یادآور استثمارگرایی اروپای قرن نوزدهم

در بخش ابتدایی بیانیه آمده: «این رخداد تلخ نه‌تنها موجب نگرانی و واکنش افکار عمومی ملت ایران شد، بلکه اعتراض تشکل‌های کارگری در سطح جهان را نیز در پی داشت و به طرح این پرسش بنیادین واداشت که از چه رو، شرایط کار در معادن ایران هنوز هم در چنین وضعیت غیرانسانی و عقب‌افتاده‌ای قرار دارد که یادآور استثمارگرایی اروپای قرن نوزدهم است؟»

در ادامه بیانیه نوشته شده: «اگرچه ممکن است بروز این فاجعه، ناشی از اعمال تحریم‌های ظالمانه‌ای عنوان شود که در سالیان اخیر بر کشور و ملت‌مان تحمیل شده است، اما فرو کاستن ابعاد ماجرا و فرافکنی نسبت به علل اصلی‌تر آن، نافی هرگونه واقع‌بینی پیرامون علل و عوامل ناظر بر ماهیت غیرانسانی روند خصوصی‌سازی‌‌های ناسالم یا شبه‌خصوصی، تشدید روزافزون فضای امنیتی، ممانعت از رشد و فعالیت نهادهای جامعه مدنی و به‌ویژه، جلوگیری از فعالیت‌ تشکل‌های کارگری است.»

در پایان بیانیه آمده است: «نهضت آزادی ایران اعلام می‌دارد که این رخداد خون‌بار در ادامه سلطه همان نگرشی قرار دارد که در دیگر ساحت‌های زندگی مردم مانند ایمنی جاده‌ای و بحران‌های زیست‌ محیطی و نظام سلامت و درمان، روزانه، ده‌ها و بلکه صدها قربانی از شهروندان ایرانی می‌گیرد. نهضت آزادی ایران با توجه به اعلام سیاست وفاق ملی از سوی دولت چهاردهم، امیدوار است که زمینه رفع موانع ایجاد و فعالیت تشکل‌های کارگری و دیگر نهادهای مستقل جامعه مدنی فراهم آید تا در راستای نگرشی انسان‌محور و توأم با مسئولیت‌پذیری، نسبت به رفع مجموعه عوامل اثرگذاری که امنیت جامعه را به مخاطره می‌اندازد و به وقوع چنین فجایعی می‌انجامد، اقدام لازم و شایسته صورت گیرد.»