اغماض ادامه‌دار
در نقد حمایت یکجانبه کشور ها و رسانه های غربی از اسرائیل و معرفی کردن فلسطینی ها به عنوان عامل تشدید تنش
در نقد حمایت یکجانبه کشور ها و رسانه های غربی از اسرائیل و معرفی کردن فلسطینی ها به عنوان عامل تشدید تنش
جاناتان کوک
نویسنده و روزنامه‌نگار
دست غرب بیش از هر طرف دیگری در حمام خونی که این روزها در سرزمین‌های اشغالی به راه افتاده، خونین است.
بله این درست است که مبارزان فلسطینی حمله سهمگینی را به شهرک‌های اسرائیلی در حاشیه نوار غزه انجام دادند اما این حمله از ناکجاآباد یا بدون هشدار ظاهر نشد. اسرائیل دوست دارد همه باور کنند که این حمله بی‌دلیل بود اما این واقعیت ندارد.
در واقع، پایتخت‌های غربی دقیقاً می‌دانند که فلسطینی‌های غزه چقدر تحریک شده‌اند زیرا همان دولت‌ها برای دهه‌ها در حمایت از اسرائیل شریک بوده‌اند. چراکه اسرائیل فلسطینی‌ها را از سرزمین‌شان پاکسازی نژادی کرده و باقی مردم را در جوامع تحت اشغال در سراسر سرزمین‌شان زندانی کرده است. در 16 سال گذشته، حمایت غرب از اسرائیل تزلزل نکرده است، حتی با وجود اینکه اسرائیل نوار ساحلی غزه که بزرگترین زندان روباز جهان است را به یک اتاق شکنجه وحشتناک تبدیل کرده و در این اتاق این فلسطینی‌ها هستند که شکنجه می‌شوند.
غذا و سوخت آنها جیره‌بندی شده است. آنها از دسترسی به وسایل ضروری زندگی محروم هستند، دسترسی‌شان به آب آشامیدنی حذف شده است و بیمارستان‌هایشان از دریافت تجهیزات پزشکی منع شده‌اند.
مشکل، بی‌اطلاعی از این وضعیت نیست. دولت‌های غربی در کوتاه‌ترین زمان ممکن از جنایاتی که اسرائیل مرتکب می‌شود، مطلع شده‌اند. آنها در تلگراف‌های محرمانه مقامات سفارت خود و در گزارش‌های ادامه‌دار گروه‌های حقوق بشر که حکومت آپارتاید اسرائیل بر فلسطینیان را مستند می‌کنند، به‌خوبی این اطلاعات را دریافت می‌کنند. با این حال، سیاستمداران غربی بارها و بارها هیچ کاری برای مداخله انجام نداده‌اند. آنها هیچ کاری برای اعمال فشار معنادار بر اسرائیل انجام نداده‌اند. بدتر از آن، آنها با حمایت نظامی، مالی و دیپلماتیک بی‌پایان خود، به اسرائیل پاداش نیز داده‌اند.
حیوانات انسان‌نما
هم‌اکنون مسئولیت غرب نیز به‌هیچ‌عنوان کم نیست. زیرا اسرائیل رفتار وحشیانه خود با غزه را تشدید کرده است. یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل این هفته دستور داد تا محاصره غزه با توقف ارسال مواد غذایی و برق تشدید شود. این اقدام مصداق جنایت علیه بشریت است. او از جمعیت فلسطینی محصور در قفس غزه که شامل مردان، زنان و کودکان می‌شود، به‌عنوان «حیوانات انسان‌نما» یاد کرده است. انسانیت‌زدایی همانطور که تاریخ بارها و بارها ثابت کرده، مقدمه‌ای برای اعمال خشونت و رعب و روندی است که سیکل خشونت و خونریزی را سرعت می‌بخشد.
غرب چه واکنشی نشان داده است؟
جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا همه اقدامات اسرائیل را تائید و اعلام کرده که یک «جنگ طولانی» بین اسرائیل و حماس در پیش است. به نظر می‌رسد واشنگتن از جنگ‌های طولانی لذت می‌برد؛ آن‌هم جنگ‌هایی که همیشه برای صنایع تسلیحاتی این کشور مفید بوده و افکار عمومی را از مشکلات داخلی منحرف می‌کند. یک ناو هواپیمابر آمریکایی نیز در راه منطقه است. مقامات در حال حاضر در حال آماده شدن برای ارسال موشک‌ها و بمب‌هایی به اسرائیل هستند که یک بار دیگر برای کشتن غیرنظامیان فلسطینی از هوا مورد استفاده قرار خواهند گرفت. همچنین مهمات مورد نیاز سربازان اسرائیلی برای درگیری با فلسطینی‌ها در طول تهاجم زمینی به غزه از سوی آمریکا تامین خواهد شد.
