۱۰ انتخابات ۲۰۲۴
جیمز ام لیندزی
معاون ارشد اندیشکده شورای روابط خارجی
سال ۲۰۲۴، به نظر مادرِ همه سال‌های انتخاباتی است. بیش از دو سه جین کشور با مجموع جمعیت ۴ میلیارد نفر، شاهد رفتن مردمان‌شان پای صندوق رأی خواهند بود. نتایج بعضی از این انتخابات از حالا مشخص است. مثلاً شانس بالایی است که ولادیمیر پوتین، پیروزی قاطعی در اولین دور انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه خواهد داشت که بناست ۱۷ مارس [۲۷ اسفند] برگزار شود و این یعنی او جنگش در اوکراین را ادامه خواهد داد. اوکراین به‌نوبه‌خودش یکی از معدود کشورهایی خواهد بود که برخلاف برنامه پیشین، انتخابات برگزار نخواهد کرد. در اوکراین، علت این ماجرا قضاوت رئیس‌جمهور، ولودیمیر زلنسکی است که جنگ با روسیه باعث می‌شود برگزاری انتخابات، اگر نه غیرممکن، سخت باشد.
اما در بسیاری از این کشورها که سال آینده انتخابات دارند، اگر نگوییم بیشترشان، نتیجه هنوز معلوم نیست. در برخی نمونه‌ها، نتایج، نه‌تنها برای کشور مورد نظر، بلکه برای همسایگان هم پیامدهایی خواهد داشت و لااقل در یک نمونه، نتیجه انتخابات برای آینده نظم جهانی‌ای که می‌شناسیم، پیامدهایی خواهد داشت. در ادامه به بررسی ۱۰ انتخابات خواهیم پرداخت که در سال ۲۰۲۴ باید آن‌ها را زیر نظر داشت. در بیشتر این نمونه‌ها، می‌دانیم که زمان برگزاری انتخابات چه زمانی خواهد بود، اما در چند نمونه، تاریخ دقیق هنوز تعیین نشده است. ممکن هم هست، فهرست انتخابات کلیدی در سال ۲۰۲۴ به طولانی‌ترشدن ادامه دهد. ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا اشاره کرده است، احتمالاً زمانی در سال ۲۰۲۴، برگزاری انتخابات را کلید بزند، به‌جای اینکه تا سال ۲۰۲۵، زمانی که انتخابات باید برگزار شود، منتظر بماند. انتخابات برنامه‌ریزی‌نشده دیگر هم ممکن است با سقوط دولت‌ها سر برآورند؛ خواه با حرکت‌های معمول پارلمانی، خواه با اعتراضات خیابانی و خواه با کودتاها.
انتخابات عمومی بنگلادش ۶ ژانویه [۱۶ دی]
اولین انتخابات ۲۰۲۴ ممکن است از مناقشه‌برانگیزترین‌ها باشد. نخست‌وزیر [خانم] شیخ حسینه و حزب حاکم «عوامی لیگ» یا اِی‌ال، در پانزده سال گذشته بر صحنه سیاسی بنگلادش مسلط بوده‌‌اند. آن‌ها در طول زمان، روزبه‌روز بیشتر دموکراسی بنگلادش را تخریب کردهاند. چنان که اندیشکده فریدام هاوس می‌گوید، ای‌ال، «قدرت سیاسی را با آزار مداوم مخالفان، آن‌هایی که متحد این مخالفان تصور می‌شوند، رسانه‌های منتقد و صداهای جامعه مدنی، تجمیع کرده است.» بیشتر توجه ای‌ال روی سرکوب حزب مخالف، حزب ملی‌گرای بنگلادش یا بی‌ان‌پی متمرکز بوده است. طبق برخی تخمین‌ها، نیمی از ۵ میلیون عضو