صلح ایران و عثمانی

ایران و عثمانی طی قرون شانزدهم و هفدهم، نزاع‌ها و نبردهای فراوانی داشتند. یکی از مناطق مورد اختلاف طرفین، منطقه قفقاز بود. 27فروردین‌ماه 992 هجری شمسی (16 آوریل 1613 میلادی)، مذاکرات صلح ایران و عثمانی با امضای یک قرارداد در شهر اصفهان به پایان رسید.

طبق این قرارداد که در پی یک رشته جنگ‌های سه‌ساله امضاء شد، دولت عثمانی از همه‌ دعاوی خود در قفقاز دست کشید. ایروان، قارص و منطقه‌ «وان» صحنه‌ این جنگ‌ها بود که در آن برای نخستین‌بار از ارتش نوین ایران نیز رونمایی شد.

افراد این ارتش از میان همه‌ مردم انتخاب شده بودند و قواعد انتخاب شکلی اولیه از نظام وظیفه کنونی بود، زیرا در این ارتش از هر خانواده یک سرباز به میدان جنگ فرستاده می‌شد.

پیش‌ازآن نیروی نظامی صفویه از افراد ایلات و عشایر معینی بود و قزلباش خوانده می‌شد. این افراد که در امور کشور هم خودسرانه مداخله می‌کردند، عمدتاً مطیع رئیس ایل خود بودند تا فرماندهی ارتش.