تصویب قرارداد نفت با کنسرسیوم
بعد از کودتای 28 مرداد، فضل‌الله زاهدی، نخست‌وزیر جدید، روابط با دولت انگلیس را احیا کرد و مذاکرات پیرامون نفت ایران که در دوران مصدق به بن‌بست رسیده بود، از سر گرفته شد.
بعد از کودتای ۲۸ مرداد، فضل‌الله زاهدی، نخست‌وزیر جدید، روابط با دولت انگلیس را احیا کرد و مذاکرات پیرامون نفت ایران که در دوران مصدق به بن‌بست رسیده بود، از سر گرفته شد.
بدین‌ترتیب از فروردین‌ماه ۱۳۳۳ مذاکرات نفت با سرپرستی علی امینی آغاز شد و درنهایت قرارداد کنسرسیوم یا قرارداد امینی ـ پیج در ۲۸ شهریورماه همان سال منعقد شد. طبق این قرارداد طرف‌های خارجی ملی‌شدن نفت و صنایع نفت ایران را پذیرفتند اما در مقابل ایران متعهد شد که تا ۲۵ سال نفت تولیدی را به شرکت‌های عضو کنسرسیوم (آمریکایی، انگلیسی، هلندی و فرانسوی) بفروشد.
این قرارداد در داخل کشور با مخالفت برخی نمایندگان مواجه شد و برای نمونه محمد درخشش، نماینده تهران در دوره ۱۷ مجلس شورای ملی، نطقی هفت‌ساعته در مخالفت با آن ایراد کرد اما درنهایت در ۲۹ مهرماه ۱۳۳۳ مجلس شورای ملی این قرارداد را فقط با پنج رأی مخالف تصویب کرد. در سنا نیز مخالفان اندک بودند و ششم آبان‌ماه ۱۳۳۳، مجلس سنا قرارداد موسوم به کنسرسیوم را تصویب کرد.