بی‌ان‌پی حالا از سوی دولت به این جرم و آن تخطی متهم شدهاند. بیشتر رهبران حزب در زندان هستند. پاسخ بی‌ان‌پی این بوده است که از حامیانش بخواهد، انتخابات ژانویه را تحریم کنند. استدلال بی‌ان‌پی سرراست است: نتیجه انتخابات از قبل تعیین شده و مشارکت در انتخابات به آن مشروعیت خواهد داد. ایالات متحده ماه‌هاست که به شیخ حسینه فشار آورده است تا انتخاباتی آزاد و منصفانه برگزار کند. این فشارها شامل عدم صدور ویزا برای مقامات بنگلادشی که انتخابات دموکراتیک را تخریب کردهاند، بوده است. این فشار هنوز به نتیجه نرسیده و شیخ حسینه ادعا کرده است دولت بایدن در تلاش است او را با زور از قدرت کنار بزند. با خصومتی که دولت به مخالفان نشان داده، تعجبی ندارد که خشونت سیاسی در بنگلادش در حال رشد بوده است. در مجموع، انتخابات بنگلادش، باز هم شواهد بیشتری ارائه می‌دهد از این حقیقت که کشورها می‌توانند انتخابات برگزار کنند، بدون اینکه لزوماً ارزش‌های دموکراتیک را بپذیرند.
انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان ۱۳ ژانویه [۲۳ دی]
رقابت بین سه شهردار سابق برای ریاست‌جمهوری تایوان می‌تواند پیامدهای عظیم ژئوپلیتیک داشته باشد. سای اینگ‌ون، در حال به پایان رساندن دوره دومش در این مسند است. طبق قانون، او نمی‌تواند برای دور سوم بیاید. سوال این است که چه کسی جانشین او خواهد شد؟ بیشترین شانس به نظر برای لای‌چینگ‌ته، معاون اول و هم‌حزبی سای در حزب پیش‌روی دموکراتیک یا دی‌پی‌پی است. او پیشتر شهردار محبوب تاینان، چهارمین شهر بزرگ تایوان بوده است. رقیب اصلی لای، هو یو ای، از حزب کومینتانگ یا کی‌ام‌تی و کو ون جه، بنیانگذار حزب «مردم تایوان» یا تی‌پی‌پی است. هو، شهردار سابق شهر نیوتایپه است و کو، در شهر همسایه، تایپه، پایتخت تایوان، شهردار بوده است. ماه گذشته، کی‌ام‌تی و تی‌پی‌پی تلاش کردند توافقی برای ائتلاف حاصل کنند تا شانس‌شان برای ممانعت از رسیدن لای به ریاست‌جمهوری را افزایش دهند؛ اما این توافق به سرعت فروپاشید. این اتفاق برای چین خبر نامطلوبی بود. چین، دی‌پی‌پی را تهدیدی برای سیاست «یک چین واحد» خود می‌بیند، بهرغم اینکه دی‌پی‌پی، همانند کی‌ام‌تی و تی‌پی‌پی، مخالف درخواست برای اعلام استقلال تایوان است. پکن ارتباطات رسمی با دی‌پی‌پی را بعد از پیروزی سای در سال ۲۰۱۶ متوقف کرد و هنوز هم دست برنداشته است. تمایل دی‌پی‌پی به تقویت نیروهای دفاعی تایوان و حرکتش به سمت نزدیک‌ترشدن به ایالات متحده، تنش‌ها را بیشتر هم کرده است. پکن در تعاملش با تایوان در روزهای منتهی به انتخابات، نسبتاً خوددار بوده است. اگر لای رئیس‌جمهور شود، ممکن است این وضعیت تغییر کند.
