ستاره جدید حزب دموکرات/پیروزی زهران ممدانی در انتخابات مقدماتی شهرداری نیویورک با وعده دگرگونی سیاستهای شهری در سراسر آمریکا طنینانداز شد
در دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، دموکرات‌ها همواره برای انتقال یک پیام منسجم ضدترامپی با چالش روبه‌رو بوده‌اند.
در دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، دموکرات‌ها همواره برای انتقال یک پیام منسجم ضدترامپی با چالش روبه‌رو بوده‌اند. حالا با ظهور زهران ممدانی که خود را سوسیال‌دموکرات معرفی می‌کند، شکلی از امید در دل حزبی از هم‌پاشیده دوباره شکل گرفته است. اینکه این امید می‌تواند بر مصالحه و محاسبات حکومتداری واقعی غلبه کند یا نه یکی از آزمایش‌های آینده ممدانی و شاید حزب دموکرات در جهانی باشد که حضور پررنگ در فضای مجازی و دیجیتال اولویت پیدا کرده. در صورتی که ممدانی در انتخابات نوامبر مقابل اریک آدامز، شهردار پیشین، پیروز شود، این اولین بار پس از چندین دهه است که شهر نیویورک با یک مسلمان مهاجر هندی‌تبار اداره خواهد شد.
دموکرات‌ها برای شرکت در انتخابات شهرداری یهود‌نشین‌ترین شهر آمریکا یکی از صریح‌ترین منتقدان اسرائیل را انتخاب کردند. عملکرد قوی ممدانی مقابل اندرو کومو، فرماندار پیشین نیویورک به‌وضوح نشان می‌دهد که داشتن مواضع ضداسرائیلی دیگر در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات عاملی برای ردصلاحیت آنها نیست. در یکی از مناظره‌ها در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در صورتی که شهردار شوند در اولین سفر خود به اسرائیل خواهد رفت یا نه، ممدانی برخلاف بقیه نامزدها پاسخ داد که در نیویورک می‌ماند و به اولویت‌های نیویورکی‌ها می‌پردازد.
ممدانی از حق اسرائیل برای تشکیل یک کشور صرفاً یهودی حمایت نمی‌کند، از محکوم کردن «انتفاضه جهانی» امتناع می‌کند و حامی تلاش‌های سازمان‌یافته برای اعمال فشار اقتصادی بر اسرائیل از طریق تحریم‌ها و دیگر تاکتیک‌هاست. با این حال او توانسته در شهری که بیشترین جمعیت یهودی‌نشین در خارج از اسرائیل را دارد به پیروزی برسد.
به گزارش آسوشیتدپرس، پیروزی ممدانی بازتابی از اتحاد مجدد ایدئولوژیکی بسیاری از یهودیان آمریکایی از زمان حمله حماس در هفتم اکتبر 2023 است که منجر به حمله اسرائیل به غزه شد. بسیاری از رای‌دهندگان حزب دموکرات از جمله یهودیان از اقدامات اسرائیل در جنگ غزه در بهت فرو رفته‌اند و به منتقدان سرسخت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل تبدیل شده‌اند. این امر به‌ویژه در میان رای‌دهندگان جوان و ترقی‌خواه مشاهده می‌شود که بسیاری از آنها این عقیده فراگیر را که اظهارنظرات ضداسرائیلی ماهیت یهودستیزانه‌ای را در دل خود دارند، رد می‌کنند.
ظهور غیرمنتظره ممدانی
در یک شب سرد و یخی ژانویه، زهران ممدانی، قانونگذار تقریباً ناشناخته ایالتی که برای انتخابات شهرداری رقابت می‌کرد، از یکی از غذافروشی‌های حلال کنار خیابان در پارک زاکوتی واقع در منهتن نیویورک بشقاب مرغ و برنج سفارش داد.
دوربین‌ها روشن بودند و این چهره تازه‌نفس با روایتی ساده توضیح داد که چگونه روند مخفیانه صدور مجوز، دست‌فروشان خیابانی را تحت‌فشار قرار داده و باعث ایجاد «تورم حلال‌فروشان» شده است. این ویدئوی 90 ثانیه‌ای خیلی سریع در فضای مجازی دست‌به‌دست شد و نشانه مستقیم‌تری از نفوذ رو به رشد ممدانی ارائه داد. محمود موسی، دستفروش متولد مصر که در این ویدئو کنار ممدانی ایستاده در مصاحبه‌ای می‌گوید: «سیاستمداران هیچ‌وقت به مشکلات ما اهمیت نمی‌دهند. اما او می‌گوید که قرار است از سبک زندگی من محافظت کند.»
5 ماه بعد، این ویدئو نشان داد که چگونه ممدانی قرار است کالبد سیاسی نیویورک را بشکافد و در یک غافلگیری بزرگ برای کسب نامزدی دموکرات‌ها برای شهرداری از رقبای خود از جمله اندرو کومو، پیشی بگیرد. پیروزی ممدانی موجی از شوک را در سراسر فضای سیاسی آمریکا به‌راه انداخت، ترقی‌خواهان را به هیجان آورد، به برخی از رهبران حزب هشدار داد و خوراک جدیدی را به‌دست جمهوری‌خواهان برای حمله به دموکرات‌ها تقدیم کرد. حتی ترامپ نیز به اظهارات ممدانی واکنش نشان داد و گفت در صورتی که او مقابل اقدامات اداره مهاجرت و گمرک موسوم به آیس که به گفته ممدانی «شهرمان را به‌وحشت می‌اندازند»، بایستد، باید دستگیر شود، از کشور اخراج شود و حق شهروندی‌اش از او گرفته شود.
ممدانی پس از تجمع اتحادیه کارگری در منهتن گفت که برای تبدیل شهر نیویورک به سدی در برابر «استبداد» در واشنگتن وارد رقابت شده است. او همچنین تاکید کرد که ترامپ او را هدف قرار داده تا توجه‌ها را از طرح‌های جمهوری‌خواهان برای کاهش مالیات ثروتمندان و قطع برنامه‌های امنیت اجتماعی برای نیازمندان دور کند. پیروزی ممدانی همچنین واکنش عمومی را در میان مردم و در داخل دیاسپورای هندی‌تبار به‌راه انداخت.
به‌گزارش الجزیره کانگانا رانوت، عضو پارلمان هند از حزب بهاراتیا جاناتا، در شبکه اجتماعی نوشت که «ممدانی بیشتر پاکستانی به‌نظر می‌رسد تا هندی.» او در ادامه می‌نویسد که او هویت هندوی خود را فراموش کرده و آماده است تا هندوئیسم را محو کند.» برخی از کارشناسان می‌گویند که حمله به او بهانه‌ای برای حمله به جامعه مسلمانان در اشل بزرگتر است.
اما هنوز یک سوال اساسی مبهم مانده است: چگونه یک مهاجر مسلمان ناشناخته با کمترین رزومه کاری توانست چهره‌های شناخته‌شده حزب دموکرات را شکست دهد؟
پاسخ آن قطعاً به کاریزما، ظاهر جذاب جوان و سبک پرشور او برمی‌گردد. بقیه فاکتورهای کلیدی موثر شامل تصمیم او برای نادیده گرفتن شک و شبهه‌های اولیه از سوی متحدان نزدیک، کمپین بی‌حس و حال اندرو کومو و ائتلافی است که ممدانی از میان رقبای ترقی‌خواه خود تشکیل داد که به شکلی باورنکردنی به جای اینکه حمایت از یکدیگر را سلب کنند مقابل کومو با یکدیگر متحد شوند.
با این‌حال گفت‌وگوها با ممدانی، دیگر نامزدها، استراتژیست‌های کمپین‌های انتخاباتی و رای‌دهندگان دموکرات نشان می‌دهد که نقشه راه غیرمتعارف موفقیت او تقریباً در همان شبی که به غذافروشی حلال کنار خیابان رفت، مشهود بود.
در شرایطی که کومو از راه دور سخنرانی می‌کرد، ممدانی کمپین خود را به خیابان‌ها برد و از مردم سوال می‌پرسید. زمانی که دیگر ترقی‌خواهان از طرح‌های 10 مرحله‌ای خود صحبت می‌کردند، ممدانی از ایده‌های ساده و منسجمی برای اداره شهری با هزینه‌های سرسام‌آور می‌گفت: اتوبوس مجانی، خدمات رایگان مراقبت از کودکان و عدم افزایش اجاره‌بها برای مستاجران. او ممکن است زمان بسیاری را در تلویزیون گذرانده باشد و در تحریریه‌های روزنامه‌ها جایگاهی پیدا نکرده باشد اما توانست نامزدی خود را به یک شبه‌جنبش تبدیل کند که از دل شبکه‌های مجازی بیرون آمد و ارتشی از داوطلبان را برای حمایت از خود تشکیل داد.
در نهایت این پیروزی بزرگ خود ممدانی را نیز غافلگیر کرد. با بسته‌شدن حوزه‌های رای‌گیری در شب انتخابات مقدماتی، او خود را برای چندین روز شمارش آرا آماده کرده بود اما خیلی زود او و دستیارانش در عرض 90 دقیقه سخنرانی پیروزی‌اش را بازنویسی کردند که با نقل قولی از نلسون ماندلا آغاز می‌شد: «همیشه غیرممکن به‌نظر می‌رسد تا زمانی که انجام شود.»
