زنجان در موج عاشورایی؛ نمایش باشکوه وحدت و ارادت شیعیان

به گزارش هم میهن آنلاین و به نقل از ایسنا،

در میانه‌ حرکت دسته‌ عظیم حسینیه اعظم زنجان، جمعیت به اوج خود رسیده است. سیل خروشان عزاداران، از پیر و جوان گرفته تا زن و مرد، در نهایت هماهنگی و انسجام، صحنه‌ای کم‌نظیر از ایمان و ارادت به اهل بیت(ع) را به نمایش گذاشته‌اند. کوچه‌ها و خیابان‌های مسیر مملو از عاشقان حضرت عباس (ع) است که با صدای یکپارچه نوحه و سینه‌زنی، شهر را به لرزه انداخته‌اند.

این شکوه بی‌نظیر، نه‌تنها چشم‌های حاضران بلکه نگاه جهانیان را نیز به خود خیره کرده است. رسانه‌های داخلی و بین‌المللی از این صحنه‌ها به‌عنوان نمادی از وحدت، انضباط و عشق پاک شیعیان یاد کرده‌اند. زنجانی‌ها، با لبیک به ندای یا اباالفضل، ثابت کرده‌اند که سنت‌های عاشورایی در دل آن‌ها زنده‌تر از همیشه است و عشق به اهل بیت(ع) همچنان محور همدلی و انسجام اجتماعی‌شان به شمار می‌رود.

در این لحظات، نظم بی‌نظیر دسته‌ عزاداری، حیرت هر ناظر بیرونی را برمی‌انگیزد؛ صف‌های مرتب، حرکت هماهنگ، نوای یکنواخت طبل‌ها و سنج‌ها و سینه‌هایی که با ایمان کوبیده می‌شوند، همه نشان از فرهنگی ریشه‌دار و تربیتی عاشورایی دارند. حضور جوانان در کنار کهنسالان، کودکانی که دست در دست پدران و مادران خود آمده‌اند، و خادمانی که بی‌وقفه در حال خدمت به عزاداران هستند، تصویر روشنی از یک آیین زنده و پویا را خلق کرده است.

هم‌زمان با حرکت دسته، فضای شهر حال و هوایی کاملاً متفاوت به خود گرفته؛ مغازه‌ها بسته، خانه‌ها سیاه‌پوش و حتی پنجره‌ها آراسته به پرچم‌های عزا هستند. بوی نذری در کوچه‌ها پیچیده و صدای یا حسین (ع) و یا ابالفضل(ع) از هر سو شنیده می‌شود. حسینیه اعظم، همچون قلبی تپنده در میانه‌ این پیکره‌ بزرگ مردمی، نبض ارادت و اشک را به جریان انداخته است.

در میانه‌ این شور، بسیاری از زائران و خبرنگاران داخلی و خارجی، عظمت مراسم را با واژه‌هایی چون "اتحاد بی‌نظیر"، "نظم آسمانی"، و "تجلی عشق در اوج" توصیف می‌کنند. زنجان امروز نه‌فقط میزبان یک مراسم مذهبی، بلکه صحنه‌ نمایشی از عشق خالص، ادب حسینی و ایمان اجتماعی است؛ نمایشی که هرسال باشکوه‌تر برگزار می‌شود و جهانیان را به تأمل وا می‌دارد.

همزمان با اوج‌گیری حرکت دسته، لنز دوربین‌ها از سراسر ایران و جهان در تلاش‌اند تا لحظه‌ای از این شکوه را ثبت کنند؛ اما حقیقت آن است که عظمت این حضور را نمی‌توان در قاب تصویر گنجاند. دسته‌ای که از حسینیه اعظم آغاز شده، اکنون در میانه راه به سیلی بی‌پایان از عاشقان تبدیل شده است؛ جمعیتی که مرز ندارد و شورش به افق‌ها می‌رسد.

نکته‌ای که بارها توجه ناظران را جلب کرده، انسجام بی‌مثال این دسته است. هزاران نفر، در حرکتی واحد و هماهنگ، با احترامی شگفت‌انگیز نسبت به نظم دسته، مسیر را طی می‌کنند؛ بدون هرج‌ومرج، بدون سردرگمی، گویی همه سال‌ها در یک مدرسه‌ عاشورا تربیت شده‌اند. این هماهنگی، حاصل دهه‌ها تجربه، آموزش مردمی، و عشق قلبی به حضرت عباس(ع) است؛ عشقی که نیازی به فرمان و دستور ندارد، بلکه از دل‌ها می‌جوشد.

در میانه دسته، صدای نوحه‌خوان‌ها که با شور و حال وصف‌ناشدنی بر جان عزاداران می‌نشیند، به نقطه اوج خود رسیده است. نغمه‌ها دیگر فقط شنیده نمی‌شوند، بلکه حس می‌شوند؛ با تمام وجود. هر ضربه‌ی سینه، تپشی‌ است در مسیر وفاداری و علم‌هایی که برافراشته‌اند، نه فقط نشانه‌های تشریفاتی، بلکه پرچم‌های غیرت و غیرت‌مندی زنجانی‌ها در دفاع از نام اهل بیت(ع) هستند.

