امضای عهدنامه زهاب

با تاسیس حکومت صفویه در سال 1501 میلادی، نزاع سیاسی و مذهبی دو دولت ایران و عثمانی نیز آغاز شد.

پس از جنگ چالدران و شکست شاه ‌اسماعیل، شاه تهماسب، جانشین او در سال 1555 به صلح آماسیه با عثمانی دست یافت.

در دوره شاه‌عباس صفوی اما دوباره نزاع‌هایی میان دو حکومت درگرفت.

درنهایت در 17می ‌‌1639 میلادی (27 اردیبهشت‌ماه 1018 شمسی)، شاه صفی، جانشین شاه‌عباس، عهدنامه زهاب یا قصر شیرین را امضاء کرد و بدین‌ترتیب جنگی که از سال 1623 آغاز شده بود و درواقع ریشه در اختلافات ارضی 150ساله داشت، به اتمام رسید.

ازجمله موارد این عهدنامه، رسمیت یافتن جدایی بغداد از ایران بود. در مقابل ایروان از تعرض سپاه عثمانی در امان ماند.

برخی ازجمله نتایج تداوم این صلح را که بیشتر به نفع عثمانی‌ها بود، گسترش روحیه آسایش‌طلبی در نظامیان ایرانی ارزیابی کرده‌اند.

اصل معاهده زهاب، نه در آرشیوهای ایران موجود است و نه در عثمانی اما می‌دانیم که این عهدنامه در زمان نادرشاه و کریم‌خان زند هم موردتوجه سپاه ایران و قشون ینی‌چری بود و آنان پیوسته به آن استناد می‌کردند.