پیروزی استقلال‌طلبان
در سالی که جهان پر از انتخابات است، در تایوان، نتیجه‌ای جالب به‌دست آمد. لایچینگته در انتخابات روز شنبه در تایوان به پیروزی رسید؛ چهره‌ای که مدافع استقلال تایوان از چین است و ایده‌های ملی‌گرایانه دارد. رای‌دهندگان تایوانی او را به‌عنوان رئیس‌جمهور بعدی این جزیره انتخاب کردند و به این ترتیب سومین پیروزی متوالی بی‌سابقه برای حزب دموکراتیک مترقی را رقم زدند. لای، معاون فعلی رئیس‌جمهور که برای حفظ روابط نزدیک تایوان با واشنگتن و تداوم سیاست‌های رئیس‌جمهور، تسای اینگ ون، تلاش می‌کرد، بر نامزدهای دو حزب رقیب و همچنین ادعاهای مکرر پکن مبنی بر اینکه پیروزی حزب دموکراتیک خلق، صلح را در تایوان تهدید می‌کند، غلبه کرد. کارشناسان شورای آتلانتیک توضیح می‌دهند که ریاست‌جمهوری لای، چه تاثیری بر روند سیاست خارجی تایوان خواهد داشت و احتمالاً چین چگونه پاسخ خواهد داد.
حزب دموکراتیک خلق باید بر شکاف‌های داخلی غلبه کند
ون تی سونگ
پژوهشگر غیرمقیم شورای آتلانتیک
حزب دموکراتیک خلق صراحتاً اعلام کرده، در طیف روابط ایالات متحده و چین، این حزب روابط تایوان با ایالات متحده را تقویت خواهد کرد. بنابراین، در کوتاه‌مدت، پیروزی این حزب احتمالاً با انتقاد پکن، تحریم‌های اقتصادی هدفمندتر علیه صادرات تایوان و نمایش قدرت ترسناک چین از طریق مانورهای نظامی و مانورهای امنیتی در منطقه خاکستری مواجه خواهد شد. همه این اقدامات نشان‌دهنده نارضایتی پکن از نتیجه انتخابات و اقدامات پیشگیرانه پکن برای شکل دادن شرایطی است که تعاملات بعدی بین پکن و دولت حزب دموکراتیک خلق در دل آن شکل خواهد گرفت. در درازمدت، برای حزب دموکراتیک خلق مهم است که به‌طور مؤثر با مخالفانش در مجلس قانونگذاری تایوان همکاری کند. اگر این حزب بتواند بر محدودیت‌های تحمیل‌شده توسط دولت دچار شکاف‌شده‌ی تایوان غلبه کند، دولت بعدی بهتر می‌تواند از موضع قدرت با پکن مذاکره کرده و شانس بهتری برای بازسازی یک رابطه کاری، هرچند سرد، با پکن داشته باشد و خطوط ارتباطی بین دو طرف را بازگشایی کند؛ این نوع همکاری پکن و تایپه برای ثبات منطقه ضروری است.
منتظر واکنش پکن باشید
کنتون تیبو
پژوهشگر مقیم شورای آتلانتیک
پیش از انتخابات، چین از فضای رعب‌آور حاکم بر تنش‌ها در تنگه تایوان استفاده کرد تا این روایت را ترویج کند که رای دادن به حزب دموکراتیک خلق، ناگزیر به جنگ منجر می‌شود. هو یو ای، کاندیدای ملی‌گرای حزب کومینتانگ، رأی در این انتخابات را انتخاب بین «جنگ و صلح» توصیف کرد و اعلام کرد، اقدامات حزب دموکراتیک خلق برای تعمیق روابط با ایالات متحده و دنبال کردن مسیر استقلال منجر به درگیری با چین خواهد شد. بازیگران تایوانی مرتبط با دولت چین این روایت را برداشته و آن را در فضای افکار عمومی تایوان تقویت کردند.
برای مثال، شرکت‌های رسانه‌ای مستقر در چین، تبلیغاتی را در فیس‌بوک که یکی از پرکاربردترین پلتفرم‌های تایوان است، خریداری کردهاند تا این روایت را پیش ببرند که لای، نامزد حزب دموکراتیک خلق، مترسک دست ایالات متحده است و رای به لای تایوان را به سمت جنگ سوق خواهد داد. از قضا، چین به اقدامات تهاجمی خود در تنگه تایوان اشاره کرده است تا این روایت را تقویت کند که رای به نامزد حزب دموکراتیک خلق، منجر به جنگ می‌شود. برای مثال، مانورهای نظامی نیروی دریایی ارتش آزادی‌بخش چین در تنگه تایوان را پس از دیدار نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا در سال 2022 در نظر بگیرید. چین در آن زمان قصد داشت با انجام این مانورها این پیام را برساند که وضعیت موجود در تایوان و نزدیکی تایپه به واشنگتن، منجر به جنگ خواهد شد. چین همچنین این پیام را در منطقه آسیا و اقیانوسیه منتشر کرد که ایالات متحده شریکی متزلزل است که سیاستش در قبال تایوان، منطقه را بی‌ثبات کرده و به سمت جنگ سوق می‌دهد. بنابراین طبیعی است که پس از انتخابات انتظار داشته باشیم پکن واکنش‌هایی را در خصوص پیروزی حزب دموکراتیک خلق در انتخابات تایوان صورت دهد و اقداماتی را در راستای تائید روایت خودش از وضعیت تایوان، برنامه‌ریزی کند. سیاست سختگیرانه اقتصادی، افزایش تنش‌ها در حوزه امنیتی و استقرار نیروهای نظامی استراتژیک در تنگه تایوان، می‌تواند از جمله اقدامات چین در این راستا باشد.
تایوانی‌ها مرعوب نمی‌شوند
مارکوس گارلاسکاس
مدیر برنامه آسیا-اقیانوسیه
همانطور که بسیاری از کارشناسان دیگر - از جمله کنتون تیبو - اشاره کردند، حزب کمونیست چین سعی کرده آشکارا و با زیرکی و به شکلی پنهانی در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری تایوان مداخله کند. یکی از برنامه‌های اصلی پکن، تلاش برای ارعاب مردم و وادار کردن‌شان در رای ندادن به لای بود؛ آن‌هم با این توجیه که این رای، جنگ ایجاد می‌کند. یکی از مقامات ارشد پکن هشدار داد که این انتخابات، در واقع انتخاب بین جنگ و صلح، رفاه و کاهش تنش است. دفتر امور تایوان در پکن در بیانیه‌ای رسمی که توسط رسانه‌های خارجی پوشش داده شد، نسبت به «خطر شدید ایجاد تقابل و درگیری در تنگه تایوان به واسطه تحریکات لایچینگته» هشدار داد. این رویکرد به پکن کمک کرد تا شیوه پوشش انتخابات تایوان را در رسانه‌های جهانی شکل دهد و بتواند این ایده را جا بیاندازد که چگونه ملاقات‌های مقامات ایالات متحده و تایوان خطرناک و بی‌ثبات‌کننده هستند. بسیاری از تیترهای مربوط به انتخابات، حتی از رسانه‌هایی که به سختی می‌توان آنها را طرفدار پکن توصیف کرد، مضامین پکن در مورد جنگ در مقابل صلح و خطرات پیروزی لای را منعکس کردند اما به نظر می‌رسد که مردم تایوان با رای خود این چارچوب‌بندی را رد کردهاند. در نهایت، تلاش پکن برای ارعاب، مردم تایوان را برای رأی دادن به لای نترساند. حتی نتیجه معکوس نیز داشته است. تعجب‌آور نیست که نظرسنجی‌ها در نهایت به این نتیجه رسیدند که تاکتیک‌های پکن در واقع منجر به حمایت بیشتر از لای شده است؛ دقیقاً مانند تاکتیک‌های قوی پکن علیه سئول که منجر به افزایش احساسات ضدچینی در کره‌جنوبی شد. نتیجه این انتخابات نشان می‌دهد که مردم تایوان آنطور که پکن می‌خواهد به‌راحتی مرعوب نمی‌شوند. در عوض، بسیار محتمل است که تایوان وضعیت موجود «خودگردانی» دموکراتیک را بدون استقلال رسمی حفظ کند تا سال‌های آینده نیز از گردن نهادن به خواسته‌های پکن در موضوعات کلیدی سیاسی خودداری کند. این بدان معنا نیست که تایوان کاملاً از تهدیدات پکن مصون خواهد بود. رهبران تایوان، به‌رغم افزایش حمایت از استقلال این کشور، احتمالاً همچنان بر این باورند که به چالش کشیدن وضعیت موجود با حرکت به سمت «استقلال» کامل، کاملاً غیرضروری، نامطلوب یا بسیار خطرناک است. اگر پکن قصد داشته باشد استفاده از نیروی نظامی از طریق محاصره یا تهاجم، وضعیت موجود را به نفع خود تغییر دهد، باید گفت که نتایج این انتخابات نشان داد که بعید است بتوان تایوان را تنها از طریق ارعاب تحت سلطه درآورد. تهدیدات پکن و زور بازو نشان دادن در ماه‌های آینده جهان را نیز مرعوب نخواهد کرد. در عوض، این احتمال وجود دارد که تایوان، همراه با ایالات متحده و متحدان و شرکای همفکرش، تدارکاتی را برای بازدارندگی و شکست چین در صورت حرکت از ارعاب به سمت خشونت، تسریع بخشند.
تایوان بزرگترین مشکل شی‌جین‌پینگ نیست
فردریک کمپه
مدیرعامل
با پایان یافتن انتخابات تایوان، بسیاری در مورد تهدیدات فزاینده شی‌جین‌پینگ، رهبر چین علیه دموکراسی پرجنب‌وجوش و بازار آزاد تایوان نوشته‌‌اند. اما من که این انتخابات را دنبال می‌کردم بیشتر به این نکته توجه کردم که چگونه این انتخابات نگرانی بزرگ‌تر شی را آشکار کرد و این نگرانی چیزی نیست جز شکست اقتدارگرایان در داخل. اگر رهبری حزب کمونیست چین کارآمد بود، شی دیدگاه خوش‌بینانه‌تری نسبت به انتخابات تایوان می‌داشت؛ نتیجه انتخابات آنقدری برایش مهم نبود که آن را «انتخاب بین جنگ و صلح» بنامد.
آنچه ناگفته مانده این است که چین با کمترین رشد اقتصادی و بالاترین آمار بیکاری جوانان از زمان به قدرت رسیدن شی به‌عنوان رهبر در سال 2012 مواجه است. در عین حال، شی در حال پاکسازی ارتش آزادی‌بخش خلق است. این کار در ظاهر به دلیل فسادزدایی انجام می‌شد اما هدف نهایی، افزایش کنترل بر ارتش است اما درست همانطور که اقتصاد چین در رکود است، تایوان از طریق تولید نیمه هادی‌ها و محصولات دیگر، اکنون به یک بازیگر قدرت اقتصادی جهانی تبدیل شده است. شی هدف رهبری خود را احیای قدرت ملی اعلام کرده و این مسئله، محور اصلی سخنرانی سال نوی او بود. هر چه دستیابی به این هدف در داخل کشور سخت‌تر به نظر برسد، مجبور کردن تایوان با جمعیت حدود 24 میلیون نفری برای ممزوج شدن با جمعیت 4/1میلیارد نفری چین، وسوسه‌انگیزتر خواهد بود.
اقتصاد تایوان به مسیر خود ادامه خواهد داد
جرمی مارک
کارشناس غیرمقیم ژئواکونومی
نتایج انتخابات حاکی از تداوم وضعیت موجود در تنگه تایوان است. از نظر سیاسی، این وضعیت احتمالاً به معنای گذشت چهار سال دیگر بدون برگزاری مذاکرات، نمایش‌های نظامی تهدیدآمیزتر توسط چین و اقدامات فراوان از سوی دستگاه تبلیغاتی پکن است. اما از نظر اقتصادی، روند تجارت مانند همیشه خواهد بود. تایوان همچنان به چین به‌عنوان بزرگترین بازار صادراتی خود متکی خواهد بود، درحالی‌که چین به واردات نیمه‌هادی‌های تایوان و سایر لوازم الکترونیکی و مشاغل ایجادشده توسط سرمایه‌گذاران تایوانی ادامه خواهد داد. بعید است که این وضعیت در آینده قابل پیش‌بینی تغییر کند؛ به‌خصوص که چین کاهش شدید رشد اقتصادی را تجربه می‌کند اما وضعیت موجود همچنین به این معنی است که پکن به استفاده از اهرم‌های اقتصادی برای تاثیرگذاری بر تجارت تایوان و دولت تایوان ادامه خواهد داد. چین طی چند سال گذشته بخش‌های مختلف اقتصاد تایوان را «مجازات» کرده است که آخرین آن در ماه دسامبر با اعمال تعرفه‌ها بر برخی واردات مواد شیمیایی انجام شد. اما این تحریم‌ها به صادرات اصلی تایوان ضربه نمی‌زند؛ به‌خصوص نیمه‌هادی‌های پیشرفته که سازندگانش در تایوان همچنان مجازند ذیل محدودیت‌های اعمال‌شده آمریکا، به چین صادرات داشته باشند. این امکان وجود دارد که پکن بتواند تا آنجا پیش برود که توافقنامه چارچوب همکاری اقتصادی را در سال 2010 لغو کند. این توافق ورود بدون تعرفه را برای چندصد دسته از کالاهای تایوانی فراهم می‌کرد. سیاست دیگری که احتمالاً پس از انتخابات ادامه خواهد داشت، تلاش‌های تسای اینگ ون، رئیس‌جمهور مستعفی برای تشویق کسب‌وکارهای تایوانی به تنوع بخشیدن به بازارهای صادراتی و سرمایه‌گذاری خود در چین خواهد بود. این روند که با تشدید تنش‌های سیاسی بین آمریکا و چین و افزایش عدم اطمینان در مورد سیاست‌های اقتصادی پکن شتاب گرفته است، منجر به پیشی گرفتن سرمایه‌گذاری تایوان در جنوب شرق و جنوب آسیا خواهد شد.
دست لای زیر ساطور شکاف در مجلس
ریو هیناتا یاماگوچی
پژوهشگر غیرمقیم
پیروزی لای در انتخابات ریاست‌جمهوری روز شنبه نه‌تنها در زمینه روابط بین چین و تایوان و امنیت منطقه‌ای، بلکه بیشتر در خصوص تحولات پیچیده در سیاست داخلی تایوان قابل توجه است.
برای حزب حاکم دموکراتیک خلق، پیروزی لای سومین پیروزی متوالی و پنجمین پیروزی در هشت انتخابات مستقیم ریاست‌جمهوری از سال 1996 است که نشان می‌دهد این حزب عملکرد بهتری نسبت به حزب کومینتانگ داشته است. اما درحالی‌که به نظر می‌رسید لای در اکثر نظرسنجی‌های منتهی به انتخابات از برتری برخوردار بود، اما در عین حال با چالش‌های مهمی روبه‌رو شد. اول اینکه، انتخابات روز شنبه یک رقابت سه‌جانبه بود. حزب خلق تایوان به‌عنوان گزینه سوم در رقابت معمول آبی و قرمز تایوان حضور داشت. دوم اینکه اعتبار حزب دموکراتیک خلق مورد آزمایش قرار گرفت. این حزب به‌رغم حمایت کلی مثبت از دولت تسای اینگ ون نظرات متفاوتی در مورد مسائل اقتصادی داخلی ارائه داد و سوم اینکه، چین از بحث‌های داغ در داخل تایوان استفاده کرد، و اگرچه از اهرم نظامی خود مانند بحران سوم تنگه تایوان در سال‌های 1995-1996 استفاده نکرد، اما سعی کرد رای‌دهندگان را مرعوب کند و با نام بردن از لای به‌عنوان یک فعال استقلال‌طلب، سعی کرد رای‌دهندگان را بترساند. اگرچه پیروزی لای در چنین شرایطی نشان می‌دهد که چگونه دموکراتیک خلق، انتخاب ارجح است، اما این واقعیت که او نتوانست اکثریت آرا را به دست آورد، به این معنی است که لای اختیار کامل از سوی رای‌دهندگان دریافت نکرده است. از این رو، حتی اگر دولت لای برای اجرای بسیاری از سیاست‌های سلف خود تلاش کند، با فشار شدیدی مواجه خواهد شد و ممکن است نیاز داشته باشد به شکلی استراتژیک برخی از سیاست‌های خود را در آینده تعدیل کند. پکن نیز می‌تواند اهرم‌های سیاسی، نظامی و اقتصادی خود را علیه دولت لای تشدید کند و در عین حال با مخالفان او همکاری کند. این روش، سیاست داخلی تایوان را پیچیده‌تر کرده و تنش‌ها بین پکن و تایپه را تشدید می‌کند و در عین حال محیط امنیتی هند و اقیانوس آرام را نیز بی‌ثبات می‌کند.