در چنین لحظه‌ای، می‌توان گفت که زنجان فقط یک شهر نیست؛ زنجان امروز یک قُطب است؛ قطب عشق و ایمان، قطب ارادت و اتحاد و دسته حسینیه اعظم، فقط یک آیین عزاداری نیست؛ یک مانور تاریخی و جهانی از فرهنگ شیعه است؛ فرهنگی که زنده است، جاری‌ست و آینده را نیز تحت تأثیر خود قرار خواهد داد.

روایت قاب‌ها؛ وقتی دوربین در برابر عظمت دسته حسینیه زانو می‌زند

 یک عکاس زنجانی که سال‌هاست مراسم یوم‌العباس را ثبت کرده، می‌گوید: با اینکه هرسال در قلب دسته‌ام، اما هنوز نتوانسته‌ام تمام عظمت این شکوه را در قاب دوربین بگنجانم.

او تأکید می‌کند: دسته حسینیه اعظم فقط یک تجمع نیست، بلکه یک حرکت روحی، اجتماعی و عاطفی است که عمق آن از لنز دوربین فراتر می‌رود.

احسان تقی‌بیگلو می‌افزاید: گاهی در میان خیل جمعیت، چهره‌هایی را می‌بینی که اشک و ایمان را با هم در خود دارند؛ از کودکی که پرچم در دست دارد تا پیرمردی که با عصا آمده، هر تصویر یک داستان است.

او می‌گوید: در این مراسم، عکاس بودن سخت است، چون گاهی اشک‌ها مانع دید می‌شوند و شور فضا، تو را از ثبت تصویر به درک معنای آن می‌کشاند.

او  تصریح می‌کند: دسته حسینیه، برای زنجانی‌ها یک زندگی است؛ یک آیین بی‌انتها. اینجا نه فقط عزاداری، بلکه نمایش بی‌نظیر ایمان، انضباط و ارادت است. من هر بار که دکمه شاتر را می‌زنم، مطمئنم که چیزی فراتر از یک عکس ثبت شده؛ یک لحظه از تاریخ.

یک خبرنگار زنجانی نیز می‌گوید: دسته حسینیه اعظم فقط یک مراسم نیست؛ هویت شهر زنجان است. این دسته نشان می‌دهد که چگونه آیین‌های مذهبی می‌توانند به عاملی برای انسجام اجتماعی و فرهنگی یک ملت تبدیل شوند.

به گفته او، تجربه حضور در این مراسم برای هر خبرنگاری یک مدرسه میدانی اخلاق، ادب و ایمان است.

زهرا احمدی ادامه می‌دهد: امسال جمعیت به‌طور چشمگیری بیشتر شده بود، اما کوچک‌ترین خللی در نظم مراسم دیده نمی‌شد. این سطح از هماهنگی و انضباط مردمی، آن‌هم بدون دخالت مستقیم نیروی انتظامی، بی‌سابقه و ستودنی است.

او معتقد است که رسانه‌ها هنوز نتوانسته‌اند آن‌گونه که باید، عمق این عظمت را بازتاب دهند.

وی تأکید می‌کند: من بارها از رسانه‌های سراسری دعوت کرده‌ام که با نگاهی عمیق‌تر به دسته زنجان بپردازند. این مراسم فقط عزاداری نیست؛ یک نمایش فرهنگی، تاریخی و اجتماعی تمام‌عیار است که می‌تواند الگوی ملی باشد.

فاطمه‌ آزادی خبرنگار جوان زنجانی، می‌گوید: برای من، دسته حسینیه تنها یک سوژه خبری نیست، یک حس شخصی و خانوادگی دارد. من در دل همین دسته بزرگ شدم و حالا آن را روایت می‌کنم؛ از میان جمعیتی که خودم جزئی از آن هستم.

او می‌گوید: عظمت دسته در قاب دوربین خلاصه نمی‌شود: تصاویر فقط ظاهر دسته را نشان می‌دهند، اما شور، اشک، دعاها، نیت‌ها و آن فضای روحانی بین لنز و سوژه گم می‌شود. باید خودت وسط مردم باشی تا بفهمی این جمعیت چگونه با قلبشان حرکت می‌کنند.

آزادی می‌افزاید: از نگاه خبرنگاری، این مراسم یکی از حرفه‌ای‌ترین و مردمی‌ترین آیین‌های مذهبی کشور است. نه‌تنها به‌لحاظ تعداد جمعیت، بلکه از نظر نظم، امنیت، محتوا و مدیریت رسانه‌ای، می‌توان آن را یک نمونه‌ کم‌نظیر در جهان اسلام دانست.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید