ظریف سرباز وطن
ظریف سرباز وطن است و سرنوشت این سربازها را نه خود که دیگران رقم میزنند اما در تلاطم حوادث و رخدادهای امروز جامعه ایران سرباز بودن کار آسانی نیست.
نامه دکتر ظریف که از آن با تعابیر استعفا، برکناری و یا رنجش و کنارهگیری یاد شده است و هر کسی و هر جریانی خوشایند برداشت و هدف خود آن را تفسیر کرده است بازتابی وسیع در محافل خبری و سیاسی داشته است اما در نامه آقای ظریف سه نکته مهم وجود دارد که قابل تأمل است.
اول، یک گزارش کار است که در آن اذعان کرده است که در هدفی که برای چینش کابینه داشته است آنطور که باید موفق نبوده است و از مردم عذر خواسته است.
دوم، اینکه نخواسته است در مسیر تشکیل دولت پزشکیان چالش بهوجود آورد و برای دولت و رئیسجمهور خواستار موفقیت شده است.
سوم، اینکه بدون سهم خواهی میخواهد مسیر سابق را که فعالیت در دانشگاه است ادامه دهد تا همانطور که خود گفته است مفید باشد نه مانع. این سه نکته را میتوان با سه موضوع تطبیق داد:
اول، صداقت و شجاعت در بیان آن چیزی است که متعهد شده بود و چون تحقق نیافت مسئولیت را خود بهعهده گرفت؛ بهجای اینکه زمین و زمان را متهم کند.
دوم، اینکه نشان داد شیفته قدرت و مقام نیست و چون یک سرباز کارهای کوچک اما مهم و مؤثر را بر تداوم شهرت و اعتبار ترجیح میدهد.
وسوم اینکه به راهی که میرود ایمان دارد و بازگشت به دانشگاه به معنای این است که مسئولیت خود در مقطع فعلی را تمامشده میداند.
لذا نامه آقای ظریف نه زودرنجی است، نه استعفا و نه خالی کردن پشت پزشکیان. اینکه وضعیت سیاسی و حکمرانی ما به گونهای رقم خورده است که دکتر ظریف را به این سرعت از چرخه مدیریت و حتی سیاستگذاری حذف میکند معنایش این است که بستر اجتماعی و سیاسی برای تحول مطلوب مساعد نیست و به مقدورات باید بسنده کرد.
قاعده، نظم وافقگرایی در برابر سهمخواهی و کشوقوسهای سیاسی کم آورده است و قطعاً در چنین فضایی اصرار بر آنچه ناشدنی است زخم ناسور پیکر سیاسی کشور را عریانتر و بدتر خواهد کرد. قطعاً مسئولیت آنچه در آینده رقم میخورد متوجه کسانی است که شجاعت این را ندارند که ریل تحولات کشور را بر روی قاعده و مقررات، ساماندهی کنند و هنوز بر این باورند که با تصمیمهای مقطعی، موقت و باری به هرجهت میتوان نظام اقتصادی و سیاسی درهمریخته را با پیچ و مهرههای ناکارآمد وصلهپینه کرد.
رئیسجمهور تنها کسی است که مسئولیت کاری را بهعهده گرفته است که خود باید پاسخگوی آن باشد و البته هنوز خیلی زود است که بخواهیم از او پاسخ بخواهیم گرچه دیر یا زود آقای پزشکیان باید با این مسئولیت روبهرو شود امیدوارم وقتی آن روز فرا برسد حرفی برای گفتن داشته باشد.