انتخابات عمومی پاکستان ۸ فوریه [۱۹ بهمن]
انتخابات گاهی به تعویق می‌افتند. پاکستان نمونه آن است. در ماه اوت، شهباز شریف، نخست‌وزیر مستقر، خواستار انحلال پارلمان پاکستان شد. قرار شد انتخابات جدید در فاصله ۹۰ روز برگزار شود اما کمیسیون انتخابات پاکستان انتخابات را به تعویق انداخت؛ اول به ژانویه ۲۰۲۴ و بعد به ۸ فوریه ۲۰۲۴. کمیسیون ادعا کرد، برای آمادگی جهت رأی‌گیری، نیاز به زمان بیشتری دارد. دلیل مهم‌تر این است که پاکستان حدود دو سال است درگیر آشوب سیاسی است. در آوریل ۲۰۲۲، پارلمان پاکستان، نخست‌وزیر عمران‌خان، ستاره سابق کریکت را با رأی عدم اعتماد برکنار کرد. خان، به جای اینکه بازنشسته شود، رهبری اعتراضاتی را به دست گرفت که به دنبال برکنارکردن شریف، جانشینش بود. خان خیلی زود با سرکوب هوادارانش توسط ارتش پاکستان و اتهام رشوه از سمت دادستان‌های پاکستان مواجه شد. خان این اتهامات را رد کرد اما به‌سرعت مجرم شناخته و به ۳ سال زندان محکوم شد. سپس در ماه نوامبر، اتهام افشای اسرار دولتی به او زده شد. دولت، شبکه‌های تلویزیونی را از نشان‌دادن تصویر خان منع کرده است. او اخیراً این ممنوعیت را دور زد: با استفاده از هوش مصنوعی، سخنرانی آتشینی ساخت که صدای او را تقلید می‌کرد و آن را در اینترنت بین هوادارانش پخش کرد. هر کس نخست‌وزیر بعدی پاکستان شود، کارهای بسیار و سنگینی را روی میز کارش خواهد یافت. این کشور مسلح به سلاح هسته‌ای با ۲۳۰ میلیون نفر جمعیت، اوایل امسال به‌سختی توانست از ناکامی در پرداخت بدهی‌های خارجی‌اش بگریزد. تورم ۳۰ درصد است و قطع برق، اتفاقی معمول شده است.
انتخابات عمومی اندونزی ۱۴ فوریه [۲۵ بهمن]
انتخابات، در هر شرایطی یک پروژه عظیم لجستیکی است اما تصور کنید انتخابات در کشوری با ۲۷۵ میلیون نفر جمعیت برگزار شود که در ۱۷ هزار جزیره پخش شدهاند و تمامش هم در یک روز باشد. به اندونزی خوش آمدید. قانون اساسی اندونزی، رئیس‌جمهور مستقر، جوکو ویدودو معروف به جوکووی را از شرکت در انتخابات برای دور سوم منع می‌کند. سه کاندیدای پیشتاز برای جانشینی او از این قرار هستند: پرابووو سوبیانتو، گانجار پرانووو و آنیس باسوِندان. پرابووو پیشتاز است. او یک سپهبد بازنشسته ارتش است که داماد سوهارتو، دیکتاتور اندونزی بود. پرابووو، بعد از برکناری سوهارتو در سال ۱۹۹۸، از ارتش اخراج شد و به‌خاطر نقض حقوق بشر برای دو دهه حق ورود به ایالات متحده نداشت. او برای سومین بار است که نامزد ریاست‌جمهوری می‌شود. او دو بار به جوکووی باخته است و از سال ۲۰۱۹ هم به‌عنوان وزیر دفاع مشغول بوده است. در نوعی بازی انتخاباتی، او پسر ارشد جوکووی را به‌عنوان نامزد معاون اولی در کنار خود انتخاب کرده است. گانجار دو دوره فرماندار جاوای مرکزی، سومین استان پرجمعیت اندونزی بوده است. او به‌عنوان نامزد حزب جوکووی در انتخابات شرکت کرده است. گانجار با ارتقاء زیرساخت‌های استان، نمره بالایی در دورانش گرفت، در عین حال، اوایل امسال هم برخی رأی‌دهندگان را از خود دور کرد؛ وقتی با اجازه به اسرائیل برای شرکت در جام جهانی زیر ۲۰ساله‌ها در جاوای مرکزی، مخالفت کرد. این تصمیم باعث شد اندونزی میزبانی را از دست بدهد. آنیس فرماندار جاکارتا است. او که در ایالات متحده درس خوانده و دکترای علوم سیاسی از دانشگاه ایلینوی شمالی دارد، رئیس دانشگاه اسلامی است و محبوب گروه‌های اسلام‌گرا. اگر هیچ نامزدی روز ۱۴ فوریه ۵۰ درصد رأی نیاورد، دو نامزد اول در دور دوم و نهایی رقابت خواهند کرد.
