مخالف برخوردهای 1401 نیستیم

ابتدا درباره فضای سال ۱۴۰۱ این نکته را عرض کنم که متاسفانه فضای گفت‌وگومحوری که باید همیشه در دانشگاه‌ها حاکم باشد، در خلل اتفاقاتی که در سال ۱۴۰۱ رقم خورد از بین رفت و دانشگاه این مؤلفه را از دست داد.

ابتدا درباره فضای سال ۱۴۰۱ این نکته را عرض کنم که متاسفانه فضای گفت‌وگومحوری که باید همیشه در دانشگاه‌ها حاکم باشد، در خلل اتفاقاتی که در سال ۱۴۰۱ رقم خورد از بین رفت و دانشگاه این مؤلفه را از دست داد. گروهی می‌گفتند معترض هستیم اما از دیدگاه ما آشوبگر بودند و نمی‌توانیم اقدامات آنها را در قالب یک اعتراض نگاه کنیم چراکه اتفاقاتی را رقم زدند که کسی به‌عنوان معترض دست به چنین اقداماتی نخواهد زد؛ فرد معترض شیشه نمی‌شکند، توهین نمی‌کند، سنگ پرتاب نمی‌کند، اما متاسفانه شاهد این اتفاقات توسط این جریان در دانشگاه‌ها بودیم.

در زمانی هم که فضا به رادیکالیسم جهت پیدا کند، مبتنی بر عقلانیت، علم و استدلال حرفی زده نمی‌شود و اگر هم گفته شود کسی به آن گوش نمی‌دهد چراکه فضا به آشوب و رادیکالیسم کشیده شده و فضای گفت‌وگو از بین رفته است. متاسفانه در دانشگاه‌های کشور در سال ۱۴۰۱ بعضاً شاهد مسائلی بودیم و جریان و گروهی داشتند مدل شعبان بی‌مخ‌های سال ۱۳۳۲ را در دانشگاه پیاده‌سازی می‌کردند و این فضا هم به دانشگاه و هم به دانشجو و هم به جامعه ضربه می‌زند.

فضایی که باید حاکم باشد فضای گفت‌وگو است و حاکم بودن این فضا در هر مسئله‌ای که موافق و مخالفان خود را دارد، مشکلی ایجاد نمی‌کند و ناظر بر مسائل می‌توان صحبت کرد و هر کسی که استدلال و منطق بهتری داشته باشد می‌تواند نظر خود را خارج از فضای رادیکالیسم ارائه دهد. در نتیجه این نکته همواره باید در دانشگاه رعایت شود و عدم رعایت متاسفانه منجر به اتفاقاتی می‌شود که در سال ۱۴۰۱ شاهد آن بودیم. 

از سوی دیگر در مورد سختگیری و تعلیق‌هایی که بعضاً رخ داده و از آنها صحبت می‌شود، اصل مهمی بر این موضوع حاکم است که باید مورد توجه قرار گیرد. اگر استاد یا دانشجویی اقدامی انجام داده و یا صحبتی کرده که در راستای تضعیف امنیت ملی کشور، از بین بردن استقلال کشور و یا همسو بودن با دشمن بوده، طبیعتاً باید با چنین فضا و اشخاصی برخورد قانونی انجام دهند.

اما با توجه به مسائلی که اخیراً رخ داد و صحبت وزیر علوم و رئیس‌جمهور محترم که گفتند همه باید برگردند، چه اساتید و چه دانشجویان این نکته مهم را باید در نظر داشته باشیم که برخی از اساتید که از دانشگاه اخراج شدند، پرونده‌های آنها موجود است و آنها باید بررسی شود و اگر جرم یا تخلفی محرز شده طبیعتاً جای او در دانشگاه نیست. چراکه دانشگاه با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری و حضرت امام مبدأ تحولات است و قطعاً چنین استادی در دانشگاه جایی ندارد. یا دانشجویی که استقلال کشور را زیر سوال می‌برد و یا امنیت کشور را دچار اخلال می‌کند و مصداق اقدام علیه امنیت ملی انجام می‌دهد، در دانشگاه جایی ندارد. 

استاد یا دانشجو به صرف اینکه استاد دانشگاه و یا دانشجو باشد، مصونیتی نخواهد داشت. در قانون اساسی ذکر شده و اصل بر برائت است اما این اساتید و دانشجویانی که تعلیق و یا اخراج شدند که تعداد خیلی زیادی هم نیستند، اما بعضاً شاهدیم که برخی از اساتید و دانشجویان تخلفاتی انجام دادند که محرز شده، پرونده‌ها بررسی شود و اگر غیر از این است و براساس قانون برخورد نشده، بازنگری شود اما استادی که از نظر اخلاقی و اقدامات و صحبت‌هایی که در راستای تضعیف نظام بوده، در دانشگاه انجام داده طبیعتاً باید با او برخورد شود. در مورد دانشجو نیز همینطور و در غیر این‌صورت هرج و مرج در دانشگاه حاکم می‌شود و وضعیت دانشگاه قابل تحمل نمی‌شود. 

این نکته را نیز اضافه کنم، در مورد بحث رفت‌وآمد دولت‌ها نباید خیلی شاهد تغییرات اساسی و رویکردی در فضای دانشگاه باشیم، دانشگاه هدف و مسیری دارد که باید در راستای تولید علم و جهت‌دهی به علم باشد و نباید با تغییر دولت‌ها و رؤسا این سه هدف اصلی تغییر کند. 

دانشگاه محل سیاسی‌کاری نیست و به این معنی تلقی نشود. دانشگاه باید سیاسی باشد و دانشجو باید کار سیاسی انجام بدهد و این فرمایش حضرت آقاست که می‌فرمایند خدا لعنت کند کسانی را که نمی‌خواهند دانشگاه سیاسی باشد، اما در تاریخچه جنبش دانشجویی که نگاه کنید همیشه افراد سودجویی بودند که خواستند خواسته‌های ناحق خود را از زبان دانشجویان بیان کنند و باید حواس ما باشد که در فضای دانشگاه موافق بحث سیاسی هستیم اما بحث سیاسی‌کاری و اینکه عاملی باشیم برای کسی که بیرون از دانشگاه است و می‌خواهد برنامه خود را در دانشگاه پیش ببرد نباید وجود داشته باشد. 

برخی از اساتید در دانشگاه‌های سراسر کشور آنقدر آش را شور کردند که خود اساتید دانشگاه ناظر به این اقدام، بیانیه دادند و اعلام برائت کردند. در مجموع امیدواریم شاهد اتفاقاتی مانند ۱۴۰۱ در کشور نباشیم و فضای گفت‌وگو و کرسی‌های آزاداندیشی در سراسر کشور وجود داشته باشد و هر کسی در کشور، چه دانشجو و چه استاد بدون لکنت و مبتنی بر علم و منطق و عقلانیت دور یک میز جمع شوند و حرف‌های خود را بزنند و مستمع بهترین منطق و استدلال را بشوند و از آن تبعیت کنند.