انعقاد عهدنامه سراب
عهدنامه سراب یا عهدنامه ایروان، قرارداد صلحی میان امپراتوری صفوی و امپراتوری عثمانی بود که در پایان سری دوم جنگ‌های ۱۶۱۸-۱۶۰۳ و در تاریخ ۲۶ سپتامبر ۱۶۱۸ (چهار مهرماه ۹۹۷) در پایان نبرد تبریز به امضاء رسید.
با به امضاء رسیدن عهدنامه ناصوح پاشا در سال ۱۶۱۲، عثمانی مجبور شد که مناطق شمال غربی ایران و قفقاز را به ایران پس بدهد. در عوض امپراتوری صفوی پذیرفت که سالانه ۲۰۰ خرمن ابریشم به‌عنوان خراج به عثمانی بدهد. شاه عباس صفوی اما در سال ۱۶۱۵ از پرداخت این خراج خودداری کرد. پس از این قضیه، عثمانی حمله‌ای به ایروان ترتیب داد تا مناطقی که ترک کرده بود را دوباره تصرف کند. این حمله ناموفق بود و با شکست عثمانی‌ها آنها مجبور به پذیرش عهدنامه تحمیلی ایران موسوم به عهدنامه سراب شدند. بیشتر موارد این عهدنامه همان موارد توافق‌شده در عهدنامه نصوح پاشا بود، ولی طبق این عهدنامه قرار شد شاه عباس به جای 200 خرمن ابریشم فقط 100 خرمن ابریشم به ترکان عثمانی بدهد و آنها هیچ‌گونه ادعایی در مورد قفقاز نداشته باشند.
