نفوذ تا چند متری هدف

اطلاعات گسترده‌ای درباره وقایع روز جمعه در اصفهان و تبریز منتشر نشده است. آنچه می‌دانیم، این است که چند شیء مشکوک پرنده به پرواز درآمدند و سامانه‌های پدافندی را فعال کردند. این عملیات هر چه بود، خنثی شد اما یک نکته پنهان در دل این واقعه را باید بررسی کرد.

اول؛ روایت ابتدایی این عملیات، استفاده از ریزپرنده‌ها بود. سخنگوی سازمان فضایی کشور به ۳ ریزپرنده اشاره کرد و حسین امیرعبداللهیان نیز در نیویورک همین روایت را ارائه داد. بنابراین، ما نیز فرض را بر استفاده از ریزپرنده‌ها می‌گذاریم.

این روایت از آنجایی مهم‌تر می‌شود، که اخبار برخی رسانه‌ها و اظهارات برخی مقامات داخلی، حاکی از این است که کوادکوپترهای معمولی استفاده شدند. استفاده از این پرنده‌های تجاری در ظاهر مسخره است اما پیام بدی برای ما دارد؛ نفوذ تا چند متری هدف.

دوم؛ به پرواز درآوردن ریزپرنده‌ها به اپراتور نیاز دارد. اگر واقعه تبریز و اصفهان به یکدیگر مرتبط باشد، تیم یا تیم‌های مورد نظر یا داخل کشور بودند یا از مرزها وارد شدند.

تبریز را کنار می‌گذاریم و به اصفهان می‌پردازیم. اصفهان در مرکز و عمق ایران است. اگر تیم‌ یا تیم‌های فرضی وارد کشور شده باشند، احتمالاً سه مسیر را برای رسیدن به اصفهان و بعد از آن، قهجاورستان در پیش داشتند.

ورود از مرزهای شرقی، غربی یا جنوب کشور. فاصله مرز شرقی تا اصفهان (با در نظر گرفتن زاهدان به عنوان مبدأ) بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر است. ساحل خلیج‌فارس (با در نظر گرفتن بندرعباس به عنوان نقطه ورود) تا اصفهان بیش از ۹۰۰ کیلومتر فاصله دارد.

مرز غربی (با در نظر گرفتن مریوان در استان کردستان) حدود ۸۰۰ کیلومتر فاصله تا اصفهان دارد. در این سناریو، تیم یا تیم‌هایی که ماموریت خرابکاری داشته و با سرویس‌ یا سرویس‌های خارجی مرتبط بودند، بدون مشکل و مانع تا عمق خاک ایران آمده‌اند.

سوم؛ سناریوی بدبینانه‌تر، وجود تیم در نزدیکی هدف از مدت‌ها قبل است. استان اصفهان یکی از استان‌های کشور است که میزبان سایت‌های هسته‌ای، نظامی و صنایع دفاعی است و حضور دشمن غیرطبیعی نیست.

اگر تیم‌ مذکور به منظور انجام این عملیات که به پرواز درآوردن و احتمالاً هدف قرار دادن نقطه‌ای خاص بوده، وارد کشور نشده باشد یعنی از زمانی نامعلوم در نزدیکی اهداف مستقر بوده یا به محض دریافت فرمان اجرای عملیات، از نقطه‌ای دیگر (داخل کشور) به اصفهان آمده است.

چهارم؛ پیش از این نوشتم که استفاده از کوادکوپترهای تجاری شاید در ظاهر مسخره باشد، اما در باطن پیام مهمی دارد. شعاع پرواز این پرنده‌ها به یک کیلومتر نمی‌رسد. مداومت پروازی آن‌ها نیز از چند دقیقه بیشتر نیست.

اگر روایت استفاده از این نوع پرنده‌ها صحیح باشد، نشان‌دهنده نفوذ تا چند متری (حداکثر یک کیلومتر) هدف است. فاصله به اندازه‌ای بوده که اپراتور یا اپراتورها، توانستند آماده‌سازی را انجام دهند و پرنده‌ها را به پرواز دربیاورند.

در صورت مجهز بودن پرنده به دوربین و ارسال تصاویر به کنترلر دستگاه، می‌توانیم حداکثر فاصله را در نظر بگیریم. در غیر این صورت، هدف در دید اپراتورهای احتمالی قرار داشته است.

آخر؛ به خوانندگان این یادداشت یادآوری می‌کنم که پیروزی و شکست در مواجهه خاموش میان دستگاه‌های امنیتی، در تمام طول تاریخ و در تمام جهان وجود داشته و دارد.

یادآوری این سناریوها نیز صرفاً از باب جلب توجه به بعضی احتمالات است. تجربیات گذشته نشان می‌دهد که احتمالاً سطح حساسیت نهادهای امنیتی بالاتر می‌رود و طی این روزها ممکن است که شاهد دستگیری‌هایی در این زمینه باشیم. پیام تلخ این عملیات شکست‌خورده، نفوذ تا عمق خاک ایران است که باید مورد توجه قرار بگیرد.

تحرکات اخیر هر چه بود شکست خورد و به هدف نرسید. نکته مهم این است که وقتی تنش در منطقه در سطح بالایی قرار دارد، تمام روزنه‌ها مد نظرمان قرار بگیرد.