روی سبک در موسیقی تعصب نداشت

هنرمند بزرگی را در رشته موسیقی از دست دادیم. او در حوزه‌های مختلف موسیقی غربی همچون اپرا، اوراتوریو، سمفونی، باله، راپسودی، پوئم سمفونیک و... فعالیت کرد و درعین‌حال نگاهی ویژه هم به موسیقی ایرانی داشت.

یکی از ویژگی‌های مهم پژمان، نگاهش به موسیقی بود. از نظر او، هر سبک موسیقی‌ اگر درست اجرا می‌شد، قابل احترام بود، بنابراین دیدی باز نسبت به سبک‌های مختلف موسیقی داشت و در نگاهش تعصب دیده نمی‌شد.

برای همین در دوره‌ای آثاری هم در حوزه پاپ ایرانی که در لس‌آنجلس فعالیت می‌کرد، منتشر شد که پژمان در آنها نقش داشت.

ساز اصلی او ویولن بود و با استاد حشمت سنجری، آن را آموخت. بعدتر حسین ناصحی به او هارمونی و آهنگسازی یاد داد. پژمان به ارکستر سمفونیک تهران نیز راه یافت اما سپس برای ادامه‌تحصیل به آلمان و اتریش رفت.

در آنجا نزد توماس کریستیان داوید و سایر اساتید، دوره‌هایی دید. توماس داوید، مدتی نیز در ایران تدریس داشت.  سبک موسیقی پژمان، امضای خاص خودش را داشت، بنابراین دشوار است کسی را بتوان جانشین او دانست.

بااین‌همه تا جایی که مقدور بود، سعی شد در این سال‌ها از حضورش استفاده شود. جوایزی نیز به او تعلق گرفت و دانشجویانی نیز فرصت پیدا کردند از او بیاموزند.

زمانی‌که از آمریکا بازگشت، در دانشگاه هنرهای زیبا تدریس می‌کرد. در تدریس نیز بسیار موفق بود و دانشجویانش نیز عاشق‌اش بودند. چندسال پیش هم برایش بزرگداشتی برگزار کردند. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید