حوثی‌ها عقب نخواهند کشید
حملات ایالات متحده و انگلیس به نیروهای یمنی، احتمالاً بدترین گزینه برای تحت فشار قرار دادن حوثی‌ها برای پایان دادن به فعالیت‌هایشان در دریای سرخ است. این حملات تا حد زیادی نمادین هستند و عمدتاً واکنش به فشار بازیگران محلی، شرکت‌های کشتیرانی و سایر ذی‌نفعانی است که شاهد افزایش هزینه‌ها به واسطه حملات حوثی‌ها بوده‌اند. یک شرکت بزرگ حمل‌ونقل دریایی، موافقت خود را برای انجام این عملیات اعلام کرده است. سوال این است که این حملات هوایی چه تأثیری بر عملیات حوثی‌ها خواهد داشت؟ حوثی‌ها چگونه پاسخ خواهند داد؟ و این رویدادها چه تأثیر گسترده‌تری بر منطقه خواهند داشت؟ بعید است که حملات هوایی تأثیر قابل توجهی بر توانایی‌های نظامی حوثی‌ها، به‌ویژه عملیات دریایی‌شان داشته باشد. حوثی‌ها بسیار باهوش‌تر، آماده‌تر و مجهزتر از آن چیزی هستند که بسیاری از مفسران غربی فکر می‌کنند. آنها تجربه زیادی در جنگ دارند. آنها سال‌ها درگیری وحشیانه، شامل رویارویی مستقیم با عربستان سعودی را تجربه کرده‌اند و تجربیاتی از سوی ایران نیز به آنها منتقل شده است. در پنج سال گذشته توانایی‌های حوثی‌ها به‌طور مداوم دست‌کم گرفته شده است. بی‌پروایی و تمایل آنها برای تشدید تنش در مواجهه با چالش‌ها نیز قابل‌توجه است و همیشه دست‌کم گرفته شده است. حوثی‌ها می‌دانند که حمایت بین‌المللی از حملات آمریکا و بریتانیا ضعیف است. قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که از حوثی‌ها خواسته بود تا حملات خود را متوقف کنند، به‌طور خاص اقدام نظامی را تایید نکرد. سایر کشورهای بزرگ به‌طور آشکار علاقه‌ای به شرکت در این عملیات نظامی تحت رهبری ایالات متحده نداشته‌‌اند. به‌عنوان مثال، سعودی‌ها بیرون گود ماندند. آنها خوب می‌دانند که حملات هوایی‌شان علیه حوثی‌ها به مدت ۹ سال، به هیچ نتیجه‌ای نرسید. دیگر بازیگران منطقه‌ای نیز بیرون گود مانده‌اند و از درگیری با گروهی که فعالیت‌های خود را در دریای سرخ ذیل عنوان همبستگی با فلسطینی‌ها تعریف کرده‌اند، بیم دارند. صرف‌نظر از این، موضع ضداسرائیلی و ضدآمریکایی، در ساختار ایدئولوژی حوثی‌ها یک اصل اساسی است و رهبری آنها به درستی محاسبه کرده است که حمله غرب به یمن تنها حمایت محلی و منطقه‌ای از تلاش‌های آنها را افزایش می‌دهد. ایالات متحده و بریتانیا بیش از هر زمان دیگری در چشم افکار عمومی خاورمیانه به عنوان متحدان آشکار اسرائیل که در یک درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر شرکت کرده‌اند، تلقی خواهند شد. بنابراین، این حملات باعث توقف یا کاهش حملات حوثی‌ها نمی‌شود. بعید است تا زمانی که جنگ غزه ادامه دارد، این حملات متوقف شوند. در نتیجه حملات به یمن نتیجه معکوس خواهد داشت و کارزار گسترده حوثی‌ها را تقویت می‌کند. بنابراین باید انتظار حملات به تأسیسات ایالات متحده و بریتانیا در سراسر شبه‌جزیره عربستان و زیرساخت‌های نفتی را با استفاده از فناوری موشکی و تسلیحاتی حوثی‌ها داشت. یکی از آسیب‌هایی که حملات هوایی آمریکا و انگلیس وارد می‌کند این است که جنگ داخلی در یمن را منطقه‌ای و بین‌المللی کرده، درگیری را گسترش می‌دهد و تلاش‌های سازمان ملل برای از سرگیری روند صلح را عملاً غیرممکن می‌کند. این حملات هوایی همچنین تأثیر منفی فوق‌العاده‌ای بر امنیت غذایی و حمل‌ونقل در جهان خواهد داشت. مطمئناً هیچ درخواستی در داخل یمن برای عقب‌نشینی حوثی‌ها وجود نخواهد داشت. حملات هوایی تفاوتی در این کشور بسیار پیچیده ایجاد نمی‌کند. حتی دشمنان داخلی حوثی‌ها در یمن نیز نمی‌توانند اقدام ایالات متحده را تأیید کنند. جو ضدآمریکایی در یمن، حتی بیشتر از عراق است. مشخص نیست که ایران تا چه اندازه نقش مستقیمی در تحریک فعالیت‌های حوثی‌ها ایفا کرده است. ایرانی‌ها به مشاهده تحولات از راه دور بسنده کرده‌اند و دخالت مستقیم را انکار می‌کنند. اما مسلماً قصد آشکار حوثی‌ها برای تضعیف بیشتر چشم‌انداز عادی‌سازی روابط اسرائیل و عربستان مورد تائید ایران خواهد بود. تاکنون، حملات حوثی‌ها تهدیدی استراتژیک برای اسرائیل نبوده و تل‌آویو از گشودن یک جبهه جدید در یمن خودداری کرده است اما اگر حملات ایالات متحده باعث تشدید تنش منطقه‌ای شود و حزب‌الله را نیز درگیر کند، شرایط ممکن است تغییر کند. اسرائیل قبلاً در دهه ۱۹۶۰ مستقیماً در یمن مداخله کرده است. با این حال، به احتمال زیاد رهبری حوثی‌ها را در داخل و خارج از یمن از طریق عملیات‌های هدفمندِ ترور، تعقیب خواهد کرد. چین، اگرچه از لحاظ نظری خوشحال است که غرب در یک درگیری خونین منطقه‌ای دیگر گرفتار شده، اما در صورت بسته شدن دریای سرخ، آسیب قابل‌توجهی خواهد دید. کشورهای عربی مانند مصر نیز شاهد اثرات منفی خواهند بود اما هیچکدام نمی‌توانند در برابر حوثی‌ها بایستند و خطر همسویی با اسرائیل را به جان بخرند. پس از افزایش حملات حوثی‌ها، ایالات متحده و بریتانیا احساس کردند که بیش از هر چیز به دلایل داخلی نیاز به نمایش قدرت دارند؛ این دقیقاً همان چیزی است که حوثی‌ها می‌خواستند و برای آن آماده بودند.
