۲۶ مه ۱۹۷۲، پیمان موشک‌های ضدبالستیک

(Anti-ballisticmissile treaty) مشهور به پیمان سالت 1، میان آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی و با هدف محدودسازی توسعه و استقرار سامانه‌های دفاع موشکی به امضاء رسید و برژنف و جرالد فورد آن را در مسکو امضاء کردند. طبق مفاد این قرارداد، دو کشور متعهد شدند امکانات ضدبالستیک خود را به دو سامانه با حداکثر ۱۰۰ موشک ضدبالستیک کاهش بدهند.

دو سال بعد دو کشور پذیرفتند تعداد پایگاه‌های موشکی را به یک پایگاه کاهش بدهند. اولین‌بار آمریکا پیشنهاد این پیمان را با هدف جلوگیری از مسابقه تسلیحاتی داد اما روس‌ها آن را نپذیرفتند. بعدتر در سال 1969 گفت‌وگو درباره محدودسازی جنگ‌افزار راهبردی آغاز شد.

هدف اصلی این توافق جلوگیری از ایجاد برتری یک‌جانبه و حفظ تعادل استراتژیک میان دو قدرت هسته‌ای بود، زیرا توسعه گسترده سامانه‌های دفاع موشکی مفهوم بازدارندگی متقابل را از بین می‌برد. بعد از سقوط شوروی، روس‌ها همچنان به این پیمان متعهد ماندند اما دولت بوش در سال 2002 به‌طور یکجانبه از آن خارج شد و تصمیم خود را نیاز کشور به توسعه سامانه‌های دفاع موشکی در برابر تهدیدهای بالقوه از سوی کشورهای ثالث توجیه کرد. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید