انجمن پول، قدرت و امنیت

مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن چگونه به یکی از اصلی‌ترین مراجع سیاست‌گذاری واشنگتن برای تحولات جهانی تبدیل شد؟

شهاب شهسواری

خبرنگار گروه بین‌الملل

مؤسسه اسپن، از ۱۴ سال پیش برگزاری مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین محافل امنیتی و سیاستگذاری در آمریکا آغاز کرد؛ نشستی سالانه که اوایل تابستان در شهر کوهستانی و خوش‌آب‌وهوای اسپن در ایالت کلورادو برگزار می‌شود و تعداد زیادی از سیاست‌گذاران ارشد آمریکا، از همه حوزه‌ها از دولت گرفته تا کمپانی‌های خصوصی و شخصیت‌های اثرگذار فرهنگی در آن شرکت می‌کنند. شرکت در این نشست سالانه به یک مدال افتخار برای گروهی از سیاستمداران آمریکایی و غربی تبدیل شده‌است که می‌تواند در آینده سیاسی، حزبی و اجتماعی آنها اثرگذار باشد. این نشست چهارروزه فرصت کم‌نظیری برای دسترسی به اثرگذارترین سیاستمداران، اندیشمندان و سیاستگذاران آمریکایی ایجاد می‌کند. گفته می‌شود علاوه بر نشست‌های علنی، سخنرانی‌ها و پنل‌های این مجمع سالانه، نشست‌های پشت پرده و خصوصی، رایزنی‌ها در راهروها و گفت‌وگوهای صمیمانه حاشیه نشست است که می‌تواند تحولات تازه‌ای را رقم بزند یا مسیر تحولات جاری را در سیاست جهان تغییر دهد. برخی از لابی‌گران، ثروتمندان و گروه‌های صاحب‌منفعت از فرصت این نشست سالانه استفاده می‌کنند تا با پرداخت مبالغی، با سیاستمداران تاثیرگذار دولت آمریکا جلسات خصوصی در حاشیه این نشست برگزار کنند. ۱۰ روز پیش در چهاردهمین نشست سالانه انجمن گفت‌وگوی اسپن، طیف وسیعی از بلندپایه‌ترین مقام‌های آمریکا از رئیس سازمان CIA، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا، نماینده آمریکا در سازمان ملل گرفته تا مدیرعامل کمپانی اینتل، سفیر چین در واشنگتن، وزیر خارجه بریتانیا و رئیس‌جمهور اوکراین برای حاضران سخنرانی کردند.

ساختار مؤسسه اسپن و افراد اثرگذاری که سالانه به اسپن دعوت می‌شوند، در کنار عضویت بسیاری از وابستگان این مؤسسه در دولت‌های متوالی آمریکا به‌عنوان سیاستگذاران و استراتژیست‌های ارشد، از جمله آنتونی بلینکن، وزیر خارجه کنونی آمریکا و تلاش‌های اسپن برای جذب نیروهای جوان و تربیت سیاستمداران برای دولت‌های بعدی آمریکا باعث شده‌است تا همواره گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد نقش این مؤسسه آمریکایی در تحولات بین‌المللی وجود داشته‌باشد. بسیاری از اعضای این گروه، به‌عنوان یکی از نهادهای مهم مؤسسه اسپن که سالانه جلسه‌ای تابستانه با حضور اعضا و وابستگانش برگزار می‌کند به مقام‌های ارشد امنیتی و سیاست خارجی در دولت‌های آمریکا رسیده‌اند و تصور می‌شود پشت پرده مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن در جلسات مشترک مدیران ارشد تجاری، امنیتی و سیاسی، تصمیم‌هایی گرفته‌می‌شود که تاثیرات مهمی بر تحولات جهانی دارد.

مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن، یکی از ده‌ها فعالیت موسسه اسپن است. این موسسه هدف غایی خود را «ساختن دنیایی بهتر از طریق تربیت سیاستمداران» توصیف می‌کند و برخلاف دیگر اندیشکده‌های آمریکایی معتقد است که وظیفه فقط کمک به سیاستگذاران برای بهبود سیاست‌ها نیست، بلکه مسئولیتش تربیت سیاستمدارانی است که جهان آینده را بسازند. ۷۴ سال از تاسیس مؤسسه اسپن (ابتدا با نام مؤسسه مطالعات علوم انسانی اسپن) می‌گذرد؛ مؤسسه‌ای که با شعار «مجمع گفت‌وگوی غیرحزبی برای حکمرانی ارزش‌مدار و تبادل آرا» ایجاد شده‌است و در طول نزدیک به ۸ دهه فعالیتش به طیف وسیعی از ایده‌ها در سیاست آمریکا شکل داده‌است. وقتی تابستان نشست مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن برگزار می‌شود، طیف وسیعی از چهره‌های شناخته‌شده بین‌المللی، سیاستمداران، سیاستگذاران، سلبریتی‌ها و اندیشمندان دور هم جمع می‌شوند. یک خبرنگار حضور در مجمع گفت‌وگوی اسپن را مانند «گیر کردن در صفحه یک روزنامه نیویورک‌تایمز» توصیف می‌کند. اما در میان حاضران در اسپن، چهر‌ه‌های کمترشناخته‌شده، مرموز و افرادی که اهرم‌های پشت‌پرده سیاست را جابه‌جا می‌کنند هم پیدا می‌شوند. اکونومیست می‌نویسد که این مؤسسه را می‌توان چیزی بین یک اندیشکده، اردوگاه تابستانی سلبریتی‌ها و کالج علوم مقدماتی توصیف کرد. درون توبره مؤسسه اسپن همه چیز پیدا می‌شود. از سال ۲۰۰۵ این مؤسسه سالانه رویدادی را با عنوان «فستیوال ایده‌های اسپن» برگزار می‌کند که در آن سمینارهای مختلفی در حوزه‌های متنوع از علوم سیاسی و اقتصادی و سیاست جاری آمریکا گرفته تا محیط زیست، فناوری، علوم طبیعی، بهداشت، آموزش و هنر برگزار می‌شود. به نوشته اکونومیست فستیوال ایده‌ها مثل یک رویداد تعطیلات بزرگداشت پیشکسوتان است که عده زیادی از بازیگران عرصه قدرت در واشنگتن از جمهوری‌خواه و دموکرات، سیاستمداران، روزنامه‌نگاران، برندگان جایزه‌های نوبل، اساتید خودیاری، دیپلمات‌ها، شاعران، دیوان‌سالاران، هنرمندان و جاسوس‌ها برای یادگیری و تازه کردن ذهن به شهر اسپن در ایالت کلورادو می‌آیند. در این فستیوال است که یک ایده می‌تواند به یک سیاست در دولت آمریکا تبدیل شود و ایده‌پرداز مسیری برای طی کردن سریع پله‌های ترقی به سمت جایگاه‌های بالا در دولت آمریکا پیدا کند. در فصل تابستان در آستانه برگزاری فستیوال ایده‌ها و مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن، ناگهان فرودگاه کوچک شهر اسپن پر از جت‌های خصوصی و خودروهای سیاه‌رنگ ضدگلوله و تشریفاتی می‌شود. دیوارهای ساختمان مؤسسه اسپن پر از عکس‌های سیاستمداران قدرتمند نیم قرن گذشته آمریکا و جهان است. از تصویر سخنرانی باراک اوباما به‌عنوان یک سناتور جوان در اسپن، قدم زدن مارگارت تاچر و جورج بوش پدر در حال قدم زدن در اسپن، همزمان با حمله صدام حسین به کویت در سال ۱۹۹۰ گرفته تا تصویر کاندولیزا رایس درحالی‌که به تریبون سخنرانی تکیه زده‌است، پیش از آنکه به‌عنوان وزیر خارجه دولت بوش انتخاب شود.

لیندا کینستلر در نشریه اینترنتی ۱۸۴۳ می‌نویسد: «از یک رهبر نوعی در اسپن انتظار می‌رود که هم زیبایی‌شناس باشد، هم عملگرا، هم روشنفکر و هم فعال اجتماعی که بتواند به‌سادگی از بحث در مورد اخلاق نیکوماخوسی به بحث در مورد کاهش مالیات‌ها بپرد.» از نامزدهای انتخابات مقدماتی حزب دموکرات برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰، ۵ نفر از آنها در مؤسسه اسپن دوره گذرانده‌ بودند. ۵ تن از فرمانداران ایالت‌های مختلف آمریکا از بورسیه اسپن برای دوره حکمرانی عمومی رودل (The Rodel Public Leadership Fellowship) بهره‌مند شده‌اند. سیاستمدارانی از فرانسه، اسپانیا، ایتالیا و بسیاری از کشورهای دیگر از دوره‌ها و یا بورسیه‌های اسپن برخوردار شد‌ه‌اند. به نوشته نشریه ۱۸۴۳ دست‌کم ۱۰ درصد از کل نمایندگان وقت پارلمان اوکراین در سال ۲۰۱۹ از جمله نخست‌وزیر وقت این کشور ولودیمیر گرویسمن در سمینارهای اسپن شرکت کرده‌بودند. اسپن در حال حاضر ۹ شعبه مرتبط در شهرهای برلین، کی‌یف، مادرید، پاریس، پراگ، رم، مکزیکوسیتی، دهلی‌نو و توکیو دارد. شعبه نیوزیلند به‌تازگی تاسیس شده‌است و قرار است در بریتانیا، بالکان و در یکی از کشورهای قاره آفریقا هم شعبه‌هایی دیگر از این مؤسسه تاسیس شود.

گروه استراتژی اسپن

یکی از مهم‌ترین نهادهای وابسته به مؤسسه اسپن، گروه استراتژی اسپن (ASG) است. جمع کثیری از سیاستمداران برجسته آمریکا در دولت‌های متوالی از میان اعضا یا وابستگان این گروه انتخاب شده‌اند. از اصلی‌ترین چهره‌های رهبری این گروه در حال حاضر جوزف نای، نظریه‌پرداز علوم سیاسی آمریکا و مقام ارشد امنیتی در دولت بیل کلینتون و کاندولیزا رایس، وزیر خارجه پیشین آمریکا هستند. تاسیس گروه استراتژی اسپن، نسبت به مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن تقدم دارد و به دوران جنگ سرد باز می‌گردد. مؤسسه اسپن در دهه ۱۹۷۰ کنفرانس سالانه‌ای با حضور دانشمندانی که در حوزه کنترل تسلیحات کار می‌کردند، برگزار می‌کرد. این کنفرانس به تدریج به گروه استراتژی اسپن و از سال ۱۹۸۴ به بخشی رسمی از مؤسسه اسپن تبدیل شد. هدف کنفرانس‌ها ابتدا بررسی روابط راهبردی، کنترل تسلیحات و روابط ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بود. اعضای این گروه شامل مقام‌های دولتی، نمایندگان صنایع و روزنامه‌نگاران است. بعد از پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، دستور کار گروه استراتژی اسپن بیشتر به سمت تحلیل چالش‌های منطقه‌ای و جهانی و بررسی نتایج اقتصادی، اجتماعی و فراملی این تحولات رفته‌است. براساس نوشته وب‌سایت مؤسسه اسپن تمرکز کنونی این گروه بر مسائلی مانند سیاست‌گذاری حوزه سلامت، انرژی و محیط زیست با درنظر گرفتن منافع ملی ایالات متحده آمریکا است.

یکی از زیرمجموعه‌های گروه استراتژی اسپن، مجمع گفت‌وگوی وزرای اسپن است که مجموعه‌ای از وزرای پیشین دولت‌های آمریکا و کشورهای اروپایی در آن عضو هستند. این مجمع که در حال حاضر زیر نظر مادلین آلبرایت، وزیر خارجه پیشین آمریکا اداره می‌شود، علاوه بر ایجاد محفلی برای گفت‌وگو و رایزنی مقام‌های بلندپایه پیشین غرب، ابزاری برای دیپلماسی «کانال دو» و غیردولتی در حوزه‌های مختلف راهبردی برای سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا است و اعضای این گروه به‌عنوان شخصیت‌های بانفوذ در کشورهایشان در گفت‌وگوهای دیپلماتیک غیررسمی با کشورهایی که برای سیاست خارجی آمریکا اهمیت داشته‌باشد و برای پیشبرد سیاست‌های واشنگتن، وارد گفت‌وگو می‌شوند.

