وداع با گُل باخی

منصور یاقوتی ملقب به «گُل باخی»، پنجم دی‌ماه سال ۱۳۲۷ در روستای کیوه‌نان شهرستان سنقر استان کرمانشاه متولد شد. او در زمینه‌ی داستان کوتاه و داستان بلند فارسی، متون درخشانی خلق کرد و به یکی از چهره‌های شاخص در میان نویسندگان نسل دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شمسی ایران تبدیل شد.

این هنرمند کرمانشاهی در آثارش به‌شکلی استادانه و هنرمندانه از جملات کوتاه، ادبیات قائم به‌ذات و به دور از تقلید استفاده می‌کرد و بیشتر آثارش را در سبک رئالیسم آفرید. «آواز کوه»، «داستان‌های آهو دره»، «قصه‌های زاگرس»، «آیین یارسان در اساطیر قوم کُرد»، «حماسه بابک خرم‌دین»، «خرچنگ بلندپرواز»، «دهقانان»، «چراغی بر فراز مادیان کوه»، «افسانه‌هایی از ده‌نشینان کُرد»، «گل خاص»، «پاجوش»، «مردان فردا»، «سال‌های پرخاطره»، «با بچه‌های ده خودمان»، «زخم»، «درخت خشک» و «باغ پرگل» بخشی از آثار و پژوهش‌های این نویسنده کرمانشاهی است. منصور یاقوتی که از حدود یک‌سال پیش به‌دلیل پیشرفت بیماری سرطان روند درمان را طی می‌کرد ظهر روز شنبه، هشتم دی‌ماه درگذشت.