نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا چه سیاست‌هایی در مورد مسائل خاورمیانه دارند
تداوم یا بازگشت
سال ۲۰۱۵ کامالا هریس از توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) برای مهار برنامه هسته‌ای ایران حمایت کرد. از او نقل شده‌است که در واکنش به اقدام دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در خروج از این توافق در سال ۲۰۱۸، چنین کاری را «بی‌ملاحظه و به خطر انداختن امنیت ملی» توصیف کرده‌است. همچنین اصلی‌ترین خروجی سیاست‌های خاورمیانه‌ای دولت ترامپ، امضای توافق‌های ابراهیم در سال ۲۰۲۰ و پیگیری عادی‌سازی روابط اسرائیل و کشورهای عربی بود. این سیاست یکی از معدود سیاست‌های دولت ترامپ بود که دولت بایدن از آن حمایت کرد.
هر دو نامزد اصلی انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا براساس اظهارنظرهایی که تاکنون داشته‌اند و سابقه آنها در دورانی که در کاخ سفید سمت داشتند، جهت‌گیری‌های مشخصی را در موردمسائل خاورمیانه دارند.
در این نوشتار مهم‌ترین و قابل اتکاترین موضع‌گیری‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا و کامالا هریس، معاون کنونی رئیس‌جمهور آمریکا بررسی شده‌است.
نمای کلی
هریس
کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا، سال ۲۰۲۱ با تجربه محدودی که در سیاست خارجی داشت، وارد کاخ سفید شد. او در طول ۴ سال گذشته این فرصت را داشته‌است که به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور، در تعدادی از مسائل سیاست خارجی وارد عمل شود. هریس به احتمال زیاد سیاست کلی دولت بایدن را حفظ کند و دست‌کم در ابتدای امر به شکلی در سیاست خارجی و تلاش‌های دیپلماتیک وارد شود که با اقدامات دولت بایدن سازگار باشد.
اگر هریس در انتخابات ماه نوامبر برنده شود، میراث‌دار شرایط بسیار شکننده در خاورمیانه و همچنین چالش‌های دیگری از جمله روسیه، چین، مرزهای جنوبی و مسائل دیگر است. او باید اطراف خود را با متخصصان کارکشته سیاست خارجه و منطقه خاورمیانه پر کند. هریس یک بین‌الملل‌گرای شناخته‌شده است و علاقه‌مند است که در همکاری با متحدان آمریکایی به کار ادامه دهد و اثرگذاری دشمنان آمریکا را، مانند روسیه، چین و ایران، کاهش دهد.
ترامپ
نامزد رسمی حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ۲۰۲۴ در مورد سیاست خارجی در خاورمیانه به جز «ایستادن در کنار اسرائیل» و «احیای صلح در خاورمیانه» چیز زیاد دیگری نمی‌گوید.
دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ به احتمال زیاد استمرار سیاست‌های پیشین او بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ است که شامل مسائل زیر می‌شود:
1-سیاست فشار حداکثرب علیه ایران شامل تمرکز بر تحریم‌های اقتصادی، ادبیات تند و اقدام‌های نظامی هدفمند.
2-بی‌میلی شدید به دیپلماسی با ایران در مورد برنامه هسته‌ای.
3-کاهش دادن اولویت حقوق بشر و دموکراسی در سیاست آمریکا و دادن اولویت بیشتر به همکاری‌های اقتصادی و حوزه انرژی.
4-رابطه خوب با رهبران مقتدر منطقه‌ای مانند عبدالفتاح‌السیسی، رئیس‌جمهور مصر و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه.
5-روابط گرم و صمیمانه با عربستان سعودی.
6-رویای رسیدن به توافق آمریکا-عربستان-اسرائیل مشابه آنچه در توافق‌های ابراهیم سال ۲۰۲۰ رخ داد و باعث شد روابط رسمی اسرائیل با امارات متحده عربی، بحرین و مراکش برقرار شود.
7-ممنوعیت مهاجرت از کشورهایی با اکثریت جمعیت مسلمان.
