ز ذره‌ذره وجودش تـرانه برخیزد

بیژن ترقی نزدیک‌ترین همکاری‌ها را با پرویز یاحقی داشت و آن‌طور که گفته می‌شود، یک‌سوم از مجموعه سیصد ترانه‌ای که سرود با آهنگ‌های یاحقی پیوند خورد. بیژن ترقی که در مورد خود می‌گفت: «گر بسوزی و خاکسترم به باد دهی/ ز ذره‌ذره وجودم ترانه برخیزد»، چهارم اردیبهشت‌ماه ۱۳۸۸ پس از تحمل دوره‌ای بیماری درگذشت، اما صاحب‌نظران همچنان از مهم‌ترین ترانه‌سرایان دوران گذار موسیقی ایران از ترانه کلاسیک به ترانه مدرن می‌دانندش.

آفریننده دوباره زبان

یکی از ویژگی‌های مهم آثار سعدی علاوه بر شاعرانگی، زبان سعدی است. در نظر بگیرید که میان قرن چهارم و شاهنامه فردوسی تا قرن هفتم و سعدی شیراز، ما شاهد زبانی مغلق هستیم و آن زبان روان، سهل ‌و ممتنع که در آثار سعدی می‌بینیم در آن زمان وجود نداشته است. پس کار سعدی، آفرینش زبان است و آن‌چه انجام می‌دهد به ظهور دوباره زبان و پیوند دوباره آن با مردم می‌انجامد.

امیدواری به نوازندگانی از نسل جوان

برگزاری کنسرت ۱۲ اسفندماه ۱۴۰۲ ارکستر سازهای ایرانی جوانان ایران در پردیس تئاتر شهرزاد بهانه‌ای شد تا از آروین صداقت‌کیش، رهبر این ارکستر و شهریار قیدارپور، کنسرت‌مایستر آن بخواهیم از تجربه‌ امیدوارکننده خود بگویند. تجربه امیدوارکننده‌ای که آروین صداقت‌کیش؛ متولد ۱۳۵۳ در تهران، آهنگساز، پژوهشگر، منتقد و مدرس موسیقی از معاشرتی ۸ ماهه با جوانانی شبیه به شهریار قیدارپور به‌دست آورده است. قیدارپور متولد سال ۱۳۷۷ در کردستان است. دانش‌آموخته هنرستان موسیقی پسران تهران و کارشناسی موسیقی از دانشگاه…

خاموشی چراغی دیگر

شهرکتاب بهشتی، یکی‌ از کتابفروشی‌های پرمخاطب و مرکزی تهران‌، به‌‌دلیل افزایش بهای اجاره ملک تعطیل شد. این خبر تأسف‌باری بود که روز شنبه ۲۵ فروردین‌ماه، توسط روابط‌عمومی این شهرکتاب برای رسانه‌ها ارسال شد. خبری که نگاهی به پیشینه آن در تاریخ ۱۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، تأسف عمیق‌تری را برمی‌انگیزد.

حمایت برای ادامه حیات

تئاتر خصوصی و این روزها حتی تئاتر دولتی، برای روی صحنه رفتن از حضور تهیه‌کنندگانی بهره می‌برند که گهگاه نام و آوازه‌شان چنان بلند است که نه‌تنها می‌تواند گمنامی گروه‌های تئاتری را جبران کند که تماشاگر عام را هم به سالن‌های تئاتر می‌کشاند. تهیه‌کنندگانی از حوزه سینما که فراموش نکرده‌اند تئاتر ایران برای ادامه حیات نیازمند حمایت است؛ حمایتی که بیش‌ازآن‌که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت هنری و اداره‌کل هنرهای نمایشی صورت بگیرد، در قاموس‌شان تبدیل به نظارت و ممیزی شده و اهالی تئاتر را…

جای خالی یک همکار

برای بازگشت سوی چراغ‌‏های خانه

هژمونی طبقه نوکیسه بر تصویر فرودستان در سینما

ایران دهه‏ ۹۰ را می‏توان دهه‏ تولید تهیدستی دانست. اقتصاد در وضعیتی فاجعه‏بار قرار گرفت و بحران‏های پیاپی منجر به تولید نظام‏مند لشکر فقرا شد. در همین دهه بود که متراکم‏شدن فقر سوژه‏ گزارش‏های خبری و فیلم‏های پرشماری شد و نظام بازنمایی رسانه‏ای را تحت تأثیر قرار داد. تهیدستان زیادی برای نخستین‏بار اسم‏دار شدند: سوخت‏بر، کول‏بر، زباله‏گرد، دستفروش و گورخواب. این فیگورها قبلاً هم در جغرافیای ایران حاضر بودند، ولی در این دهه بود که رویت‏پذیر شدند. آرش حیدری، میلاد محبی و سارا فرهپور، نویسندگان…

ساز ناکوک گروه‌های تندرو

محصول وسواس و جنون تمام‏‌عیار

«سال ۱۹۹۶، پیش از انتشار «مزاح بی‏پایان»، جامعه‏ی ادبی آمریکا مهیای انتشار رمانی سترگ بود؛ رمانی جاه‏طلبانه که نویسنده‏ی آن خودش هم فکر نمی‏کرد کسی آن را بخواند. اما خواندند. با وجود پیچیدگی نثر غنی آن، نوآوری‏های بی‏شمار والاس و شخصیت‏های متعدد، در عرض یکسال بیش از ۴۰۰هزار نسخه از آن به فروش رفت. سال ۲۰۰۵ به فهرست ۱۰۰ کتاب برتر انگلیسی‏زبان مجله‏ی تایم ـ از سال ۱۹۲۳ تا آن زمان ـ راه پیدا کرد و والاس‏شناسی، شاخه‏ای جدی در تحقیقات دانشگاهی شد. «مزاح بی‏پایان» کاوشی همه‏جانبه است درباره‏ی…