البته، بودجه اضافی زیادی برای اسرائیل وجود خواهد داشت. این همان پولی است که در مواقعی که آسیب‌پذیرترین شهروندان آمریکایی به آن نیاز دارند، هرگز نمی‌توانند به آن دست یابند.
این بودجه علاوه بر تقریباً 4 میلیارد دلاری خواهد بود که واشنگتن در حال حاضر هرساله به یک دولت اسرائیلی متشکل از فاشیست‌های خودخوانده و برتری‌طلبان قومی ارسال می‌کند. اینها کسانی هستند که هدف صریح‌شان الحاق آخرین تکه‌های باقی‌مانده از خاک فلسطین است و به محض اینکه فرصت بیابند این کار را خواهند کرد.
ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا هم نمی‌خواهد از بایدن عقب بیفتد. در اسرائیل مجازات‌های دسته‌جمعی را علیه فلسطینی‌های غزه تحمیل می‌کند و شروع به کشتار بی‌رویه آنها کرده است. یک پرچم غول‌پیکر و نورانی اسرائیل بر روی نمای معروف‌ترین خانه در بریتانیا، یعنی پلاک 10 خیابان داونینگ استریت، محل اقامت رسمی نخست‌وزیر بریتانیا نقش بسته است. سوناک پیشنهاد کمک نظامی و اطلاعاتی به اسرائیل ارائه کرده است که احتمالاً برای کمک به اسرائیل در بمباران جمعیت در قفس غزه مفید باشد!
رنج بردن در سکوت
حقیقت این است که این فاجعه هرگز نمی‌توانست بدون چشم‌پوشی‌ها، کمک‌های مالی و حمایت‌های دیپلماتیک کشورهای غربی از اقدامات اسرائیل علیه مردم فلسطین رخ دهد.
بدون چنین حمایت‌های بی‌دریغ و بدون حمایت رسانه‌های غربی که غصب زمین فلسطینیان توسط شهرک‌نشینان و سرکوب فلسطینیان توسط سربازان اسرائیلی را صرفاً تحت عناوین کلی نظیر «بحران انسانی» گزارش می‌دهند، اسرائیل هرگز نمی‌توانست از عواقب جنایات خود رهایی یابد. اگر اینها نبود، اسرائیل مجبور می‌شد با فلسطینی‌ها به توافقی مناسب دست پیدا کند، نه توافقی نظیر معاهده اسلو که فقط برای گرفتار کردن رهبری فلسطین در دام تبانی صورت گرفت. اسرائیل همچنین مجبور می‌شد با همسایگان عرب خود به شکلی واقعی و معنادار عادی‌سازی کند، نه اینکه آنها را برای پذیرش توافق پیشنهادشده از سوی آمریکا تحت فشار بگذارد.
اما این اتفاقات نیفتاده و در عوض، اسرائیل آزاد بوده تا سیاست تشدید تنش بی‌امان را دنبال کند و رسانه‌های غربی این سیاست را تحت عنوان «ایجاد آرامش» گزارش می‌کنند و در نهایت کار به جایی می‌رسد که فلسطینی‌ها جان‌شان به لب رسیده و تصمیم بگیرند که به شکنجه‌گران خود حمله کنند.
درست در همین لحظه است که رسانه‌های غربی از عنوان «تشدید تنش» استفاده می‌کنند چراکه از نظر آنها همیشه این فلسطینی‌ها هستند که تنش‌ها را تشدید می‌کنند. از نظر رسانه‌های غربی وضعیت دائمی ظلم و ستمی که توسط اسرائیل بر فلسطینی‌ها تحمیل شده است را می‌توان با خیال راحت تصدیق کرد و اگر هم اسرائیل در برابر اقدام فلسطینی‌ها واکنشی نشان داد، می‌توان از آن با عنوان «مقابله به مثل» یاد کرد.
همیشه از فلسطینی‌ها انتظار می‌رود که رنج بکشند و صدایشان درنیاید. چراکه اگر سروصدا کنند، این خطر وجود دارد که مردم کشورهای غربی بفهمند که ادعاهای رهبران‌شان مبنی بر حکمفرما کردن «نظم مبتنی بر قوانین» تا چه اندازه جعلی و دروغ است.
بازگشت به عصر حجر
این اغماض و چشم‌پوشی ادامه‌دار غرب در نهایت به کجا می‌انجامد؟ در حال حاضر، اسرائیل جرأت یافته تا سیاست خود را در قبال دو میلیون نفر ساکن غزه آشکارتر کند. تنها یک کلمه برای توصیف این سیاست وجود دارد؛ کلمه‌ای که قرار نیست ما غربی‌ها از آن استفاده کنیم تا از توهین‌کردن به کسانی که این سیاست را اجرا می‌کنند و همچنین کسانی که بی‌سروصدا از اجرای آن حمایت می‌کنند جلوگیری شود!