8-رویکرد عمدتاً غیرمداخله‌جویانه در مورد سوریه.
اسرائیل و فلسطین
هریس
هریس بیش از دیگران نسبت به ویرانی‌ای که جنگ در غزه ایجاد کرده و رنجی که شهروندان غیرنظامی تحمل می‌کنند، اظهارنظر کرده‌است. این موضوع را می‌توان در سخنرانی مورخ ۳ مارس او مشاهده کرد. او در این سخنرانی تاکید کرد که آنچه در طول جنگ بر فلسطینیان گذشته‌است «غیرانسانی» است. با این حال او تاکید کرده‌است که تغییری در موضع او نسبت به حق اسرائیل برای دفاع از خود ایجاد نشده‌است و تاکید کرد که او و جو بایدن «در تعهد خود به امنیت اسرائیل تزلزل‌ناپذیر هستند.»
به لحاظ عملی، رویکرد هریس نسبت به جنگ، تفاوت چندانی با عملکرد دولت بایدن ندارد. به نظر می‌رسد که ادبیات هریس بیشتر نسبت به رنج فلسطینیان همدلانه است و چندین بار تاکید کرده‌است که «تعداد بسیار زیادی» شهروند غیرنظامی در غزه کشته‌شده‌اند، اما از دوران سنا تجربه نشان داده‌است که آرای او عمدتاً در هواداری از اسرائیل است.
هریس چندین بار تاکید کرده‌است که برنامه‌ریزی برای «روز پس از پایان جنگ» در غزه، اولویت او محسوب می‌شود و نخستین مقام رسمی آمریکا بود که از رهبران عرب خواست تا به برنامه‌ریزی برای پس از جنگ در غزه اولویت بدهند.
اوایل دسامبر ۲۰۲۳، هریس در سخنرانی خود در کنفرانس تغییر اقلیم دُبی، سه عنصر کلیدی را برای برنامه‌ریزی پس از جنگ غزه برشمرد: بازسازی، امنیت و حکمرانی. او تاکید کرد که جامعه بین‌الملل باید منابع قابل توجهی برای بازسازی این نوار ساحلی تخصیص دهد. گفت که نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان باید تقویت شوند تا بتوانند «مسئولیت امنیت در غزه» را بر عهده بگیرند. او تاکید کرد که منطقه غزه دیگر نمی‌تواند به عنوان محلی برای تهدید اسرائیل استفاده شود و تشکیلات خودگردان فلسطینی باید احیا شوند تا هم غزه و هم کرانه باختری را اداره کنند.
فیل گوردون، مشاور امنیت ملی کامالا هریس در مقام معاون رئیس‌جمهور، ژوئن ۲۰۲۴ در کنفرانس هرتزلیا بر حمایت ایالات متحده آمریکا از اسرائیل تاکید کرد و آنچه را که واشنگتن به‌عنوان مسیر مثبت به سمت آینده تلقی می‌کند، اینگونه توصیف کرد که اسرائیل با همسایگانش به صلح برسد و «کاملاً در منطقه ادغام شود.» گوردون توضیح داد که برای پایان دادن به جنگ در غزه «انتخاب باید روشن باشد» و گام نخست آن پذیرش توافق آتش‌بس سه‌مرحله‌ای است که براساس پیشنهاد اسرائیل و با حمایت بایدن در تاریخ ۳۱ مه ۲۰۲۴ ارائه شده است.
هریس در سخنرانی همایش انتخاباتی ۹ اوت خود در آریزونا، در واکنش به معترضان تاکید کرد که در اظهارات گذشته‌اش هم به روشنی تاکید کرده‌است که «همین الان» وقت رسیدن به توافقی برای آتش‌بس و آزادی گروگان‌ها است. علاوه بر این هریس تاکید کرد که او و جو بایدن «تمام وقت و هر روز» در حال کار برای رسیدن به این توافق هستند، هرچند «اسرائیل حق دارد با تروریسمی که حماس است، مقابله کند.» او همچنین تاکید کرد که اسرائیل مسئولیت دارد از آسیب به شهروندان غیرنظامی اجتناب کند.
