند: تعامل با یکی از این مدل‌ها چه مقدار انرژی مصرف می‌کند؟  و چه نوع منابع انرژی آینده هوش مصنوعی را تأمین خواهند کرد؟

این وضعیت حتی کسانی را که وظیفه پیش‌بینی تقاضای انرژی را دارند، مجبور می‌کند تا پازلی را با قطعات بی‌شماری که گم شده‌اند، سر هم کنند، که برنامه‌ریزی برای تأثیر آینده هوش مصنوعی بر شبکه‌های انرژی و انتشار گازها را تقریباً غیرممکن می‌سازد.  بدتر از آن، توافقاتی که شرکت‌های خدمات عمومی با مراکز داده انجام می‌دهند، احتمالاً هزینه‌های انقلاب هوش مصنوعی را به بقیه ما منتقل خواهند کرد، به شکل قبوض بالاتر برق که باید بپردازیم.

این موضوع وسیعی است و رسیدگی به همه ابعاد آن، کار زیادی می‌برد.  برای توصیف تصویر کلی از آینده‌ای که در پیش داریم، باید از ابتدا شروع کنیم.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید