قمار بایدن روی سیاست‌های نظامی
احتمال کشیده شدن آمریکا به جنگ در سه‌قاره چه تاثیری روی معادلات بایدن و ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ می‌گذارد؟
احتمال کشیده شدن آمریکا به جنگ در سه‌قاره چه تاثیری روی معادلات بایدن و ترامپ در انتخابات 2024 می‌گذارد؟
مایکل هرش
سردبیر پیشین مجله پلیتیکو
ناخوشایندترین لحظه از دو تصویر همزمان برای سناتور کریس کونز، یکی از نزدیک‌ترین متحدان جو بایدن در واشنگتن، ماموریت زمان جنگ رئیس‌جمهور آمریکا در خاورمیانه و همزمان سوءعملکرد جمهوری‌خواهان در واشنگتن بود. کونز در گفت‌وگویی با مجله پلیتیکو قاطعانه گفت، سفر برق‌آسای بایدن به اسرائیل ارتباطی با انتخابات 2024 نداشت. اما در عین حال کونز از جزئیات سخاوتمندانه‌ای پرده‌برداری کرد که شرایط را به‌درستی نشان می‌داد. اینکه زمانی که بایدن در تل‌آویو حضور پیدا کرد تا به اسرائیلی‌ها اطمینان دهد آمریکا از آنها حمایت می‌کند، حزب جمهوری‌خواه در کپیتال هیل عیناً در حال فروپاشی بود.
کونز، سناتور دموکرات از ایالت دلور و رئیس مشترک کارزار انتخاباتی مجدد بایدن روز چهارشنبه گفت: «تقابل درون جمهوری‌خواهان بیشتر از این نمی‌تواند باشد.» او سپس انتقادات تندی را در رابطه با آشفتگی‌های درون حزب جمهوری‌خواه مطرح کرد: چگونه مجلس نمایندگانی که فلج شده دیگر نمی‌تواند در مورد مسائل مهمی مانند کمک به اسرائیل و اوکراین اقدام کند؟ چگونه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین، فقط چند ساعت پس از مرگ بیش از 1400 اسرائیلی، اتفاقی که دو رقیب ریاست‌جمهوری از جمله مایک پنس، معاون پیشین رئیس‌جمهور و کریس کریستی، فرماندار پیشین نیوجرسی آن را به‌شدت محکوم کردند، حزب‌الله را «بسیار باهوش» می‌داند و از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل انتقاد می‌کند؟ و رای‌دهندگان آمریکایی چگونه قرار است بفهمند که در این برهه خطرناک، توان پرداخت هزینه‌هایی را ندارند که یک رئیس‌جمهور دمدمی‌مزاج که فتنه‌جو هم هست، برای‌شان رقم بزند.
کونز می‌گوید: «فکر نمی‌کنم مردم عادی آمریکا این را بخواهند». او با تاکید بر اینکه بایدن نسبت به دیگر نامزدهای ریاست‌جمهوری تجربه بیشتری در تعامل با رهبران کلیدی مانند نتانیاهو، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و شی‌جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین دارد، می‌گوید: «داشتن رئیس‌جمهوری که در سراسر جهان رفتار متناسب، مستحکم و مورد اعتماد داشته باشد، برای مردم آمریکا اهمیت دارد و نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌شان برای انتخابات 2024 بازی می‌کند.»
مشاوران سیاسی بایدن به این داینامیک‌ها بی‌توجه نیستند. آنها در زمانی که جان گروگان‌های آمریکایی و اسرائیلی در خطر است، از سیاسی کردن بحران خاورمیانه آگاه هستند اما در چندین گفت‌وگوی علنی و غیرعلنی با مقامات کلیدی اطراف بایدن، واضح است آنها فرصتی را می‌بینند که به‌واسطه یک بحران غیرمنتظره به‌وجود آمده و می‌توانند نقاط قوت بایدن را برجسته کنند.
در سخنرانی روز پنجشنبه از کاخ سفید، بایدن برای دومین بار در دوران ریاست‌جمهوری‌اش نقاط قوت را با قدرت بیشتری مطرح کرد؛ زمانی که گفت، کمک به اسرائیل، اوکراین و تایوان برای امنیت ملی ایالات متحده مهم است و درخواست بسته کمکی 100 میلیارد دلاری را پیشنهاد داد. احیاناً اگر کسی این نکته را دریافت نکرده باشد که نهاد اجرایی آمریکا اقدامات شگرفی را انجام می‌دهد درحالی‌که نهاد قانون‌گذاری کاری انجام نمی‌دهد، اندرو بیتس، سخنگوی کاخ سفید صبح روز پنجشنبه بیانیه‌ای را منتشر کرد که بگوید درحالی‌که بایدن در حال رهبری و دفاع از منافع امنیت ملی در صحن جهانی است، جمهوری‌خواهان به سقوط خود در هرج‌ومرج و دور از حکومت‌داری ادامه می‌دهند.