انتخابات ملی هند
آوریل-می [بین فروردین تا خرداد ۱۴۰۳]
انتخابات ملی هند، شاهدی برای شگفتی دموکراسی است. کشوری با 4/1میلیارد نفر جمعیت که به بیش از ۱۰۰ زبان مختلف حرف می‌زنند، به جای اسلحه یا امتیاز میراث‌داری سلسله‌ها، با صندوق رأی تصمیم می‌گیرند که چه کسی حاکم خواهد بود. در سال ۲۰۲۴، هند اعضای هجدهمین «لوک سابها» یا «خانه ملت»، پارلمان ملی‌اش را انتخاب خواهد کرد. حزب یا ائتلافی که کنترل لوک سابها را در اختیار بگیرد، در مرحله بعد نخست‌وزیر را برخواهد گزید. شانس بالایی هست که نارندرا مودی و حزب او، حزب بهاراتیا جاناتا یا حزب مردم هند، بی‌جِی‌پی، برنده سومین انتخابات متوالی‌شان بشوند و از نیاز به ائتلاف برای حکومت هم دور بمانند. اوایل همین ماه، بی‌جی‌پی انتخابات را در سه ایالت هند برد و نشان داد که پیام حزب همچنان نزد رأی‌دهندگان گوش شنوایی دارد. در واقع، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که تقریباً از هر 10 هندی، هشت نفر عملکرد مودی را تأیید می‌کنند؛ عددی که عملاً هر رئیس دولت دموکراتیک دیگری از خدایش است داشته باشد. موفقیت مودی بازتاب چند عامل است. در سمت مثبت ماجرا، اقتصاد هند رشد ۷ درصدی دارد، درآمدها را در سراسر کشور افزایش می‌دهد و این حس را برمی‌انگیزد که فردا از امروز بهتر خواهد بود. در سمت منفی، دولت مودی مخالفان را گرفتار زندان و تهدید کرده است و فضای بحث سیاسی را هم تنگ‌تر کرده است. بی‌جی‌پی از ضعف حزب کنگره هم بهره برده است؛ حزبی که برای شش دهه اول بر صحنه سیاست کشور مسلط بود اما فروغ خود را از دست داده است. ادامه تسلط انتخاباتی ممکن است برای بی‌جی‌پی خوب باشد اما ممکن هم هست که به معنای تخریب بیشتر دموکراسی هند باشد.
