صعود هریس از فیلادلفیا

سال ۱۹۶۰ دو کاندیدای خاص در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در مقابل هم قرار گرفتند؛ دو کاندیدایی که ویژگی‌های خاصی داشتند؛ اما کاراکتر کاریزماتیک یکی از آنها باید در رسانه‌های تصویری دیده می‌شد تا کار رقیب را برای رسیدن به کاخ سفید یکسره سازد. جان اف کندی بسیار خوش‌شانس بود که از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۶۰ مناظرات انتخاباتی آمریکا برای اولین بار برگزار شد و از رسانه‌های دیداری و شنیداری هم پخش گردید.

مناظره انتخاباتی سال ۱۹۶۰ خاص بود؛ چراکه نظر کسانی‌که از طریق رسانه‌های دیداری دیده بودند با آنها که از طریق رادیو گوش داده بودند، کمی متفاوت بود. چهره کاریزماتیک و خاص جان.اف.کندی دل مردم آمریکا  را ربود و این در حالی بود که ریچارد نیکسون در وضعیت بیماری قرار داشت و چهره زرد و خسته‌اش او را در برابر کندی ضعیف‌تر جلوه می‌داد.

نکته جالب توجه این بود که برخلاف بینندگان که پیروز قاطع مناظره را کندی می‌دانستند، شنوندگان رادیویی مناظره تا حدی گرایش به برتری نیکسون داشتند. مناظره‌های انتخاباتی ابزار بسیار خوبی در جهت شناخت برنامه‌ها و کاراکتر و شخصیت کاندیداهای ریاست‌جمهوری است، اگرچه چند دوره‌ای هست که کمتر از برنامه‌های اصلی آنان سوال می‌شود. در مناظره درک کاندیداها از مردم و مشکلات داخلی و نگاه‌شان به سیاست خارجی به.خوبی نشان داده می‌شود، به‌طوری‌که رای‌دهندگان مردد می‌توانند با تماشای مناظره‌ها به نتیجه لازم برای انتخاب نهایی دست یابند.

اگر کاراکتر جذاب و سخنور رونالد ریگان توانست جیمی کارتر را یک‌دوره‌ای کند، شخصیت پرتحرک، جوان و سخنور بیل کلینتون توانست جورج هربرت واکر بوش را به‌سمت شکست رهنمون سازد. مناظره‌ها لزوماً و به‌تنهایی سبب برد و باخت کاندیداهای ریاست‌جمهوری در آمریکا نمی‌شوند؛ اما می‌توانند بر آرای کاندیداهای ریاست‌جمهوری تاثیرگذار باشند. پس از کنار رفتن جو بایدن از کاندیداتوری مجدد که بخش عمده‌اش ناشی از ضعف در مناظره پیشاانتخابی و نظرات نخبگان حزب دموکرات در مورد نتایج برآمده از این مناظره بود؛ حالا کامالا هریس در دهم سپتامبر این فرصت را پیدا کرد که خود را از جایگاه معاونت به سمت ریاست‌جمهوری برساند. مناظره هریس و ترامپ برخلاف تصور بسیاری از مخاطبان همراه با حملات هریس به ترامپ آغاز شد. اگر ترامپ در نبود یک حریف، به‌خوبی سخنانش را به حامیان سرسختش می‌قبولاند؛ اما در اولین مناظره انتخاباتی نشاط کمتری از رقیبش در او دیده شد.  

اگر کامالا هریس می‌خواست خود را به مردم آمریکا بیشتر بشناساند، در طرف مقابل، ترامپ نیازی به این مورد نداشت؛ چراکه شخصیت و رویکردهای داخلی و خارجی‌اش برای مردم آمریکا در یک دوره ریاست‌جمهوری‌اش کاملاً روشن گشته بود. بنابراین، انگیزه کامالا هریس در مناظره 10 سپتامبر بیش از دونالد ترامپ بود. هریس آماده بود که به حزب و حامیان حزب دموکرات اثبات کند که بیهوده به‌عنوان جایگزین جوبایدن کهنسال انتخاب نشده است. برای همین دائم کوشید با تحت فشار قراردادن کلامی دونالد ترامپ او را عصبانی سازد؛ امری‌که تا حدی هم در آن موفق شد.

در مورد مناظره 10 سپتامبر حتی نشریات جمهوریخواه نیز هریس را بازنده خطاب نکردند و کوشیدند سوالات انجام‌شده از او را آن‌هم در شبکه‌ای که بیشتر گرایش به دموکرات‌ها دارد، مورد نقد قرار دهند. اما هیچ‌کدام از آنها از پیروزی قاطع ترامپ و یا شکست کامالا هریس سخن نگفتند. مهمترین پیام مناظره 10 سپتامبر این بود که کامالا هریس می‌تواند خود را به کاخ سفید برساند؛ اگرچه هنوز تلاش‌های بیشتری را باید هم او و هم کمپین انتخاباتی‌اش انجام دهند.

در آخر باید گفت اگر هریس بتواند رئیس‌جمهور شود، نبایدفراموش کند که پرتابش به کاخ سفید از فیلادلفیا صورت گرفته است؛ شهر پرجمعیت ایالت تعیین‌کننده پنسیلوانیا، همان ایالتی که کسب آرای الکترالش می‌تواند یکی از تعیین‌کننده‌ترین آرای الکترال برای رسیدن به کاخ‌سفید باشد.