چرا اینقدر خیابان‌ها شلوغ است؟

خدا رحمت کند رفتگان شما را، پدربزرگم هر وقت می‌خواست درباره اهمیت تلویزیون حرف بزند مرادبرقی را مثال می‌آورد. دلیل اینکه این مثال را می‌آورد این بود که روزی روزگاری در تلویزیون برنامه‌ای تولید می‌شد که در زمان پخشش پرنده در آسمان شهر پر نمی‌زد. حواسم هست در دام نوستالوژی نیفتم، حتی متوجه محتوای برنامه هم هستم. می‌دانم که حتماً ِحتماً به مراد برقی و خیلی از محتواهای دیگری که آن زمان تولید می‌شد ایراد جدی وارد است...

دلیل اینکه نوشته‌ را با این مثال شروع کردم اظهارات پیمان جبلی ریاست سازمان صداوسیماست. ایشان در مصاحبه‌ای با اشاره به آمار مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) گفته است ۷۲ درصد ملت ایران مخاطب رسانه ملی هستند. طبق آمار ایسپا این نظرسنجی به صورت تلفنی و از جامعه آماری ۱۷۱۵ نفری از شهروندان ۱۵ سال به بالا در زمینه «سنجش نگرش مردم در خصوص برنامه‌های صداوسیما» انجام شده است.

دقیق‌تر اینکه احتمالاً کسانی که از آنها افکارسنجی شده‌ حتماً باید بیننده تلویزیون باشند تا افکارشان در خصوص برنامه‌های صداوسیما سنجیده شود. راستش را بخواهید وقتی هفتاد درصد را از زبان آقای جبلی شنیدم یاد مصاحبه علی آقای پروین افتادم. خیلی سال پیش زمانی که علی آقا مربی تیم ملی بود قبل از اعزام تیم به مسابقات مصاحبه‌ای کرد. خبرنگار درباره آمادگی تیم ملی از سرمربی سوال کرد.

علی آقا نه گذاشت و نه برداشت و گفت تیم ملی ۸۰ درصد آماده است انشاالله ۳۰ درصد باقی‌مانده را هم تا قبل از مسابقه به دست می‌آورد. حالا حکایت پروین، حکایت این روزهای آقای جبلی است. اصلاً اگر شما ۷۲ درصد مخاطب دارید چه حاجت به مصاحبه کردن و درصد گفتن و نظرسنجی؟ 

خدا می‌داند نمی‌خواهم لودگی کنم اما بالاخره ما هم در این مملکت زندگی‌ می‌کنیم و چیزی که می‌بینیم این است که مدت‌هاست رسانه ملی با این همه خدم و حشم حتی نتوانسته مرادبرقی بسازد. تازه آن چیزهایی را هم که داشت هر کدام به شکلی از دست داد.

یک چیز دیگر هم یادم آمد آخرین باری که نام ایسپا خیلی سر زبان‌ها افتاد زمان انتخابات ریاست‌جمهوری بود. همان زمان بارها و بارها در صداوسیما عنوان می‌شد که نظرسنجی‌ها اعتباری ندارد. حالا چه شد یکباره معتبر شد؟ اصلاً اگر صداوسیما اینقدر مخاطب دارد چرا اینقدر خیابان‌ها شلوغ است؟