آمریکا اسیر اسرائیل نشود

آنچه در این خبر می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.

همانطور که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در سخنرانی اخیر خود در کنگره تاکید کرد، مبارزه در خاورمیانه بین بربرها و آزادی‌خواهان بین کسانی که برای زندگی ارزش قائلند و کسانی که مرگ را تقدیس می‌کنند، نیست.

ظاهراً مبارزه در خاورمیانه بین گروه‌های مسیحایی رادیکال که به نام خدا می‌جنگند و اکثریتی است که آرزوی یک زندگی امن با آزادی‌های شخصی و ملی دارند. رنج و نفرت ناشی از جنگ غزه چشمان هر دو طرف را کور کرده است. به همین دلیل است که اکنون زمان سیاستمداری است، نه سخنرانی‌های توخالی و بازی‌های سیاسی. در ۲۰ سال گذشته، برنامه هسته‌ای ایران بهانه اصلی سیاست اسرائیل در منطقه و تلاش‌های نتانیاهو برای نفوذ در دولت‌های آمریکا بوده است.

دولت بایدن درحالی‌که امیدوار است حمله پیشگیرانه محدودی که نیروی هوایی اسرائیل به اهداف حزب‌الله در اوایل صبح یکشنبه انجام داد، منجر به جنگ منطقه‌ای نشود، به نتانیاهو اجازه داده تا تصمیمات سیاست خارجی ایالات متحده را که مربوط به ایران است، تحت تاثیر قرار دهد. انجام این کار خطر درگیر شدن آمریکا در یک درگیری با پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی را به همراه دارد؛ حتی تا حدی که ایالات متحده را به یک جنگ بی‌ثبات‌کننده منطقه‌ای بکشاند که می‌تواند به یک درگیری ویرانگر جهانی تبدیل شود.

نتانیاهو سال‌هاست که نسبت به ایران رفتاری تندرو داشته است. او رئیس افراطی‌ترین دولت راست‌گرای اسرائیل است که توسط گروه‌های مذهبی حمایت می‌شود که مشمول تحریم‌های بین‌المللی هستند. این کابینه، اسرائیل را به بدترین بحران‌های خود سوق داده است. مخالفت نتانیاهو با توافق هسته‌ای ایران که توسط دولت اوباما مورد مذاکره قرار گرفت، در میان برخی از گروه‌ها در واشنگتن طنین‌انداز شد. این مخالفت منجر به کنار گذاشتن توافق توسط دولت ترامپ و تغییر سیاست به سمت افزایش فشار و انزوای ایران شد.

این اقدام به نوبه خود راهی برای تهران برای تبدیل شدن به یک کشور آستانه هسته‌ای باز کرد و اکنون نیز نتانیاهو با طرح کلی «روز بعد» پرزیدنت بایدن برای جنگ در غزه، که ترکیبی از توافقنامه آزادی گروگان، توقف جنگ غزه و عادی‌سازی با سعودی‌ها است، مخالف است. به گفته یک منبع درگیر در مذاکرات به نقل از هاآرتص، نتانیاهو «باز هم دیگر در مذاکرات» برای آزادی گروگان‌ها خرابکاری می‌کند. تنها راهی که می‌تواند به ثبات بیشتر در منطقه منجر شود، توافقی منطقه‌ای است که شامل ائتلافی مبتنی بر تامین امنیت شامل همه بازیگران منطقه‌ای میانه‌رو، به‌ویژه عربستان سعودی است. با این حال، نتانیاهو چنین مسیری را رد می‌کند، زیرا این امر مستلزم آن است که اسرائیل روندی را آغاز کند که در نهایت به تشکیل کشور فلسطینی منتهی ‌شود.

نتانیاهو با ائتلاف افراطی فعلی خود نمی‌تواند با چنین اقدامی موافقت کند و همچنان در قدرت باقی بماند. سیاست بی‌پروای نتانیاهو، که هدف آن جلب رضایت شرکای ائتلاف راست افراطی به جای دنبال کردن یک ائتلاف امنیتی منطقه‌ای است، با سیاست و منافع ایالات متحده در تضاد است. بدیهی است که منافع سیاسی و شخصی نتانیاهو نباید در شکل دادن به اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا بر منافع ایالات متحده برتری یابد.

برای دومین بار در پنج ماه گذشته، دولت بایدن در حال سازماندهی ائتلاف‌های نظامی و دیپلماتیک برای مقابله با تهدید حمله ایران به اسرائیل است. آمریکا اعلام کرده است که به دفاع از اسرائیل متعهد است و ناوهای هواپیمابر، زیردریایی‌ها و جت‌های جنگنده را به منطقه اعزام می‌کند. اکنون بایدن در حال برقراری تماس تلفنی با نتانیاهو برای دستیابی به آتش‌بس در غزه و آزادی گروگان‌ها است و در عین حال تلاش می‌کند ایران را از انجام حمله به اسرائیل بازدارد. نباید اجازه داد نتانیاهو این تلاش‌ها را تضعیف کند.

همچنین نباید به او اجازه داد که از رویکردی قوی، هرچند ظریف در قبال ایران که پتانسیل تنش‌زدایی با ایران و گروه‌های نیابتی آن نظیر حزب‌الله، حماس و حوثی‌ها را دارد، جلوگیری کند. منافع واقعی نیروهای میانه‌رو در تشکیل یک ائتلاف منطقه‌ای کاهش تنش با ایران است. این به خودی خود یک اقدام ظریف است، زیرا مردم کشورهای عرب مسلمان، حتی در کشورهای سنی، دیدگاه مثبتی نسبت به حمایت ایران از فلسطینی‌ها دارند. در مقابل، تشدید تنش نظامی با ایران، که در آن آمریکا و اروپا بدون ائتلاف منطقه‌ای باثبات درگیر هستند، در حوزه عربی به عنوان یک جنگ صلیبی برای نجات اسرائیل تلقی می‌شود و منافع منطقه‌ای آمریکا را به خطر می‌اندازد.

ایالات متحده نباید تسلیم فشارهای نتانیاهو شود. نتانیاهو به دنبال خرابکاری در تحرکات به سمت خاورمیانه سالم‌تر و قوی‌تر است. او در انجام این کار منافع شخصی و شرکای ائتلاف راست‌گرایش را مبنا قرار می‌دهد.