فیل گوردون در توئیتی که روز ۸ اوت منتشر کرد تاکید کرد که هریس از تحریم تسلیحاتی اسرائیل حمایت نمی‌کند.
ترامپ
ترامپ همواره خود را به عنوان «بهترین دوستی که اسرائیل در تمام دوران‌ها داشت» معرفی می‌کند. ترامپ ماه مه ۲۰۱۸ سفارت آمریکا را در اسرائیل از تل‌آویو به قدس منتقل کرد و ماه مارس سال بعد او اعلام کرد که بلندی‌های جولان را به‌عنوان بخشی از خاک اسرائیل پذیرفته‌است.
ترامپ ادعا کرده‌است که اگر او رئیس‌جمهور آمریکا بود حمله ۷ اکتبر ۲۰۲۳ اتفاق نمی‌افتاد و وعده داده‌است که اگر او به قدرت برسد جنگ اسرائیل و حماس پایان می‌یابد. با این حال او رویکرد روشنی را برای پایان دادن به این منازعه اعلام نکرده‌است. ترامپ در مناظره انتخابات ریاست‌جمهوری ژوئن ۲۰۲۴ در پاسخ به این سوال که نظرش در مورد تشکیل دولت مستقل فلسطینی چیست، گفت که «باید در موردش فکر کنم.»
ژوئیه ۲۰۲۴، ترامپ در گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل گفت که «هر کاری لازم است بکن» و «جنگ را تمام کن.» اما در عین حال به نتانیاهو هشدار داد که تصویر اسرائیل در افکار عمومی به دلیل انتشار تصاویر خشونت‌بار از مرگ و ویرانی در غزه، آسیب دیده‌است.
ایران
هریس
سال ۲۰۱۵ هریس از توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) برای مهار برنامه هسته‌ای ایران حمایت کرد. از او نقل شده‌است که در واکنش به اقدام دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در خروج از این توافق در سال ۲۰۱۸، چنین کاری را «بی‌ملاحظه و به خطر انداختن امنیت ملی» توصیف کرده‌است. هریس سال ۲۰۱۹ در کارزار انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری، گفت که «مادامی که ایران قصد بازگشتن داشته‌باشد و امکان اجرای قابل راستی‌آزمایی برجام وجود داشته‌باشد، برای بازگشتن به برجام برنامه‌ریزی می‌کند.»
هریس منتقد کارنامه حقوق بشری ایران است و به‌ویژه پس از اعتراض‌های سال ۲۰۲۲ درباره مرگ مهسا امینی در بازداشت پلیس اخلاقی از ایران انتقاد کرد. به فاصله کوتاهی پس از این اعتراض‌ها هریس خواستار حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد شد.
ترامپ
ترامپ از اقدام قاطع در برابر ایران حمایت می‌کند، اما روشن نیست که رویکرد دقیق او در صورت انتخاب مجدد چگونه خواهد بود، چراکه کارنامه او در این زمینه روشن نیست و در عین حال پویایی‌های جاری در منطقه باعث عدم قطعیت شده‌است.
ترامپ منتقد جدی توافق ۲۰۱۵ برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) بود که توسط دولت باراک اوباما مذاکره شد و آن را «یکی از بدترین و یک‌طرفه‌ترین معامله‌هایی» دانست «که ایالات متحده تاکنون وارد آن شده‌است.» او ماه مه ۲۰۱۸ بهرغم توصیه دولت خودش و تحلیل‌های جامعه اطلاعاتی آمریکا از این توافق خارج شد و تحریم‌های شدیدتری را علیه ایران برقرار کرد.
در بیانیه کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان در سال جاری، دونالد ترامپ اهداف مشخصی را در مورد ایران بیان کرده‌است:
ممانعت از دستیابی ایران به توانایی هسته‌ای و امکان پرتاب آن به اضافه مسدود کردن جاه‌طلبی‌های ایران از طرفی، از سرگیری و تشدید تحریم‌ها، ارائه کردن کمک‌های امنیتی به شرکای منطقه‌ای و حمایت از ایرانی‌های آزادی‌خواه در انقلاب علیه «ملاها»
متوقف کردن بازداشت خارجی‌ها، از جمله شهروندان آمریکایی، توسط ایران
پایان دادن به حملات سایبری ایران علیه آمریکا و متحدانش
متوقف کردن حمایت ایران از افراطی‌ها و گروه‌های نیابتی منطقه‌ای از جمله حزب‌الله، حماس، طالبان و القاعده.
در مصاحبه ۱۲ اوت ترامپ با ایلان ماسک در شبکه اجتماعی ایکس، ترامپ مدعی شد که در دوران ریاست‌جمهوری او ایران «هیچ پولی» برای ارائه به حماس، حزب‌الله و دیگر «ابزارهای تروریستی‌اش» نداشت. هرچند توانایی ایران برای حمایت از گروه‌های نیابتی‌اش به دلیل تحریم‌های سنگین علیه رژیم تضعیف شده‌بود، مایک پمپئو، وزیر خارجه خود ترامپ سال ۲۰۲۰ گفت که ایران به تامین مالی حزب‌الله و گروه‌های شبه‌نظامی عراقی ادامه می‌دهد.
ترامپ در آن مصاحبه همچنین مدعی شد که به شکل موفقیت‌آمیزی به چین فشار وارد کرده‌بود تا خرید نفت را از ایران متوقف کند. فروش نفت ایران به چین در سال ۲۰۱۹ کاهش یافت، اما در شرایطی که هنوز ترامپ رئیس‌جمهور بود، بار دیگر آمار فروش نفت ایران به چین افزایش پیدا کرد.
یمن/حوثی‌ها
هریس
در گذشته هریس با دیگر نمایندگان دموکرات کنگره در ارائه طرحی برای متوقف کردن حمایت آمریکا از عربستان سعودی در جنگ علیه یمن، همراهی کرده‌بود. فیلیپ گوردون، مشاور امنیت ملی هریس در مقام معاون رئیس‌جمهور آمریکا، حملات حوثی‌ها را به کشتی‌رانی در دریای سرخ «رفتار خطرناک» توصیف کرد و تاکید کرد که آمریکا برای ممانعت از حملات آینده حوثی‌ها، تضعیف توانمندی‌های آنها و مردود دانستن «توجیه‌های من‌درآوردی» برای این حملات مصمم است.
ترامپ
آوریل ۲۰۱۹ دونالد ترامپ در مقام رئیس‌جمهور آمریکا از حق وتوی خود برای رد کردن قطعنامه دوحزبی کنگره آمریکا برای پایان دادن به مداخله نظامی آمریکا در جنگ عربستان سعودی علیه یمن، استفاده کرد.
یکی از واپسین تصمیم‌های سیاست خارجی ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری‌اش در ژانویه ۲۰۲۱ تصمیم به قرار دادن حوثی‌ها در فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی بود که باعث می‌شد شهروندان و نهادهای آمریکایی از تعامل مالی با این گروه منع شوند، این اقدام با ایجاد مانع در مقابل ارسال کمک‌های بشردوستانه باعث تشدید وضعیت وخیم انسانی در یمن شد.
ترامپ، ژانویه ۲۰۲۴، از جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا به دلیل حمله به مواضع حوثی‌ها در یمن انتقاد کرد و جو بایدن را متهم کرد که در واکنش به حملات حوثی‌ها در دریای سرخ «در سراسر خاورمیانه بمب می‌ریزد.»
سوریه و داعش
هریس
کارزار انتخاباتی هریس در مورد سیاست‌های مرتبط با سوریه از وضعیت جاری دفاع می‌کند و کامالا با روشی که دولت بایدن با مسئله سوریه مواجه شد همراهی می‌کند: اولویت دادن به مهار از طریق کمک‌های بشردوستانه، مقابله با تروریسم و حمایت از عدالت و اقدام‌های دیپلماتیک.
