خوانشی مهرانه از نوروز و سفر

به گزارش هم‌میهن آنلاین؛ بهنازِ پورخداداد، مدیر گروه محیط زیست و گردشگری انجمن علمی مطالعات صلح ایران طی یادداشتی نوشت:

نوروز از دیرباز همواره زمانی بوده برای گشت و گذار و آسودن در دیگرمکان‌ها؛ آن‌هنگام که فراغت از کار و روزمره حاصل می‌شود، نوبت به سیر و مسیر، قصد و مقصد ‌می گردد در بسترِ جغرافیا. 

سفر با حرکت آغاز می‌شود؛ از مبدا پای می‌نهی در مسیر تا برسی به مقصد

نوروز نیز هماره حرکتی‌ست از کهنه‌سال به نوسال.

نوروز یک شهر است که هزاربار به آن سفر کرده‌ای ولی بازهم سودایش از دل برون نمی‌رود و هرسال با فرارسیدنش، درآغاز حس و حالِ درون را نو می‌کند و بعد مبارک‌سایه‌اش را می‌اندازد به جهانِ بیرون. در این بین آنچه این رسم را، این آئین را دوچندان دل‎ربا و خواستنی‎تر می‌کند، پیوند است، وصل است، اینکه همان هنگام که در جغرافیای درون و بیرونِ تو همه چیز در حالِ نو شدن است، کمی آن‌طرف‌تر در افغانستان و پاکستان و تاجیکستان و ... هم آدمیان همان حس و حالِ تو را دارند؛ اما به رسمِ خود، به کیشِ خود، به فهمِ تاریخ بلندِ خود، جشن می‌گیرند این روز را، این‌حال را...

فکر می‌کنم این هم‌پیوندیِ ما با کشورهای حوزه‌ی نوروز ضرورتِ ارتباط و اتصالِ بیشتر را بخصوص در ایامِ نوروز دوچندان می‌کند و می‌بایست از این ظرفیت برای ایجادِ سفرهای بیشتر و آشناییِ بیشتر با فرهنگ‌‌ها، آداب و رسوم استفاده کرد که سفر همان است که خام را پخته و عاقل را عاشق می‌کند و درنهایت شناختِ بیشتر را سبب می‌شود و می‌گردد زمینه‌سازِ آشتی و صلح

آن‌هنگام که به جغرافیایی غیر از محلِ زیستِ خود سفر می‌کنی و آدمیانی را با ظاهر، اخلاق یا رفتاری متفاوت از خود می‌بینی اما درعینِ حال یک جشن، یک آیین، یک فرهنگ به زیباییِ هرچه‌تمام تر می‌شود وصل‌کننده و پیونددهنده، آن‌هنگام است که معجزه‌ی سفر رخ می‌نماید که ربط می‌دهد جغرافیاهای گونه‌گون را باهم و موجباتِ صلح و اتحادِ بیشترِ اقوام، مذاهب و ملیت‌ها را مهیا می‌کند که در دنیایِ گسسته‌ی امروز، هرآنچه ربط دهنده باشد، متحدکننده باشد و جمع‌کننده‌ ی آدمیان به دورِ هم، مغتنم است، گران است و  نوروز و سفر از دیرباز تاکنون این گران‌نقش را در دنیا در کنارِ هم بازی می‌کرده اند و کدام آمیختنی ست که اینقدر دقیق و بجا بتواند موجبِ نزدیکی شود؟

ضمنِ شادباشِ نوسال، امید که خوانشی نو از سفر و آنهم در نوروز در اندیشه، ساز کنیم؛ خوانشی برپایه‌ی وصل، اتحاد، هم‌دلی که در نهایت باز برسیم به این مفهوم که همه یکی هستیم.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید