دو چهره انسجامبخش روزنامهنگاری حرفهای ایران
سعید ارکانزاده یزدی روزنامهنگار روز خبرنگار را باید به الهه محمدی و نیلوفر حامدی تبریک گفت که روح تازهای به پیکر نیمهجان روزنامهنگاری حرفهای دمیدهاند.
سعید ارکانزاده یزدی
روزنامهنگار
روز خبرنگار را باید به الهه محمدی و نیلوفر حامدی تبریک گفت که روح تازهای به پیکر نیمهجان روزنامهنگاری حرفهای دمیدهاند. روزنامهنگاری حرفهای و روحیه روزنامهنگاران را در دوره پیش از شهریورماه ۱۴۰۱ بهیاد بیاوریم: رسانهها تحتفشار و مواجه با محدودیتهای فراوان و روزنامهنگاران با کمترین انگیزه و ناامید از اثرگذاری بر مردم و جامعه. اما پس از رویدادهای شهریورماه سال گذشته، روزنامهنگاری ایران جان گرفت و باتجربهای که از فعالیتهای خبری در چند رخداد تاریخی از ۱۳۹۶ بهبعد بهدست آمده بود، روزنامهنگاران تلاش کردند وقایع روز و حقایق جامعه را آنطور که بنا به سنت روزنامهنگاری حرفهای باید منعکس میشد، برای مخاطب خود روایت کنند.
الهه محمدی هم دو گزارش از بیمارستان کسری و قبرستان سقز نوشت که مطابق با اصول حرفهای معمول روزنامهنگاری در رسانههای ایران بود و روالهای سلسلهمراتب تحریریه یک روزنامه را طی کرده بود. نتیجه اینحد از حرفهایگری در روزنامهنگاری، این شد که جامعه به کار روزنامهنگاران اقبال نشان داد، به روزنامهنگاری حرفهای اعتماد کرد و مشاهدات و یافتههای روزنامهنگاران دهانبهدهان چرخید. در این بین، نیلوفر حامدی و الهه محمدی تنها نبودند و جامعه روزنامهنگاری حرفهای ایران تلاش کرد وقایع را آنطور که مخاطبان انتظار دارند، با صداقت و بهشکلی عینی منعکس کند. اما متأسفانه بهجای تجلیل و تشکر از آنها، با روزنامهنگاران بهشدت برخورد شد، چنانکه طبق اعلام انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران، بیش از ۷۰روزنامهنگار بازداشت شدند.
اکنون که ماهها گذشته است، شایستگی و اصالت کار روزنامهنگاران حرفهای، خاصه نیلوفر حامدی و الهه محمدی، بین مردم و اهالی صنفرسانه بیشازپیش روشن شده است. حالا 10ماهونیم است که نیلوفر و الهه در بازداشت موقتند اما این بازداشت بهرغم تلاش بدخواهان روزنامهنگاری حرفهای در ایران، بهنفع رسانههای واقعی و آزاد از آب درآمده و سبب خیر شده است. اکنون نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو شخصیت انسجامبخش روزنامهنگاری حرفهای امروز ایران شدهاند. کار این دو نفر به نمادی برای روزنامهنگاری حرفهای واقعی بدل شده و نزد نسلهای بعدی خبرنگاران الگو و مثالی برای روزنامهنگاری حرفهای شده است. اکنون هر دانشجویی در دانشکدههای ارتباطات و هر کارآموز روزنامهنگاری در رسانههای ایران، دو چهره الگو و دو کار ماندگار دارد برای اینکه کار حرفهای از آنها یاد بگیرد. حامدی و محمدی علاوه بر جوانها، انسجامبخش روزنامهنگاران حرفهای باسابقه کشور هم شدهاند. جمع بزرگی از روزنامهنگاران حرفهای از کار این دو نفر دفاع کردهاند و میتوان گفت کمتر موضوعی در سالهای اخیر بوده است که روزنامهنگاران ایناندازه درباره آن اتفاقنظر داشتهاند و بر سر
آن با یکدیگر متحد، همرنگ و همساز شدهاند. میتوان گفت الگو و نماد شدن نیلوفر و الهه و اتحادی که بین روزنامهنگاران بهوجود آوردهاند، از معدود خوشاقبالیهای روزنامهنگاری کنونی ایران بوده است که باید آن را پاس داشت.