مجلس تایوان تنش خواهد داشت
الیزابت لاروس
پژوهشگر غیرمقیم
به‌رغم نارضایتی از هزینه بالای مسکن، دستمزدهای پایین، تورم و همچنین برخی نارضایتی‌های رای‌دهندگان تایوانی از حزب دموکراتیک خلق، باز هم این حزب را بر رقبایش ترجیح دادند و تیمی را انتخاب کردند که هم تجربه داخلی دارد و هم تجربه خارجی. لای چینگ ته به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور تایوان در هشت سال گذشته، تجربه قابل‌توجهی در رسیدگی به مسائل داخلی کسب کرده و تجربه معاون او، هسیائو بیخیم به‌عنوان سفیر تایوان در ایالات متحده، باعث می‌شود وزن تجربه سیاست خارجی دولت جدید تایوان هم بالا برود. اکنون که تکلیف ریاست‌جمهوری تایوان مشخص شده است، همه نگاه‌ها به مجلس قانونگذاری است. تاکنون هیچ حزبی نتوانسته اکثریت را در مجلس به‌دست آورد. حزب دموکراتیک خلق کرسی‌هایی را در اختیار دارد اما تعدادشان در حال کاهش است چراکه حزب خلق تایوان چند کرسی را از آن خود کرده است. این امکان وجود دارد که حزب کومینتانگ، در صورت ثابت ماندن نتایج، به اکثریت دست یابد و شهردار سابق کائوسیونگ نامزد ریاست‌جمهوری سال 2020، هان کو یو، بتواند رئیس مجلس شود. در کل اینطور به نظر می‌رسد که هیچ حزبی اکثریت را نخواهد داشت و این کار حزب حاکم را برای تصویب قوانین مدنظر خودش سخت خواهد کرد.
احتمال محاصره دریایی تایوان
هانگ تران
پژوهشگر غیرمقیم و کارشناس چین
لای به شکلی بی‌سابقه سومین دوره ریاست‌جمهوری تایوان را برای حزب حاکم دموکراتیک خلق به ارمغان آورده است. به‌رغم مداخله چشمگیر چین در انتخابات تایوان، لای توانست با کسب 40 درصد از آرا برنده شود. یعنی مجموع آرای احزاب مخالف KMT و TPP تقریباً به 60 درصد رسیده است. این نشان‌دهنده این واقعیت است که اکثر رأی‌دهندگان در تایوان، استقلال و آزادی عمل خود را حفظ می‌کنند. ترکیب آرا نشان می‌دهد که جمعیت عظیمی در تایوان هستند که خواستار کاهش تنش با چین هستند و ترجیح داده‌اند به حزب دموکراتیک خلق رای ندهند. بر این اساس، حزب دموکراتیک خلق، اکثریت خود را در مجلس تایوان از دست داده است و به این ترتیب دست لای برای آزادی عمل در مقام ریاست‌جمهوری بسته خواهد بود. چین که هم لای و هم معاون رئیس‌جمهور منتخبش را «جدایی‌طلب» می‌خواند، ممکن است احساس کند که باید نارضایتی خود را به روش‌های ملموس‌تری اعلام کند. به احتمال زیاد، چین مداخلات خود از جمله کمپین‌های انتشار اطلاعات نادرست برای ممانعت از موفقیت دولت جدید، به‌ویژه در پارلمان را شدت خواهد بخشید؛ به‌ویژه زمانی که نوبت به قانون تصویب منابع مالی برای خرید تسلیحات از ایالات متحده برسد. مهمتر از همه و بسته به دستورکار سیاسی که رئیس‌جمهور منتخب از هم‌اکنون و زمانی که در ماه مه به قدرت می‌رسد، دنبال می‌کند، چین ممکن است بخواهد گام‌های اولیه را در محاصره دریایی تایوان بردارد. محاصره دریایی تایوان گزینه ارجح برای چین است. از آنجایی که تایوان بخش حیاتی تجارت جهانی است و 63 درصد از تراشه‌های نیمه‌هادی و 73 درصد از تراشه‌های پیشرفته در سرتاسر جهان را تامین می‌کند، حتی یک محاصره دریایی جزئی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر در دسترس بودن و قیمت کالاهایی که از تایوان صادر می‌شود و به این کشور وارد می‌شود، داشته باشد. این بلاتکلیفی دردسر دیگری را بر دوش اقتصاد جهانی بار می‌کند؛ اقتصادی که در حال حاضر با خطر گسترش درگیری در خاورمیانه و افزایش قیمت نفت و گاز و سایر موارد مواجه است.