انتظار می‌رود کارزار هریس از سیاست‌های جاری در خصوص مقابله با داعش حمایت کند که شامل اعزام تعداد کمی از نیروهای آمریکایی در جبهه‌هایی مانند سوریه، عراق و سومالی می‌شود و در عین حال به رویکرد استفاده از نیروهای ویژه و اشراف اطلاعاتی برای رصد و خنثی‌سازی تهدیدها نسبت به آمریکا از نقاطی مثل افغانستان، یمن و سراسر آمریکا پایبند باشد.
ترامپ
ترامپ در اقدامی برای پایان دادن به حضور نیروهای آمریکایی در «جنگ‌های بی‌پایان» اکتبر ۲۰۱۹ رسماً خواستار عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از سوریه و رها کردن گروه شبه‌نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه و دیگر گروه‌های شبه‌نظامی در این کشور در کوتاه‌ترین زمان ممکن شد. این بیانیه باعث شد تا جیم متیس، وزیر دفاع اول دولت او از مقامش استعفا دهد، اما نهایتاً نیروهای آمریکایی در سوریه باقی ماندند.
زمانی که ۲۰ ژانویه ۲۰۱۷ مراسم تحلیف دونالد ترامپ برگزار شد، کاخ سفید سند سیاست خارجی‌ای منتشر کرد که در آن عنوان شده‌بود: «شکست داعش و دیگر گروه‌های تروریستی اسلام‌گرا اصلی‌ترین اولویت ماست.»
ترامپ بارها گفته‌است که متحدان آمریکا در خاورمیانه و اروپا باید وارد کارزار مبارزه با تهدید داعش شوند، چراکه این گروه برای آنها تهدید بزرگ‌تری نسبت به تهدید این گروه علیه آمریکا محسوب می‌شود.
ابوبکر البغدادی، رهبر داعش در حمله نیروهای عملیات ویژه آمریکا در اکتبر ۲۰۱۹ کشته‌شد. ترامپ در پی این اقدام مدعی شد که نیروهای آمریکایی صددرصد از خلافت داعش در عراق و سوریه را از بین برده‌اند، هرچند در طول دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، داعش همچنان به رشد و فعالیت ادامه داد. حملات داعش در سال ۲۰۲۴ نسبت به سال ۲۰۲۳ در حال دو برابر شدن است و روشن نیست که در صورت تکرار دولت ترامپ با توجه به رویکرد غیرمنسجم او نسبت به امنیت منطقه در دوره نخست ریاست‌جمهوری‌اش، مبارزه علیه داعش اولویتی داشته‌باشد.
توافق‌های ابراهیم
هریس
هریس سال ۲۰۲۱ علناً از توافق‌های ابراهیم حمایت کرد. او به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور سال ۲۰۲۲ با سلمان بن‌حمد آل‌خلیفه، ولیعهد و نخست‌وزیر بحرین دیدار کرد و همچنین چند بار با شیخ محمدبن زاید آل‌نهیان، رئیس امارات متحده عربی دیدار و گفت‌وگوی تلفنی داشت. تمامی این تماس‌ها در چارچوب تلاش‌های دولت بایدن برای حمایت از توافق‌های ابراهیم انجام شدند.
ترامپ
اصلی‌ترین خروجی سیاست‌های خاورمیانه‌ای دولت ترامپ، امضای توافق‌های ابراهیم در سال ۲۰۲۰ و پیگیری عادی‌سازی روابط اسرائیل و کشورهای عربی بود. این سیاست یکی از معدود سیاست‌های دولت ترامپ بود که دولت بایدن از آن حمایت کرد.
دولت احتمالی بعدی ترامپ هم احتمالاً دولت‌های عربی، به‌ویژه عربستان سعودی را تشویق می‌کند که وارد توافق‌های مشابه با توافق‌های ابراهیم و تعمیق ادغام اسرائیل در منطقه شوند، اما بخت موفقیت این رویکرد بدون تشکیل کشور فلسطینی بسیار کم است.
عربستان سعودی
هریس
سال ۲۰۱۸، کامالا هریس در مقام سناتور به ائتلافی دوحزبی از نمایندگان پیوست که خواستار محدودیت در فروش سلاح به عربستان سعودی به دلیل مشارکت در جنگ داخلی یمن و قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار سعودی بودند. او در عین حال طرحی را امضا کرد که براساس آن از دولت خواسته‌می‌شد گزارش قتل جمال خاشقجی را علناً منتشر کند.
سال ۲۰۱۹ هریس خواستار «بازنگری بنیادین» در روابط آمریکا و عربستان سعودی، براساس ارزش‌ها و منافع آمریکا و در عین حال ادامه همکاری در زمینه اهدافی مانند مبارزه با تروریسم شد.
ترامپ
هرچند نخستین سفر خارجی دونالد ترامپ در مقام ریاست‌جمهوری به ریاض انجام شد، اما سیاست او در مقابل این شریک امنیتی، وقتی ایران در سال ۲۰۱۹ به میادین نفتی عربستان سعودی در بقیق حمله کرد، غیرمنسجم بود و آمریکا در مقابل این حملات ساکت ماند.
درست مانند دولت بایدن، دولت احتمالی ترامپ هم پیگیر نهایی کردن توافق عربستان سعودی-آمریکا و اسرائیل برای عادی‌سازی روابط این دو دولت خاورمیانه‌ای خواهد بود. با این حال چنین توافقی بدون مسیر مشخص برای رسیدن به یک دولت فلسطینی در آینده، احتمالاً ناممکن است. جارد کوشنر، داماد دونالد ترامپ، یکی از کارچاق‌کن‌های کلیدی روابط دوجانبه ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی و همچنین امضای توافق‌های ابراهیم بود.
مصر
هریس
هریس سال ۲۰۲۳ در دیدار با عبدالفتاح‌السیسی، رئیس‌جمهور مصر قاطعانه تاکید کرد که ایالات متحده آمریکا در هیچ شرایطی نمی‌پذیرد که فلسطینیان غزه و کرانه باختری به مصر کوچانده شوند.
ترامپ
ترامپ در گذشته عبدالفتاح‌السیسی، رئیس‌جمهور مصر را با عبارت «دیکتاتور محبوب من» تحسین کرده‌است و برخلاف دولت بایدن، هیچگاه کمک‌های خارجی به مصر را به شاخص حقوق بشر در این کشور منوط نکرد.
کاستی‌ها
برای ارزیابی کارنامه دو نامزد ریاست‌جمهوری در مورد خاورمیانه، ضروری است که پنج نکته مهم را در نظر داشته‌باشیم:
1- خاورمیانه در حال حاضر یکی از مسائل اصلی سیاست داخلی آمریکا نیست. براساس نظرسنجی‌ها به نظر نمی‌رسد سیاست‌های آمریکا در قبال خاورمیانه یک عامل تعیین‌کننده در تعیین انتخاب رای‌دهندگان آمریکایی باشد. اقتصاد، حق سقط جنین، مهاجرت، تغییر اقلیم و نگرانی‌ها در مورد دموکراسی آمریکا همگی نسبت به مسائل سیاست خارجی، از جمله چین، جنگ اوکراین و خاورمیانه، اولویت بیشتری در میان رای‌دهندگان دارند. برخی معتقدند که ممکن است جنگ اسرائیل و حماس یا منازعه جاری در خاورمیانه روی نتیجه آرا در برخی ایالت‌های پاندولی، به‌ویژه میشیگان، اثرگذار باشد، اما باید دید که چه می‌شود.
2- اظهارنظرهای نامزدهای ریاست‌جمهوری در دوران تبلیغات ریاست‌جمهوری غالباً نشان‌دهنده سیاست‌های آنها در دورانی که به مقام می‌رسند، نیست. رؤسای‌جمهوری پیشین آمریکا گهگاه مسائلی را برای جمع کردن آرا مطرح کرده‌اند که در دوران زعامت‌شان در نحوه حکمرانی‌شان عملی نکرده‌اند. نمونه‌ای جدید از این نوع رفتار را می‌توان در شعار دوران تبلیغات انتخاباتی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا دید که گفته‌بود باید با عربستان سعودی مانند یک کشور مطرود رفتار کرد، اما در نهایت عربستان سعودی به یکی از مراکز اصلی تعامل او در منطقه تبدیل شد.
