صدای روشنفکری مسئول/درباره موضعگیری عبدالکریم سروش علیه اقدامات اسرائیل در غزه
در روزگاری که عملکرد نادرست برخی حکمرانان ایرانی افکارعمومی و بالطبع، اکثریت روشنفکران ایرانی را به سرنوشت و موقعیت دشوار و سخت زنان و کودکان غزه بیتفاوت کرده است؛ عبدالکریم سروش به صدای رسای روشنفکر معاصر ایرانی تبدیل شده است.

دکتر عبدالکریم سروش صدای روشنفکر مسئول و شجاعی است که به سیاست از دریچه انسانیت مینگرد.
در روزگاری که عملکرد نادرست برخی حکمرانان ایرانی افکارعمومی و بالطبع، اکثریت روشنفکران ایرانی را به سرنوشت و موقعیت دشوار و سخت زنان و کودکان غزه بیتفاوت کرده است؛ سروش به صدای رسای روشنفکر معاصر ایرانی تبدیل شده است؛ صدایی که له شدن شرافت انسانی و جهنمی را که نژادپرستان صهیونیست در غزه بهپا کردهاند، با گوشت و پوست خود احساس میکند و سکوت مصلحتجویانه را به کنار نهاده و با شجاعت و جسارت به مجریان و عاملان این فاجعه بزرگ بشری که دهها بار وسیعتر و عمیقتر و جانسوزتر از هولوکاستی است که نازیها بهپا کردند، نهیب میزند و سردمداران سیاست جهانی را مورد نکوهش قرار میدهد.
فاجعه غزه واقعاً جانسوز و نفرتانگیز است. یک قتلعام بیسابقه است که قربانیان آن زنان و کودکاناند. انسان.هایی که نه در میدان جنگ بلکه در کنار خیابانها و کوچهها و درون خانههای ویرانشده از شدت گرسنگی زجرکش میشوند.
چرا وجدان روشنفکری ما نسبت به این حادثه انسانی اینهمه بیتفاوت است؟ شاید تاحدودی حق داشته باشد. چون احساس میکند همنوایی با درد زنان و کودکان غزه ممکن است همراهی با سیاستپیشگانی تلقی شود که برایشان سرنوشت فلسطینیها از مردمان خودشان مهمتر بوده است.
شاید بتوان این نگرش از سوی عامه را تا حدودی درک کرد؛ اما برای روشنفکری که خصلت آن پیشاهنگی، آگاهیبخشی و ابتلای به عدالت و انسانیت است، ناتوانی در تفکیک میان مصلحتاندیشی سیاسی و موضوعی انسانی بسیار دردناک است.
زنان و کودکان غزه قربانی تفکر نژادپرستانه صهیونیستها و همزمان سیاستپیشگان قدرت در جهان کنونیاند. رسالت انسانی تکتک ما حکم میکند که در برابر این جنایت نفرتآور بیتفاوت نباشیم. تاریخ در آینده درباره ما قضاوت خواهد کرد.