اهمیت رقابت در فضای مجازی
به گزارش نیویورکر، در این دوره و زمانه اگر هر آنچه در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنید، باور شماست، پس انتشار بی‌واسطه کلید موفقیت شما در سیاست به‌شمار می‌رود. پست‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا بدون برنامه‌ریزی قبلی به‌نظر می‌رسند پس می‌توان به موثق بودن آنها اعتماد کرد. اینکه ترامپ در پست‌های خود از حروف بزرگ استفاده می‌کند را نمی‌توان در هیچ کارگاه آموزشی یاد گرفت. درحالی‌که رئیس‌جمهور آمریکا موضوعاتی مانند مهماتی که از جت‌های جنگنده پرتاب می‌شوند، به اشتراک می‌گذارد، زهران ممدانی، شکل متفاوتی از به اشتراک گذاشتن در سیاست را پیش گرفته است.
این عضو 33 ساله مجلس ایالتی نیویورک در شبکه‌های اجتماعی متناسب با سن خود پست می‌کند؛ ویدئوهای کوتاه در تیک‌تاک و اینستاگرام که متانت اما لحنی غیررسمی دارند، به‌طور ناخودآگاه توانایی حفظ ظاهری بی‌زحمت او را نشان می‌دهند که شاید آخرین نشانه از اصالت در شبکه‌های اجتماعی باشد. کایل چایکا، خبرنگار نیویورکر می‌نویسد، ویدئوهای ممدانی که در خیابان‌های منهتن راه می‌رود، شکلی از بداهه‌نوازی در مستندهای خیابانی را دارند.
ویدئوی تکان‌دهنده و خودمانی از ممدانی در تیک‌تاک که به‌سوی مادرش، میرا نیر، می‌دود بیش از 2 میلیون بازدید داشته است. حضور پررنگ ممدانی در شبکه‌های اجتماعی مومنتومی را به‌خود گرفت که شامل همکاری با برخی از سازندگان محتوای دیجیتالی مانند «کید مرو»، پادکستر و نویسنده نیویورکی، با «امیلی راتاجکوسکی»، نویسنده و مدل آمریکایی و اکانت «پاپ کریو» بوده است.
سبک ممدانی در شبکه‌های اجتماعی الهام‌گرفته از آخرین نسل از محتوای دیجیتالی موفق است: ویدئوها یا سریال‌های تلویزیونی چندقسمتی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند. مثل «برداشت در مترو» مجموعه ویدئوهای پربیننده‌ای که کریم رحمه، کمدین مصری-آمریکایی می‌سازد و در آن با کمدین‌های برجسته، سلبریتی‌ها و سیاستمداران مطرح سوار بر متروی نیویورک سیتی گفت‌وگو می‌کند تا نظرات غیرمتعارف خود را در اختیار بینندگان قرار دهند. این برنامه در اینستاگرام و تیک‌تاک بیش از یک میلیون دنبال‌کننده دارد.
بسیاری از ویدئوهای ممدانی را یک شرکت خلاقه به‌نام Melted Solids تهیه می‌کند که آنتونی دیمی‌یری یکی از بنیانگذاران آن و یکی از تهیه‌کنندگان «برداشت در مترو» هم هست. طرفداران این برنامه با زبان تصویری بی‌غل‌وغش و مستندات «سینمای حقیقت» کمپین ممدانی آشناترند که درست مقابل استراتژی سرد و غیرصمیمی و پر از میم کمپین ریاست‌جمهوری کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور پیشین آمریکا قرار داشت. دیمی‌یری اخیراً به Adweekمی‌گوید که استراتژی کمپین ممدانی این است که «مردم از طریق ابزارهای ویدئویی با او وقت بگذرانند و او را ببینند که واقعاً چقدر قابل اعتماد است.»
به گفته خبرنگار نیویورکر، به‌عبارت دیگر این به معنی انتشار هر چه بیشتر و مستقیم‌تر تاجای ممکن در زمان واقعی با ابزارهای در دسترس است. همانگونه که به ترامپ اینفلوئنسر کل قوا گفته می‌شود (جایگزینی کلمه اینفلوئنسر به‌جای فرمانده)، در مورد ممدانی هم همین موضوع صدق می‌کند اما شاید هر سیاستمداری در آینده باید همین رویه را پیش بگیرد.
سبک برنامه‌های ممدانی تهاجم کمتر و دلگرم‌کننده‌تر از ترامپ است؛ او به جای دستور و فرماندهی رای‌دهندگان آنها را اغوا می‌کند. او از جذابیت‌های پوپولیستی استقبال می‌کند و خواستار تغییر در سلسله‌مراتب سیاسی است. اما با این حال پیام او اساساً اصول اخلاقی برتر و برابری‌طلبی آرمان‌های حزب دموکرات را حفظ می‌کند که به‌جای پرداختن به اختلافات سیاسی به اشتراکات بشری می‌پردازد. دیوید شور، محقق و استراتژیست دموکراتیک در شبکه ایکس می‌نویسد که ممدان نمونه خوبی از این موضوع است که اگر سیاستمداران کمپین خود را به شیوه‌ای جذاب حول موضوعاتی متمرکز کنند که بیشترین اهمیت را برای رای‌دهندگان دارند، می‌توانند تا کجا پیش روند.
