اندیشکده‌ها
چشم‌انداز موفقیت دیوید کامرون
چشم‌انداز موفقیت دیوید کامرون
تصمیم ریشی سوناک برای منصوب کردن دیوید کامرون به‌عنوان هفتمین وزیر خارجه انگلیس در هفت سال گذشته، هم غافلگیرکننده بود و هم بهت‌آور. دیوید کامرون، نخست‌وزیر سابق انگلیس بدون شک نقاط قوت را در کابینه و روابط خارجی بریتانیا برخواهد انگیخت. با این حال، نگرانی اصلی این است که میراث بحث‌برانگیزی که او با خود به کابینه می‌برد، چقدر می‌تواند اثرگذار باشد.
کامرون به‌عنوان وزیر خارجه جدید سوناک، یک مزیت آشکار دارد. کامرون در سال‌های نخست‌وزیری‌اش در صحنه جهانی خوب عمل کرد و توانست روابط خوبی ایجاد کند. او بحث‌های صمیمانه‌ای را با آنگلا مرکل، صدراعظم وقت آلمان داشت و انتظار داشت امتیازاتی در مورد مهاجرت دریافت کند که اتحادیه اروپا هرگز به آن نقطه نرسید. اما کشورهای زیادی روابطی حیاتی با بریتانیا دارند و همه این کشورها از ورود کامرون به‌عنوان وزیر امور خارجه باتجربه و میانه‌رو استقبال می‌کنند. این موضوع با توجه به درگیری‌ها در خاورمیانه و اوکراین و فضای سیاسی ناآرام ایالات‌متحده اهمیت دارد. ممکن است لحن مصالحه‌جویانه او به حزب محافظه‌کار سنتی که به‌طور فزاینده‌ای از ادبیات راست‌گرایانه مورد استفاده سوئلا براورمن نگران شده بودند، اطمینان دهد. اما دامنه رای‌دهندگانی که سوناک سعی در جلب نظر آنها دارد، به قدری زیاد است که این منفعت ممکن است خیلی به کارش نیاید. آسیب‌زننده‌ترین میراث کامرون، برگزیت است. برخی از رأی‌دهندگان به برگزیت در بریتانیا به خاطر دارند که کامرون برای باقی ماندن انگلیس در اتحادیه اروپا تلاش می‌کرد. بسیاری در بریتانیا و خارج از آن، او را صرفاً
به‌عنوان نخست‌وزیری می‌شناسند که تصمیم به برگزاری رفراندومی کرد که هرگز تصور باختن در آن نمی‌کرد اما این اتفاق افتاد و برگزیت روابط خارجی انگلیس را به کلی تغییر داد. میراث متنوع کامرون در روابط بین‌الملل نیز متفاوت است، به‌ویژه در مورد خاورمیانه. گزارش کمیته منتخب روابط خارجی در سال 2016 از تصمیم وی برای مداخله در لیبی در ماه مارس سال 2011 انتقاد کرد که تاکید کرد، این تصمیم او بر مبنای «اطلاعات دقیق» نبوده و در نهایت او را به دلیل شکست در تدوین یک استراتژی منسجم در لیبی مقصر دانست. اقتدار او همچنین در سال 2013 هنگامی که نمایندگان مجلس، از جمله بسیاری از نمایندگان حزب خودش، به طرح او برای شرکت در حملات نظامی علیه بشار اسد در سوریه رای منفی دادند، آسیب دید. چین یکی دیگر از مشکلات احتمالی کامرون است. او هنوز ذیل سیاست «دوران طلایی» روابط با چین شناخته می‌شود که امروز از بسیاری از اعضای حزبش سیاستی ساده‌لوحانه و کوته‌بینانه بود. وقتی کامرون نخست‌وزیری را ترک کرد، برای مدت کوتاهی ریاست صندوق سرمایه‌گذاری چین-بریتانیا را برعهده داشت. چین کشوری است که سیاست خارجی دولت بریتانیا درباره‌اش از زمان نخست‌وزیری او
تاکنون به شدت تغییر کرده است. کامرون باید در اوایل دوران تصدی خود روشن کند که آیا او نیز این تغییر را می‌پذیرد یا خیر. در نهایت این اولین بار از زمان الک داگلاس هوم در دهه 1970 است که یک نخست‌وزیر پس از ترک سمتش دوباره به کابینه بازگشته است. این کار کاملاً در چارچوب قوانین است اما با توجه به شک و تردید فزاینده عمومی در مورد مبنای انتصابات در مجلس اعیان، حضور کامرون در کابینه ممکن است کمی تنش ایجاد کند. در نهایت، تنش‌ها و نوسانات احتمالی بازآرایی کابینه نیز تبعات خود را خواهد داشت. جیمز کلورلی، وزیر امور خارجه سابق از ششم سپتامبر سال 2022، تازه کارش را آغاز کرده بود. نقش وزیر خارجه، مستلزم ایجاد روابط نزدیک با همتایان در سراسر جهان و کمیساریای عالی و سفیران دیگر کشورها در بریتانیا و همچنین شناخت کارکنان دفتر امور خارجه و مشترک‌المنافع است.
اگر دلیل واحدی برای ضعف‌های شناخته‌شده دولت بریتانیا در اجرای آنچه وعده داده شده، وجود داشته باشد، آن دلیل فقدان دانش تخصصی در وزرا و کارمندان دولت است که اغلب هر یک یا دو سال یکبار شغل عوض می‌کنند. این روند اگرچه برای رفع مشکلات در بخش دیگر کابینه طراحی شده اما مشکل را تشدید می‌کند.