از برخی جهات، دیدار تاریخی روز چهارشنبه و سخنرانی روز پنجشنبه را می‌توان نوعی آغاز مجدد کارزار انتخاباتی بایدن در نظر گرفت. مهمتر از همه، بایدن 80ساله در تلاش است تا روایت‌های مربوط به سن‌اش را تغییر دهد. مسئله‌ای که به بزرگترین بار روی شانه‌هایش تبدیل شده و نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد نگرانی اصلی رای‌دهندگان دموکرات و جمهوری‌خواه مربوط به سن بایدن است.
اینترنت پر شده از میم‌ها و کلیپ‌هایی که بایدن را در حال تلوتلو خوردن، زمین خوردن و اشتباه صحبت کردن نشان می‌دهد. به گفته مشاوران کمپین بایدن، کارزار انتخاباتی او می‌خواهد این نقطه ضعف را به نقطه قوت تبدیل کند؛ با این استدلال که فقط بایدن تجربه و خرد لازم برای مدیریت آنچه را دارد که از زمان جنگ جهانی دوم به یکی از خطرناک‌ترین مناظر بین‌المللی تبدیل شده است.
به نظر می‌رسد خود رئیس‌جمهور آمریکا نیز این هفته این نکته را بارها تکرار کرده باشد. بایدن در هواپیمای «ایرفورس وان» زمانی که از اسرائیل به خانه برمی‌گشت، توقف کوتاهی در قسمت اهالی رسانه داشت و در حضور خبرنگاران اعتراف کرد که این سفر یک قمار بود و او و تیم‌اش به مدت یک ساعت یا بیشتر بر سر رفتن یا نرفتن بحث کرده‌اند چون به گفته رئیس‌جمهور آمریکا «اگر ما می‌رفتیم و شکست می‌خوردیم یعنی ایالات متحده شکست خورده بود، ریاست‌جمهوری بایدن شکست خورده بود که می‌توانست انتقاد منطقی باشد.»
اما بایدن مشتاق بود از موفقیت خود در مذاکراتی بسیار صریح با عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور مصر تعریف کند. (سیسی یکی از رهبران کشورهای عربی بود که دیدار با بایدن را کنسل اما تلفنی با رئیس‌جمهور آمریکا صحبت کرد.) بایدن گفت: «نگاه کنید: من آمدم کاری انجام دهم، انجام دادم.» هرچند سیسی در برابر اجازه ورود برخی از محموله‌های کمک‌های بشردوستانه به غزه از طریق گذرگاه رفح، امتیاز ناچیزی اعطا کرد.
با این وجود، افرادی که کارزار انتخاباتی بایدن را اداره می‌کنند هیچ‌فرصتی را برای این استدلال که دیپلماسی جهانی و پرجوش و خروش بایدن هرگونه نگرانی درباره سن‌اش را رد می‌کند، از دست نمی‌دهند. کونز می‌گوید: «او به سراسر جهان تا هند سفر کرد، اجلاس G-7 را استادانه رهبری کرد و سپس به ویتنام رفت و پیشرفت‌های چشمگیری داشت». به گفته کونز، تمام این موارد ثابت‌کننده «توانایی او برای سفر کردن و توانایی رهبری، عزم و اراده او به‌صورت حضوری است، چه به کی‌یف برود چه اورشلیم، دهلی‌نو یا توکیو. او یک رهبر واقعی است و فکر می‌کنم آمریکایی‌ها آماده نیستند از جهان عقب‌نشینی کنند.»
البته این نکته آخر همچنان مورد بحث است. تا همین اواخر، واضح بود که آمریکایی‌ها مشتاق‌اند به مشکلات درون کشور خود بپردازند. حتی بایدن نیز بخش‌هایی از اهداف «اول آمریکا»ی ترامپ را نیز پذیرفته است، به‌ویژه هنگام اتخاذ مواضع نومحافظه‌کارانه درباره تجارت.
