آغاز عملیات مشترک اروند

کشور عراق پس از فروپاشی امپراطوری عثمانی تاسیس شد و پس از مدتی، با ایران دچار اختلافاتی مرزی شد.

عراقی‌ها در زمینه حق کشتیرانی و منافع حاصل از رودخانه اروند با ایران اختلاف‌نظر داشتند و معتقد بودند، کل شط‌العرب از آنِ آنهاست و استفاده ایران از این رودخانه بدون اجازه عراق ممکن نیست.

پیشنهاد ایران البته منصفانه و منطبق بر حقوق بین‌الملل بود و بر تقسیم رودخانه بین دو کشور براساس خط‌القعر (تالوگ) تاکید می‌کرد. در بهار ۱۳۴۸ این اختلافات دوباره بر زبان طرفین آمد و در مقابل دعاوی عراقی‌ها، ایران هم قرارداد مرزی ۱۳۱۶ را ابطال کرد، هم از ۲۲ تا ۲۵ اردیبهشت‌ماه عملیات مشترک اروند را برگزار کرد.

در این عملیات کشتی بازرگانی ابن‌سینا با محموله تیرآهن و با پرچم ایران، درحالی‌که توسط کشتی‌های نیروی دریایی ایران و جنگنده‌های جت همراهی می‌شد، در سفری شش‌ساعته به‌سمت خلیج‌فارس حرکت کرد و عراق نیز در عمل نتوانست تهدید خود مبنی بر تیراندازی به هر کشتی ایرانی را عملی کند.

کشتی باری آریافر هم سه‌روز بعد با چهار قایق مسلح، بدون هیچ‌گونه مزاحمتی از کنار رودخانه عبور کرد.