سند استبداد یا استقلال؟
گویی بازمانده‌های دولت سیزدهم در وزارت فرهنگ و ارشاد، آخرین دست و پاهای خود را می‌زنند تا سلطه سلیقه و گفتمان خود بر تقدیر سینما را به‌زعم خود تدبیر کنند.
رضا صائمی
خبرنگار گروه فرهنگ
-
-
-
-
تجربه‌گرای جسور
علیرضا داوودنژاد با ساخت فیلم «کلاس هنرپیشگی» نشان داد بازیگری را هم خوب بلد است گرچه بازی روزگار و قصه زندگی، بد نقشی برایش نوشته بود تا کارگردان «مصائب شیرین»، مصیبت تلخی را تجربه کند. در یک‌سالی که گذشت او نه‌فقط داغ فرزند دید که در سوگ رفیق و همکار قدیمی‌اش «داریوش مهرجویی» هم به غم نشست تا سالی پر درد و رنج را از سر بگذراند. سالی که او هم در نقش یک پدر در یک سریال درخشید، هم در نقش یک پدر واقعی داغ دید و تا انتهای شب این دنیا را به چشم دید.
-
-
کمک سینما به بازدارندگی جرم
اکران فیلم «بیبدن» در شبکه نمایش خانگی، بار دیگر بازنمایی و روایت پروندههای قضایی بر پردههای سینمایی را در کانون نقد و نظر قرار داده است. اینکه فیلمی که براساس یک پرونده واقعی ساخته میشود، چقدر میتواند یا باید وفادار و ملزم به اصل پرونده باشد و چقدر فیلمساز میتواند به‌اقتضای سینمایی و منطق درام در آن تصرف کرده و به بازخوانی آن بپردازد. در این میان نقش مشاوران حقوقی فیلمها چیست و آنها چه وظایفی در قبال ساخت چنین آثاری دارند. به این بهانه با جواد طوسی که هم منتقد سینماست، هم قاضی بازنشسته دادگستری که سابقه مشاور حقوقی در فیلم و سریال را هم داشته است به گفتوگو نشستیم تا در این باره بیشتر بدانیم.
-
-
کلافگی زبان مشترک آدمی است
کتاب «قصه‌تراپی»، به قلم شاهین شرافتی که توسط نشر«مون» منتشر شده، تلاش کرده تا با روایت قصههای ایرانی، مخاطب را با خود همراه کند تا از سرگرمی به خودآگاهی رسیده و بتواند از سردرگمیها رها شده و بر زخم سرخوردگیها مرهم بگذارد.
-
-
شرق‌زدگی سریالی
بازپخش دوباره سریال های «سال‌های دور از خانه» و «جواهری در قصر» که در ایران به سریالهای «اوشین» و «یانگوم» شناخته میشود، یک جور بازگشت تلویزیون به دهه‌های ۶۰ و ۷۰ است که سریالهای ژاپنی و کرهای در میان سریالهای خارجی هژمونی داشت. گرچه در سه‌دهه اخیر این سریالهای شرق آسیا بودند که همواره بر مجموعه های نمایشی تلویزیون حاکم بودند، البته این سریال ها مخاطبان پروپا قرصی هم داشتند و استقبال مردم هم دلیلی بود که هر سال یکی، دو تا از این سریالها به سبد پخش اضافه شوند. به نظر میرسد مسئله صرفاً در سویههای دراماتیک و سینمایی قابل توضیح نباشد و باید فراتر از عوامل درون‌متنی این سریالها به این پرسش پاسخ داد که چرا سریال های شرق آسیایی در ایران این همه طرفدار پیدا کرد؟