سوال این است که آیا این موضوع تغییر می‌کند یا نه. رای‌دهندگان آمریکایی امروز بیشتر روی تورم، اقتصاد، نزاع‌های فرهنگی متمرکز شده‌اند و سیاست خارجی به غیر از چندین مورد در بیشتر انتخابات‌های ریاست‌جمهوری معمولاً موضوع مهمی به شمار نمی‌آید. مثلا در سال 1940 زمانی که فرانکلین روزولت به دلیل جنگ‌های بی‌سابقه در اروپا و آسیا، به‌‌رغم فضای انزواگرایانه «اول آمریکا» مشابه امروز، به‌طور بی‌سابقه‌ای در دور سوم ریاست‌جمهوری برنده شد یا در سال 1984، زمانی که رونالد ریگان، رئیس‌جمهور 73 ساله آمریکا از تنش‌های دوران جنگ سرد استفاده کرد تا هجمه‌های مطرح‌شده علیه سن‌اش را که در برابر معاون پیشین رئیس‌جمهور و بسیار جوان‌تر، والتر موندل قرار داشت، خنثی کند. ریگان در مناظره‌ای با لحن خشکی گفت: «من مشکل سن را موضوع کمپین قرار نمی‌دهم. من قصد ندارم برای اهداف سیاسی از جوانی و بی‌تجربگی حریفم سوءاستفاده کنم.» سیاست خارجی احتمالا آخرین‌بار در سال 2004 نقش مهمی را بازی کرد زمانی که با وجود اشتباهات بسیار زیاد جورج دبلیو بوش در عراق، رای‌دهندگان در میانه جنگ تمایلی به تغییر رهبران خود نداشتند.
به‌نظر می‌رسد تیم بایدن روی این موضوع شرط‌بندی می‌کند که جنگ جدید بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها می‌تواند نقطه بحرانی باشد که روی معادلات سیاسی در خانه تغییری ایجاد کند. البته رئیس‌جمهور آمریکا ترجیح داد از عبارت «نقطه عطف» استفاده کند. بحران جدید خاورمیانه در بحبوحه جنگ اوکراین و تنش‌های آمریکا و چین بر سر تایوان، با حسی فزاینده همراه شد از اینکه پکن، مسکو و تهران بیشتر از قبل علیه واشنگتن با یکدیگر همسو شده‌اند و از مشکلات بایدن در داخل و خارج از مرزهایش ابراز خوشحالی می‌کنند.
روز چهارشنبه زمانی که بایدن به تل‌آویو رفته بود، پوتین در نشست کمربند و جاده در پکن با شی دیدار کرد که با حضور آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل و دیگر رهبران جهان برگزار شد. پوتین که کنار شی نشسته بود گفت، عوامل خارجی مثل بحران خاورمیانه فقط روابط چین و روسیه را تقویت می‌کند، شی در عین حال در بیانیه‌ای گفت که عمیق‌تر شدن روابط چین و روسیه نه یک اقدام موقتی بلکه راه‌حل طولانی‌مدت است.
معنای تمام این‌ها این است که برخلاف انتظار خیلی‌ها، حتی زمانی که آمریکایی‌ها به سوی نوع جدیدی از ایزولاسیون پیش می‌روند، آمریکا حالا با خطر ورود به جنگ در سه جبهه روبه‌روست: اروپا، آسیا اقیانوسیه و حالا خاورمیانه. ایلین کامارک، کارشناس سیاست‌های الکتورال آمریکا در مؤسسه بروکینگز و مشاور ارشد ال گور، معاون پیشین رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید: «سیاست خارجی هیچ‌وقت مشکل بزرگی نیست مگر زمانی که پیاده‌نظام‌ها اعزام شوند. اما آنچه ممکن است به تغییر روایت کمک کند، صراحتاً کنار هم قرار گرفتن دو حزب در این مرحله است. یک حزب که در کشورداری کاملاً ناتوان است و حزب دیگر رئیس‌جمهوری دارد که می‌داند چه‌کار می‌کند و به سراسر جهان سفر می‌کند تا کارها را انجام دهد.»
سوال بزرگ این است: (رئیس‌جمهور) چه کاری انجام می‌دهد؟ برخی از کارشناسان سیاسی می‌پرسند بایدن چگونه این بحران‌ها را در 12 ماه آینده حل می‌کند یا می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در انتخابات ایجاد کند؟
سیدنی میلکیس، پژوهشگر ریاست دانشگاه ویرجینیا می‌گوید: «اگر [بایدن] فاجعه‌بار است که به‌نظر برسد در حال فرورفتن در گرداب است. اما اگر او در صحن جهانی به‌خوبی عمل کند، پس مردم ممکن است آشوب‌های افغانستان را فراموش کنند و او همچنان رهبرشان باقی بماند.» به گفته میلکیس این موضوع می‌تواند به‌ویژه درباره رای‌دهندگان مستقل که هنوز تصمیم نگرفته‌اند - مانند زنانی که در حومه شهر زندگی می‌کنند - درست باشد.