بسیاری از شخصیت‌های قدرتمند دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکا در سال‌های گذشته عضو گروه استراتژی اسپن بوده‌اند. سوزان رایس، مشاور امنیت ملی دولت باراک اوباما و رابرت گیتس، وزیر دفاع او از اعضای گروه استراتژی اسپن بوده‌اند. کاندولیزا رایس، عضو این گروه و یکی از رؤسای مشترک کنونی این گروه، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی دولت جورج بوش پسر بود و آنتونی بلینکن از اعضای دیگر گروه استراتژی اسپن اکنون وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا است.

لباس صورتی، قدرت نرم و قدرت سخت

استیو کلمانس، روزنامه‌نگار پیشکسوت آمریکایی که به‌عنوان یکی از مدعوین مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن امسال در این نشست شرکت کرده‌بود، گزارش مفصلی از گفت‌وگوهایش با برجسته‌ترین سیاستمداران آمریکایی و بین‌المللی که در این نشست حاضر بودند، منتشر کرده‌است. وی نوشته‌است که پیش از اینکه بسیاری از این شخصیت‌های برجسته برای شرکت در مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن به کلورادو سفر کنند، در واشنگتن با لباس‌های صورتی در مراسم افتتاحیه فیلم باربی شرکت کرده‌بودند. او با اشاره به نظریه قدرت نرم جوزف نای، یکی از مدیران ارشد گروه استراتژی اسپن می‌نویسد: «برایم سوال پیش آمد که آیا این فیلم سینمایی با حضور عروسک‌های باربی و کن، همان چیزی است که جوزف نای از آن با عنوان قدرت نرم آمریکا یاد می‌کرد؟ همان مسئله‌ای که باعث می‌شد آمریکا بدون اینکه نیاز باشد دیگر کشورها را مجبور کند، آنها را به همکاری با خود ترغیب کند.» فیلم باربی که اکران آن در سینماها درست پیش از نشست اسپن آغاز شده‌بود، جنبه‌های سیاسی هم پیدا کرده‌است و به دلیل پخش صحنه‌ای طنز در آن که دریای جنوبی چین را بخشی از خاک چین نمایش می‌دهد، اکران این فیلم در ویتنام ممنوع شده‌است. استیو کلمانس می‌نویسد: «وسط همه لباس‌های صورتی همچنان موضوع قدرت سخت در ذهن بسیاری از شرکت‌کنندگان نشست است. من با دد فیشر، سناتور جمهوری‌خواه ایالت نبراسکا گفت‌وگو کردم که در مورد ته کشیدن ذخیره زرادخانه گلوله‌های توپ آمریکا به دلیل انتقال حجم بسیار زیادی از آن به اوکراین اظهار نگرانی می‌کرد و معتقد بود که تولید کارخانه‌های تسلیحات آمریکا هنوز به حدی نرسیده‌است که کمبود را جبران کند. سناتور فیشر عضو کمیته نیروهای مسلح سنا است و به من گفت که رئیس‌جمهور هم، عاقبت، یک ماه پیش به کمبود ذخایر تسلیحاتی آمریکا اعتراف کرده‌است. فیشر معتقد است که این موضوع می‌تواند آسیب‌پذیری‌های استراتژیک جدی برای آمریکا ایجاد کند.»