مثال دیگر جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور پیشین بود که در دوران تبلیغات انتخاباتی‌اش در سال ۲۰۰۰ خاورمیانه را بسیار بدون اولویت می‌دانست و از تلاش‌های آمریکا برای دولت‌سازی در سراسر جهان انتقاد می‌کرد. اما دوران ریاست‌جمهوری او به پرهزینه‌ترین دوران دولت‌سازی در کشورهایی مانند عراق و افغانستان تبدیل شد. همواره وضعیت جاری و تحولات دوران حضور در مقام ریاست‌جمهوری در شکل دادن به سیاست‌گذاری‌های رئیس‌جمهور، از اظهارات دوران تبلیغات ریاست‌جمهوری تعیین‌کننده‌تر هستند.
3- در هر صورت وعده‌های دوران تبلیغات می‌تواند بر اولویت‌های رئیس‌جمهور اثرگذار باشند. یکی از دلایل پیروزی باراک اوباما در انتخابات ریاست‌جمهوری وعده او برای پایان دادن به جنگ عراق و برگرداندن نیروهای آمریکایی به کشور تا یک تاریخ خاص بود. اوباما این وعده را سال ۲۰۱۱ عملی کرد، هرچند بار دیگر برای مقابله با تهدید داعش این نیروها را به عراق بازگرداند. ترامپ در تبلیغات ریاست‌جمهوری شدیداً از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ ایران انتقاد کرد و نهایتاً پس از یک سال و نیم حضور در مقام ریاست‌جمهوری، آمریکا را سال ۲۰۱۸ از این توافق خارج کرد.
4- هم ترامپ و هم هریس کارنامه مشخصی از دوران حضورشان در قوه مجریه بر جا گذاشته‌اند که این کارنامه احتمالاً تعیین‌کننده شکل مسیر پیش روی آنها در یک دولت احتمالی خواهد بود. ترامپ بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ رئیس‌جمهور آمریکا بود و در این دوران کارنامه مشخصی داشت و هریس در حال حاضر معاون جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا است و احتمالاً چارچوب سیاست‌های دولت بایدن را در مورد خاورمیانه به ارث خواهد برد. هریس ممکن است که نهایتاً تلاش کند خود را متفاوت از بایدن نشان دهد و ترامپ لازم است به تحولاتی که از سال ۲۰۲۱ تاکنون در منطقه رخ داده‌است، واکنش نشان دهد. بعید است که هر دو نامزد در ماه‌های نخستین دولت احتمالی‌شان به دلیل اولویت‌های مهم‌تر، تغییر شدیدی نسبت به سیاست جاری خاورمیانه‌ای آمریکا ایجاد کنند، اما این موضوع هم به شرایط جاری در خاورمیانه در زمان قدرت گرفتن آنها بستگی خواهد داشت.
5- جهان با دقت صحبت‌های نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را در مورد سیاست خارجی دنبال می‌کند. بهرغم همه صحبت‌هایی که در سراسر جهان در مورد افول اثرگذاری آمریکا در خاورمیانه بیان می‌شود، اظهارات نامزدهای ریاست‌جمهوری با دقت در سراسر منطقه و جهان به عنوان سیگنال‌هایی از آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد، دنبال می‌شود. در سیاست داخلی آمریکا هم گروه‌های فشار و فعالان سیاسی سعی می‌کنند تا تفسیر خود را از اظهارات نامزدهای ریاست‌جمهوری در مورد مسائل خاص ارائه دهند و تلاش می‌کنند که استنباط خود را از این موضع‌گیری‌ها برجسته کنند؛ همانگونه که اخیراً در مورد اظهارات کامالا هریس در مورد فلسطینیان و جنگ غزه مشاهده شد، به رغم اینکه این اظهارات فقط اندکی تغییر در لحن بیان بود.