انتخابات ریاست‌جمهوری مکزیک
۲ ژوئن [۱۳ خرداد]
احتمالاً سال دیگر، این موقع، مکزیک اولین رئیس‌جمهور زن خود را خواهد داشت. قانون اساسی مکزیک، رئیس‌جمهور مستقر، آندرس مانوئل لوپز اوبرادور را که بیشتر به نام «آملو» شناخته می‌شود، از شرکت دوباره در انتخابات منع می‌کند، با اینکه حمایت ۶۶ درصدی مردم از عملکرد او حسادت هر رهبر منتخبی را که اسمش نارندرا مودی نیست، برمی‌انگیزد. حزب مورنا، حزب آملو که حزب حاکم است، [خانم] کلاودیا شینباوم را به‌عنوان کاندیدا فرستاده است. او شهردار سابق مکزیکوسیتی است و متحد قدیمی آملو. غافلگیرکننده نیست که او قول «مسئولیت کامل» برای ادامه سیاست‌های آملو داده است. احزاب پیشتاز مخالف در مکزیک تحت پرچم «فرنته آمپولیو پور مهیکو» یا «جبهه گسترده برای مکزیک»، اف‌اِی‌ام، همدست شدهاند تا [خانم] شوچیل گالوز را به‌عنوان کاندیدایشان اعلام کنند. او سناتور سابق حزب راست میانه نشنال‌اکشن یا «اقدام ملی»، پی‌اِی‌ان است. شینباوم در حال حاضر، با فاصله، پیشتازی راحتی در نظرسنجی‌ها دارد و بدون تردید محبوبیت آملو به او کمک می‌کند. او می‌تواند به چندین موفقیت آملو اشاره کند، قابل‌توجه‌ترین‌شان نرخ روبه‌نزول فقر، اقتصادی در حال رشد با نرخی بیش از ۳ درصد و تورم روبه‌مهار؛ اما جرم و جنایت و خشونت که بخش زیادی از آن به کارتل‌های مواد مخدر مربوط است، همچنان مشکل عظیمی است. قاچاق فنتانیل به آن سوی مرز با ایالات متحده، تنش‌ها با واشنگتن را افزایش داده و باعث شده است درخواست‌ها برای حمله ارتش آمریکا به کارتل‌ها کلید بخورد. همزمان، مهاجرت به ایالات متحده روابط با ایالات متحده را بیشتر دچار تنش می‌کند و بیشتر این مهاجرت هم از سوی افرادی است که از مکزیک به‌عنوان کریدور ترانزینی استفاده می‌کنند. هر کس کار را در دسامبر آینده از آملو بگیرد، کارهای زیادی خواهد داشت.
انتخابات پارلمان اروپا
۶ تا ۹ ژوئن [۱۷ تا ۲۰ خرداد]
بله، اروپا پارلمان دارد. یا دقیق‌تر، اتحادیه اروپا پارلمان دارد. از لحاظ قدرت شبیه پارلمان‌های ملی نیست و ضعیف‌ترین سازمان از میان نهادهای حکمرانی اتحادیه اروپا هم هست؛ اما یک قدرت مهم دارد: نظر نهایی را در انتخاب رئیس کمیسیون اروپا خواهد داد، یعنی مرکز قدرت واقعی اتحادیه اروپا. اورسولا وون در لاین، هنوز نگفته آیا قصد دارد برای یک دوره پنج‌ساله دیگر نامزد شود یا نه. شهروندان ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا، ۷۲۰ نماینده برای پارلمان انتخاب خواهند کرد که از سال ۲۰۲۴ تا ۲۰۲۹ در پارلمان خواهند بود. این ۱۵ کرسی بیشتر از تعداد اعضای پارلمان فعلی اروپاست که در سال ۲۰۱۹ شروع شد. هر کشور عضو، برای مجموعه نامزدهای خودش رأی می‌دهد. سن رأی در برخی کشورها تا ۱۶ سال هم پایین می‌رود، (اتریش، آلمان، مالت) اما در بیشتر کشورهای عضو، ۱۸ سال است. بیش از ۴۰۰ میلیون اروپایی واجد شرایط رأی‌دادن هستند و این باعث می‌شود، انتخابات پارلمانی اروپا دومین انتخابات بزرگ جهان بعد از انتخابات ملی هند شود. سوال کلیدی این است که در ژوئن آینده، چقدر از اروپایی‌ها رأی خواهند داد. مشارکت در انتخابات ۲۰۱۹، ۵۱درصد بود. این با معیارهای جهانی عدد تحسین‌برانگیزی نیست؛ اما بالاترین نرخ مشارکت در ربع قرن گذشته در انتخابات پارلمانی اتحادیه اروپا بود. سوال دیگر این است که آیا سیاستمداران پوپولیست، جای پای بزرگتری در پارلمان اروپا می‌یابند یا نه، یعنی مشابه اتفاقی که اخیراً در چند انتخابات پارلمان ملی افتاده است. حزب مردم اروپا که برای یک ربع قرن حزب مسلط در پارلمان اروپا بوده است، پیشتر حرکتش به سمت راست را شروع کرده است.
