تغییر سیاست اصولگرایان
اصولگرایان غالب به غلط تصور میکردند که میتوانند یک انتخابات صوری برگزار کنند که منحصر به رقابت درونگروهی باشد. در واقع، پس از آقای رئیسی، شکافهای درونگروهی آنان بهشدت افزایش یافته بود و هرکدام دنبال رسیدن به صندلی ریاستجمهوری شدند و در این راه جنگی تمامعیار را دامن زدند و افشاگریهای تازهای را علیه یکدیگر انجام دادند.
ولی آنها در یک امر اشتراکنظر داشتند. اینکه انتخاب هرکدام از آنان محصول مشارکت پایین است. پس هر دو کوشیدند که مشارکت حداقلی باشد. به همین دلیل، هیچگاه دعوت به مشارکت مردم نمیکنند. آنان گمان میکردند که در شرایط کنونی و با مشارکت پایین مردم در انتخابات، حضور هر نیروی متفاوت از اصولگرایان حاکم، هیچ خطری پیروزی آنان در انتخاب را تهدید نمیکند. ولی با اعلام نام نامزدها، اولین شوک به آنها وارد شد و احساس خطر کردند.
در ادامه نظرسنجیهای اولیه تا حدی به آنان اعتمادبهنفس نسبی داد، ولی آخرین نظرسنجیها از رشد شتابان آرای آقای پزشکیان در مقابل ثبات و کاهش نامزدهای اصلی اصولگرایان حکایت داشت و اینجا بود که زمزمه انصراف آنان به سود یکدیگر شنیده شد. در واقع، برای مقابله با روند روبهرشد آرای آقای پزشکیان زمزمه وحدت را سر دادند. درحالیکه همه میدانند دو نفر اصلی آنان حاضر به عقبنشینی از مسابقه بینتیجه کسب قدرت نیستند و هرکدام خود را پیروز نهایی میدانند.
از روز گذشته شاهد روند جدیدی در فعالیتهای آنان علیه ستاد دکتر پزشکیان هستیم. زیرا اطمینان دارند که با ائتلاف و بدون آن نیز بازنده این انتخابات هستند. آنان میدانند که مردم از سیاسیکاریهای زیانبار اصولگرایان خسته شدهاند. به همین دلیل، بخش مهمی از مردم و حتی رأیدهندگان قبلی به این جناح، اکنون تصمیم گرفتهاند که برای خلاصی از این وضعیت به آقای پزشکیان رای دهند و به همین علت سعی در سناریوسازی و اتهامزنی کردهاند تا فضا را ملتهب سازند.
نحوه برخورد با دکتر محمد فاضلی در میزگرد فرهنگی و اکنون نیز تولید ویدئوهایی با عنوان «دولت سوم روحانی»، اقداماتی است که در این مسیر قابلتحلیل است. تجربیات قبلی نشان داده که این رفتارها نتیجه مطلوبی برای آنان ندارد، ولی فضای خوب انتخابات را آلوده میکند.
ازاینرو، به دستاندرکاران امر توصیه میشود که این فرصت را غنیمت شمارند و نگذارند که عدهای از سیاسیون و نیروهای حامی آنان مصالح ملی را قربانی اهداف و منافع فردی و جناحی کنند. این بزرگترین فرصتی است که نصیب جامعه ایران شده تا با انتخاب یک رئیسجمهور وحدتگرا و خوشسابقه و مورد اعتماد مردم از بنبست سیاسی موجود عبور کند.
