وقوع اعتراضات اجتماعی و همدلی گروهی از هنرمندان با معترضان، در هیچ جامعه‌ای دور از ذهن نیست. اتفاقی که پاییز ۱۴۰۱ نیز در ایران رخ داد. در آن مقطع زمانی، مجموع شرایط به گونه‌ای پیش رفت که عده‌ای ازجمله برخی هنرمندان «مهاجرت» را به گزینه‌های دیگر ترجیح دادند. هنرمندان مهاجر که حمایت خود را از معترضان به شیوه‌های گوناگون ابراز کرده بودند در جامعه جدید، با موقعیتی متفاوت از آن‌چه در ایران داشتند روبه‌رو شدند.
ثبت پرونده «هگمتانه» در یونسکو به‌عنوان بیست‌وهشتمین اثر جهانی ایران، خبری بود که روز شنبه، ششم مردادماه منتشر شد. خبری که اگرچه با اما و اگرهایی همراه بود اما قریب به یک‌دهه تلاش فعالان حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی را به‌ثمر رساند. اما و اگرها نیز به درخواست «دیفر» (رفع ایرادهای پرونده و بررسی در اجلاس‌های سال‌های بعد یونسکو) برمی‌گشت.
در روزهایی که با پایان‌بندی نابهنگام دولت سیزدهم، صحنه برای ورود دولت چهاردهم آماده می‌شود، دولتمردان دولت پیشین، بیش از هر زمان دیگری، از دستاوردهای خود می‌گویند. از آن‌چه در فاصله زمانی آغاز به کار هشتمین رئیس‌جمهور ایران، در مقام وزیر، معاون، مدیرکل و... در وزارتخانه‌های مربوطه انجام داده‌اند.
پلات آن‌چه این روزها در «خانه تئاتر» می‌گذرد را می‌توان این‌گونه تعریف کرد: خانه تئاتر پس از یک بار ممانعت از استعفای مقصود نعیمی‌ذاکر، مدیرعامل این نهاد صنفی، این بار خود تصمیم به قطع همکاری با او گرفته است.
مرتضی‌خان نی‌داوود، نوازنده تار، آهنگساز، ردیف‌دان و مدرس موسیقی فرزند بالاخان ضرب‌گیر در سال ۱۲۷۹ ه.ش در تهران به دنیا آمد. مرتضی‌خان هشت ساله بود که برای آموزش موسیقی در دوره‌های میرزا حسین‌قلی فراهانی معروف به آقاحسینقلی شرکت و دوره ردیف ۷ دستگاه موسیقی ایرانی را طی شش سال نزد آقاحسینقلی تمام کرد و به محضر بهترین شاگردش، درویش‌خان راه یافت.
احترام برومند، بازیگر شناخته‌شده ضمن انتشار پستی اینستاگرامی، هم‌زمان با سالگرد تولد داوود رشیدی، ضبط پاسپورت، موبایل و لپ‌تاب دخترش لیلی رشیدی را رسانه‌ای کرد و آن‌چه را نوشته بود با تشکر از محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به پایان رساند که به‌تازگی در گفت‌وگویی از آن‌چه «ایستادن به پای هنرمندان» و «هزینه کردن» برای آن‌ها خوانده، خبر داده است.
مرگ تلخ است و مرگ جوان، تلخ‌تر. مرگ جوان، تلخ است و مرگ نوجوان تلخ‌تر. مرگ نوجوان تلخ است و مرگ نوجوانی که هزار امید و آرزو برای آینده دور و دراز خود داشته تلخ‌تر. تلخ است وقتی می‌شنوید بوکسوری ۱۷ ساله، یاسین موسی‌خانی در پایان مسابقات انتخابی جوانان استان همدان در پی کاهش هوشیاری، به‌رغم تلاش شش‌روزه پزشکان، چشمانش را برای همیشه به روی رینگ بوکس بسته است.
عادل فردوسی‌پور با چنین سابقه درخشان و چنین جایگاهی در میان افکار عمومی، با تصویری که از خود به‌عنوان کارشناسی خبره، کاربلد و مسلط به جزء‌‌به‌جزء آن‌چه در حوزه تخصصی‌اش می‌گذرد ساخته بود، از ۵ خردادماه ۱۴۰۱ مسیر تازه‌ای را آغاز کرد که حاصل آن برنامه‌ای به‌نام «فوتبال ۳۶۰» بود. یک اپلیکیشن فوتبالی که توسط تعدادی از عوامل قدیم و جدید تیم برنامه «۹۰» که پیش‌تر با عادل فردوسی‌پور کار می‌کردند، تهیه شد و این‌روزها با ویژه‌برنامه‌ای تحت عنوان «ویژه‌برنامه یورو ۲۰۲۴» میزبان مخاطبانش است.
تصویر مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور منتخب این روزها و پس از پیروزی او در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری به کرات در قاب تلویزیون مشاهده می‌شود اما آن‌چه روز دوشنبه، ۱۸ تیرماه از اخبار ساعت ۱۴ پخش شد و توجه برخی را به خود جلب کرد، تصویری از هم‌نشینی پزشکیان در کنار سیدمحمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات بود. در این بخش خبری هرچند نام سیدمحمد خاتمی مستقیماً به میان نیامد اما با عنوان «رئیس دولت‌های هفتم و هشتم» نام برده شد.
پرونده رئیس سازمان بورس دولت سیزدهم با مهر وامهای نجومی بسته شد
پایان قصه عشقیسخنگوی دولت:
«فقر» خروجی درست عمل نکردن سیستم استاحمد زیدآبادی:
از این همه تناقض آدمی سرسام می‌گیرد