گرسنگی دادن اسرائیل به غیرنظامیان، محروم کردن آنها از دسترسی به آب سالم و ممانعت از درمان بیماران و مجروحان در بیمارستان‌ها - مداوای کسانی که اسرائیل بمباران‌شان کرده است - همان اجرای «سیاست نسل‌کشی» است. دولت‌های غربی هم این را می‌دانند. زیرا رهبران اسرائیل کاری که انجام می‌دهند را پنهان نکرده‌اند.
پانزده سال پیش، اندکی پس از آنکه اسرائیل محاصره خفقان‌آور غزه را از طریق زمین، دریا و هوا به راه انداخت، معاون وزیر دفاع وقت اسرائیل اعلام کرد که اسرائیل آماده اجرای «شوآح» - کلمه عبری هولوکاست - در غزه است. او گفت که اگر قرار باشد فلسطینی‌ها به این سرنوشت دچار نشوند، باید در حصر مانده و سکوت کنند. شش سال بعد، آیلت شاکد، از سیاستمداران تندروی اسرائیل، که مدت کوتاهی بعد از آن به مقام وزارت در کابینه اسرائیل رسید، همه فلسطینی‌های غزه را «دشمن» اعلام کرد و این شامل پیرمردان و زنان در غزه، شهرها و روستاها می‌شد. او از اسرائیل خواست تا مادران مبارزان فلسطینی را که در برابر اشغال مقاومت می‌کنند، بکشد تا آنها نتوانند «مارهای کوچک» بیشتری - کودکان فلسطینی - به دنیا بیاورند.
در طول انتخابات سراسری سال 2019، بنی‌گانتز، رهبر وقت اپوزیسیون که مدتی بعد وزیر دفاع شد، تبلیغات انتخاباتی خود را با ویدئویی جشن گرفت که در آن با خوشالی گفته بود: «بخش‌هایی از غزه به عصر حجر بازگردانده شد. در سال 2016، ژنرال دیگری به نام یائیر گولان، که در آن زمان دومین فرمانده ارتش اسرائیل بود، تحولات اسرائیل را بازتاب دوره آلمان منتهی به هولوکاست توصیف کرد. امیرام لوین، ژنرال بازنشسته ارتش اسرائیل است و زمانی که از او خواسته شد درباره اظهارات گولان در مصاحبه‌ای توضیح دهد، به صراحت گفت:«اسرائیل بیشتر شبیه آلمان نازی شده است. درد دارد، خوب نیست، اما این واقعیت است.»
خون غزه
رهبران غربی همه این تحولات را زیر نظر داشتند. یعنی دقیقاً می‌دانستند که غیرنظامیان فلسطینی - که نیمی از جمعیت محصور را کودکان تشکیل می‌دهند - گرسنه نگه داشته می‌شدند، از آب آشامیدنی محروم می‌شدند، به برق دسترسی نداشتند، از مراقبت‌های پزشکی مناسب محروم بودند و بارها مورد اصابت بمباران‌های هولناک قرار می‌گرفتند. غرب از یک طرف وانمود می‌کرد که از این وضعیت غیرقانونی رنج می‌برد اما از طرف دیگر اسرائیل را تشویق می‌کرد و مدام از «پیوندهای ناگسستنی»، از «حقوق غیرقابل انکار» و از «حق دفاع از خود» اسرائیل صحبت می‌کرد.
این حرف‌ها، تکرار سخنان چهره‌هایی مانند یوآو گالانت وزیر دفاع اسرائیل است. از نگاه غرب و اسرائیل فلسطینی‌ها انسان‌های صاحب اختیار نیستند. آنها افرادی نیستند که برای آزادی و کرامت خود تلاش کنند. آنها مردمی نیستند که در برابر اشغال و سلب مالکیت خود مقاومت کنند. اما طبق قوانین بین‌المللی آنها این حق را داشته و دارند؛ درست همانطور که مردم اوکراین این حق را داشته و دارند. اما از نگاه غرب، فلسطینی‌ها یا قربانی اقدامات رهبران خود بوده و هستند و یا حامیان رهبران «تروریست» خود هستند. به این ترتیب، غرب به‌گونه‌ای با آنها رفتار کرده و می‌کند که گویی هر گونه حق شنیده شدن، ارزش قائل شدن و رفتار انسانی با آنها بی‌معنا است. سیاستمداران و رسانه‌های غربی از فلسطینی‌های غزه انتظار دارند که در اتاق شکنجه خود بمانند، لب‌هایشان را گاز بگیرند و در سکوت رنج ببرند تا وجدان غرب آشفته نشود. اما همه چیز باید گفته شود. جمعیت غزه در مسیری آرام و آهسته برای پاکسازی قرار دارد. کسانی که به این روند کمک مالی می‌کنند و اسرائیل را قادر به ادامه این روند می‌کنند، ایالات متحده و متحدان اروپایی اسرائیل هستند. دستان آنها آغشته به خون غزه است.
ترجمه: آریا صدیقی
