درگذشت یار محمودها و پایداری
ظهر سی‌ام فروردین، خبری روی خروجی سایت‌ها قرار گرفت مبنی بر اینکه: «پرویز داوودی، معاون اول دولت نهم و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درگذشت.» فردی که هرچند شاید نامش در اذهان به‌عنوان معاون اول محمود احمدی‌نژاد در دولت نهم و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری در دولت دهم در ذهن مانده باشد، اما چیزی که مشخص به نظر می‌رسد، او از مغزهای متفکر برنامه‌هایی بود که احمدی‌نژاد در ۸ سال ریاستش بر دولت، تئوری‌های او را پیاده کرد و البته در تمام سال‌ها، مدیری بود که سیدمحمود هاشمی‌شاهرودی به او علاقه ویژه‌ای داشت.
در سال 1331 در تهران متولد شد، پیش از انقلاب برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد و توانست در سال 1359 مدرک دکتری خود را از دانشگاه آیووا دریافت کند. پس از بازگشت به ایران ابتدا به‌عنوان استادیار دانشگاه تدریس در دانشگاه شهید بهشتی را آغاز کرد و از دوره ریاست‌جمهوری هاشمی‌رفسنجانی، آرام‌آرام به عرصه مدیریت کلان وارد شد و به‌عنوان معاون در وزارت اقتصاد مشغول به کار شد.
در سال 1380، توسط محمود هاشمی‌شاهرودی به‌عنوان معاون امور اقتصادی قوه قضائیه منصوب شد و تا تابستان 1383 این سمت را در اختیار داشت اما از دوره احمدی‌نژاد بود که نام پرویز داوودی برای مردم مطرح شد. با رسیدن احمدی‌نژاد به ریاست‌جمهوری، پرویز داوودی در 4سال اول به‌عنوان معاون اول مشغول به کار بود. یک‌سال بعد (سال 1385) عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام شد (جایگاهی که تا پایان عمر در اختیار داشت).
اما در دولت دهم، احمدی‌نژاد او را به جایگاه مهمی در دولت فرستاد که طرح‌ها و برنامه‌ها از آنجا خارج می‌شد. او از سال 1388 تا 1392 رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری بود. اما پس از پایان دوره احمدی‌نژاد، هاشمی‌شاهرودی یک‌بار دیگر علاقه خود را به داوودی نشان داد و در تمام دوره ریاستش بر مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست بر دفتر خود را به داوودی واگذار کرد.
دو نکته مهم دیگر که درباره او می‌توان گفت، این است که داوودی هرچند طی سال حضور احمدی‌نژاد در دولت، یار او محسوب می‌شد و بخشی از برنامه‌های احمدی‌نژاد توسط او طراحی شده بود اما در پایان دهه 90، به لیست منتقدین احمدی‌نژاد اضافه شد. او که در ابتدای دهه 90 گفته بود: «ما احمدی‌نژاد را آسان به‌دست نیاوردیم که آسان از دست بدهیم»، در سال 1397 بیانیه‌ای علیه احمدی‌نژاد امضا کرد که در بخشی از این بیانیه، رئیس سابق خود را اینگونه خطاب کرده بود: «التهاب‌آفرینی در جامعه، خودحق‌پنداری و استفاده از شیوه‌های خارج از روال قانونی که موجب خسارت به کشور و مردم است، فاصله گرفتن از شعارهای انقلابی که مبنای میثاق و رأی مردم بود، انقلابی‌نمایی به جای انقلابی‌گری و استفاده ابزاری از عدالت، تکرار ادعاهای بی‌اساس فتنه‌گران و رسانه‌های معاند و ضدمردمی پیش‌بینی بی‌پایه در مورد اتفاقات و تحولات آتی، حال آنکه در گذشته نیز در مواردی از رخدادهایی سخن گفته شد که هرگز تحقق نیافت.»
نکته دیگر درباره پرویز داوودی، به نزدیک بودن او به جبهه پایداری و علاقه‌اش به مصباح یزدی برمی‌گردد. او هرچند تاکید داشت «من عضو جبهه پایداری نیستم» اما در سال 1392، برنامه اقتصادی جبهه پایداری برای انتخابات ریاست‌جمهوری دوره یازدهم را با همراهی برخی از همفکرانش نوشت. در همان مقطع از کامران باقری‌لنکرانی حمایت کرد و در نشستی خبری در تمجید از جبهه پایداری گفته بود: «جبهه پایداری در راستای اهداف انقلاب قدم برمی‌دارد و افرادی مخلص در آن هستند که برای انقلاب حرکت می‌کنند. من هم در این شرایط وظیفه خود دیدم که براساس مسئولیت‌ها و تجربه‌هایی که داشتم برای تنظیم برنامه‌های این جبهه به آنها کمک کنم.»
او در تمام سال‌ها در حوزه‌های کلان، هم‌فکر جبهه پایداری به شمار می‌رفت و مواضعی شبیه به آنها می‌گرفت، چنانچه شهریور 1395 و در دوره‌ای که موضوع FATF داغ بود، او به‌عنوان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس انجام داد و پرویز داوودی در آن مصاحبه درباره FATF گفته بود: «یک بهانه برای اعمال جاسوسی است که ازاین‌رو از کاپیتولاسیون بسیار بدتر است.»