انتخابات بلژیک ۹ ژوئن [۲۰ خرداد]
بلژیک، به جز بهترین شکلات جهان، یکی از جالب‌توجه‌ترین انتخابات جهان را هم دارد. بلژیک رسماً رکورد جهانی گینس بابت طولانی‌ترین مدت بدون تشکیل دولت را در اختیار دارد. بعد از انتخابات ملی ژوئن ۲۰۱۰، ۵۴۱ روز یا حدود ۱۸ ماه طول کشید تا بلژیک دولت تشکیل دهد. بیشتر پیچیدگی سیاست بلژیک نتیجه اختلاف بین دو گروه زبانی اصلی کشور است: فلاندری‌ها که هلندی صحبت می‌کنند و حدود ۶۰ درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند و والون‌ها که فرانسوی حرف می‌زنند و ۴۰ درصد را تشکیل می‌دهند. (جامعه بسیار کوچک آلمانی‌زبانی هم هست که به رسمیت شناخته می‌شود.) فلاندری‌ها و والون‌ها هر کدام بر بخشی از کشور تسلط دارند و از زمانی که بلژیک در سال ۱۸۳۰ با جداشدن از هلند بنیان گذاشته شد، همزیستی ناآرامی داشته‌‌اند. ژوئن آینده وقتی بلژیکی‌ها رأی می‌دهند، اعضای پارلمان‌های منطقه‌ای، فدرال و اروپایی خود را انتخاب خواهند کرد. با این کار، ممکن است آن‌ها ناخواسته تصمیم بگیرند که بلژیک به تاریخ بپیوندد. حزب راست افراطی ولمز بلانگ، در حال حاضر پیشتاز نظرسنجی‌ها در میان فلاندری‌ها است. رهبر این حزب [توم وان خریکن] می‌گوید بلژیک یک «ازدواج اجباری» است و او طلاق می‌خواهد. این ممکن است یاوه‌گویی باشد. تنش‌ها بین فلاندری‌ها و والون‌ها در سال‌های اخیر فروکش کردهاند؛ اما حزب ولمز بلانگ مخالفت با مهاجرت را برگ برنده خود می‌بیند. موفقیت اخیر پوپولیست‌های راست‌گرا در هلند و جاهای دیگر در اروپا، حاکی از این است که ممکن است، آنچه قابل‌تصور نیست، قابل‌تصور شود.
انتخابات عمومی ایالات متحده ۵ نوامبر [۱۵ آبان]
هیچ انتخاباتی در ۲۰۲۴، به اندازه انتخابات عمومی ایالات متحده پیامد نخواهد داشت. ریاست‌جمهوری، یک‌سوم کرسی‌های سنا و همه کرسی‌های مجلس نمایندگان موضوع انتخابات هستند. رقابت ریاست‌جمهوری دارد جوری چیده می‌شود که تکرار رقابت ۲۰۲۰ باشد، با تقابل جو بایدن در مقابل دونالد ترامپ. اگر ترامپ ببرد، او به گروور کلیولند خواهد پیوست، تنها آمریکایی دیگری که دو دوره غیر متوالی رئیس‌جمهور بوده است؛ اما توجه شدیدی که به این رقابت است، به این خاطر نیست که برای مسابقات اطلاعات عمومی سوژه درست خواهد کرد؛ بلکه به خاطر نگرانی‌ها از این بابت است که ممکن است منجر به مرگ دموکراسی آمریکایی و برهم‌ریختن نظم جهانی شود. ترامپ، برخلاف همه شواهد، اصرار دارد انتخابات ۲۰۲۰ از او دزدیده شده است. او همچنین درباره «سزای»؛ از آن‌هایی حرف می‌زند که با او مخالفت کردهاند. این‌ها باعث هشدارهایی در این باره شده است که او قصد دارد ایالات متحده را در «مسیر