بنیانگذار سرودن شعر به گویش شیرازی

بیژن سمندر، زاده‌ی سال ۱۳۱۶ در شیراز بود. او لیسانس ادبیاتش را از دانشگاه شیراز گرفت و دکتری معماری خود را از دانشگاهی در واشینگتن دریافت کرد. او با بازگشت به ایران دست به کار سرودن شعر به گویش شیرازی شد و کتاب‌هایی منتشر کرد که ازجمله آن‌ها می‌توان به «شعر شیراز» و «شعر شهر» اشاره کرد که هر دو پژوهشی تحقیقی در فرهنگ عامیانه مردم شیراز بود.

این همان ایامی بود که بیژن سمندر به‌عنوان ترانه‌سرا هم در میان موسیقیدانان شناخته شده بود. همین زمان بود که عطاءالله خرم، ترانه‌ای روی یکی از اشعار او ساخت که به «مگه نه» مشهور است. ترانه‌ای که محمدرضا شجریان جوان هم در اولین سال‌های حضورش در رادیو، آن را خواند که بسیاری همین را سرآغاز ترانه‌خوانی محاوره‌ای استاد آواز ایران می‌دانند.

سروده‌های سمندر چنان زلال و روان بود که دهان‌به‌دهان می‌شد؛ مثل ترانه «گل‌سنگ» اثر انوشیروان روحانی که شعر آن از دل تنگ سمندر برآمده بود. سروده‌های بیژن سمندر به حدود ۲۰۰ ترانه‌ جان داد و او را به بنیان‌گذار سرودن شعر به گویش شیرازی ملقب کرد. بیژن سمندر؛ شاعر، ترانه‌سرا و نوازنده ۱۷ دی‌ماه ۱۳۹۷ پس از یک دوره تحمل بیماری پارکینسون در ۷۷ سالگی در کالیفرنیا درگذشت.