دیکتاتوری» قرار دهد. به همین شکل، حملات دنباله‌دارش به ناتو، بی‌اعتنایی‌اش به تغییرات اقلیم و وعده‌هایش برای استفاده از تعرفه‌ها برای قراردادن «حلقه‌ای دور اقتصاد آمریکا» باعث گمانه‌زنی‌هایی در این باره شده است که دوره دوم او، سیاست‌های جهانی را به هم خواهد ریخت. اینکه ترامپ یا بایدن بتوانند دستور کارهای خود را پیش ببرند، تا حد زیادی بسته به این خواهد بود که در کنگره چه اتفاقی خواهد افتاد. جمهوری‌خواهان به نظر آماده پس‌گرفتن کنترل سنا هستند. برعکس، دموکرات‌ها ممکن است مجلس نمایندگان را پس بگیرند. در مجموع، رأی نوامبر آینده ممکن است بالاخره آن انتخاباتی شود که آن ادعای همیشگی را برآورده خواهد کرد: مهمترین انتخابات دوران زندگی ما.
انتخابات عمومی آفریقای جنوبی
(زمان برگزاری اعلام خواهد شد)
شاید شروع دموکراسی‌ها از حفظ‌شان آسان‌تر باشد. انتخابات آینده آفریقای جنوبی ممکن است این فرضیه را ثابت کند. گذار آفریقای جنوبی از آپارتاید به دموکراسی کارآمد از بسیاری جهات یک معجزه بود. بخش زیادی از آن موفقیت، مدیون نلسون ماندلا بود که برخلاف بسیاری از رهبران انقلابی دیگر، در مقابل وسوسه استبداد مقاومت کرد؛ اما در طول سالیان، دولت آفریقای جنوبی نتوانسته است، نتایجی را تحویل دهد که بسیاری از رأی‌دهندگان انتظار داشتند، در‌حالی‌که به نظر می‌رسید، رهبران حزب «کنگره ملی آفریقا» یا اِی‌ان‌سی که سه دهه است بر سیاست آفریقای جنوبی مسلط بوده است، بیشتر به افزایش ثروت خود علاقه‌مند هستند تا حل مشکلات کشور. انتخابات ۲۰۲۴ ممکن است این روند نزولی را متوقف کند یا به آن شتاب دهد. این انتخابات تحت قوانین انتخاباتی جدید برگزار می‌شود که باید به چالش کشیدن وضعیت کنونی را تسهیل کند. یکی از ویژگی‌های این قوانین جدید در این راستا، این است که کاندیداهای مستقل حالا می‌توانند برای انتخابات نامزد شوند. اِی‌ان‌سی باید نگران باشد. حمایتش برای اولین بار در انتخابات ۲۰۲۱ به زیر ۵۰ درصد نزول کرد. این افت بازتابی از اتهامات گسترده فساد علیه مقامات حزب، به‌علاوه آمار بالای بیکاری، سرعت پایین رشد اقتصادی و زیرساخت‌های در حال پوسیدگی بود. بهرغم این اخبار بد، سیریل رامافوسا، رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی که در مقابل اتهامات فساد از خود دفاع کرده است، احتمالاً برای دور دوم نامزد خواهد شد. «اتحاد دموکراتیک»، بزرگترین حزب مخالف آفریقای جنوبی امیدوار است با همکاری دیگر احزاب مخالف، دنیا را شوکه کند و قدرت را از چنگ اِی‌ان‌سی خارج کند. این به نظر کار بعیدی می‌آید، اما اگر اِی‌ان‌سی پیروز شود، ممکن است روند نزولی دموکراسی آفریقای جنوبی همین‌طور ادامه یابد.