تاریخچه مؤسسه اسپن

ایده نخستین ایجاد مؤسسه اسپن، بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. سال ۱۹۴۹ والتر پیپک، تاجر اهل شیکاگو یک دوسالانه برای بزرگداشت گوته ترتیب داد. پیپک و همسرش الیزابت، شهر اسپن را به دلیل زیبایی و قرار گرفتنش در مرکز آمریکا با فاصله نسبتاً یکسان از سواحل شرقی و غربی انتخاب کردند. خانواده پیپک احساس می‌کردند که نیازی فوری به درک اندیشه‌های گوته در دنیایی که در شرایط بازسازی پس از جنگ، از وسط در جنگ ایدئولوژیک میان کمونیسم و سرمایه‌داری به دو نیم تقسیم شده‌است، به وجود آمده‌است. خانواده پیپک گوته را به‌عنوان پیش‌قراول وحدت بنیادین در نسل بشر درک می‌کردند. پیپک همچنین نگران آثار سوء انباشت سریع ثروت بود. خانواده پیپک امیدوار بودند که اسپن به «آتن آمریکا» تبدیل شود و نخبگان سطح بالای جامعه آمریکا را که نیازمند درونمایه معنوی در کشوری رو به رشد هستند، آموزش دهد. لیندا کینستلر می‌نویسد: «والتر پیپک معتقد بود اگر مردم آمریکا و دیگر ملت‌ها بخواهند اراده‌شان را برای نجابت، رفتار اخلاقی و اخلاق‌گرایی در دنیای مدرن تقویت کنند، چنین اقدامی ضروری است.» سال ۱۹۵۰ مؤسسه اسپن برای مطالعات علوم انسانی تاسیس شد و هربرت هوور رئیس‌جمهور پیشین به‌عنوان رئیس افتخاری معرفی شد و توماس مان، نویسنده مشهور عضو هیئت‌مدیره آن شد. این مؤسسه قرار بود به محلی برای «آموزش اخلاق برای نخبگان قدرت» تبدیل شود. خانواده پیپک نمی‌خواستند که آنچه خلق کرده‌اند فقط یک اندیشکده برای مشاوره به سیاست‌گذاران باشد. آنها علاقه‌مند نبودند که چیزی شبیه به دانشگاه‌های تاجرپرور تاسیس کنند. آنها می‌خواستند به رهبران و حاکمان جهت‌دهی دهند، نه اینکه مدیریت مدیران را بهبود دهند.

کینستلر می‌نویسد: «چارچوب درسی مؤسسه جدید براساس سیستم آموزشی موسوم به «کلاس کتاب‌های فوق‌العاده مرد چاق» مورتیمر آدلر، فیلسوف و هم‌بنیان‌گذار مؤسسه اسپن برنامه‌ریزی شد. او این سیستم آموزشی را در دوران جنگ جهانی دوم در شیکاگو برای آموزش مدیران تجاری ایجاد کرده‌بود. هدف این سیستم آمورشی این بود که اندیشمندان و تاجران را در یک اتاق کنار هم قرار دهند و از طریق برطرف کردن بی‌اعتمادی‌ها میان طرفین کمک کنند که به گفته بنیان‌گذاران این مؤسسه توانمندی‌های‌شان را برای جایگزین کردن ابتذال و بی‌هدفی زندگی آمریکایی را روی هم بگذارند. مدیران اجرایی نهادهای تجاری از طریق آشنایی با اندیشمندان کلاسیک، می‌آموختند تا در مقابل بدترین افراطی‌گری‌های سرمایه‌داری خویشتن‌داری کنند و سیاستمداران می‌آموختند که از حکمت اعصار گذشته برای تصمیم‌های‌شان درس بگیرند.»

مؤسسه اسپن به تدریج جایگاه خود را در سیاست آمریکا پیدا کرد. سال ۱۹۶۱ روزنامه شیکاگو سان‌تایمز در گزارشی نوشت: «اگر شما فارغ‌التحصیل هاروارد هم نباشید، عضویت در مؤسسه اسپن می‌تواند جایگاه شما را در تیم جبهه نوین رئیس‌جمهور کندی تضمین کند.»

نظریه‌های توطئه

هرچند مؤسسه اسپن در فضای سیاسی ایالات‌متحده معمولاً یک نهاد چپ میانه و نزدیک به تفکرات لیبرال‌ها محسوب می‌شود، اما عده‌ای هم هستند که معتقدند این مؤسسه به‌صورت جدی در حال تلاش برای تزریق تفکرات راست‌گرای افراطی و راست جایگزین در سیاست آمریکا است. جان سویین، یکی از نویسندگان وبلاگ «برملا کردن دشمن (Expose The Enemy)» که به صورت اختصاصی به عملکرد جریان‌های راست افراطی و راست جایگزین در سیاست آمریکا می‌پردازد در مطلبی در مورد تد ملوک، استاد دانشگاه و سیاستمدار پیشین که رابطه نزدیکی با مؤسسه اسپن داشت، می‌نویسد: «مؤسسه اسپن به‌صورت پیوسته به عوامل تقلبی به‌عنوان عنصر اپوزیسیون تریبون می‌دهد تا روایتی کنترل‌شده تولید کند. یکی از این افراد درای مک‌کسون است که از سوی مؤسسه اسپن به عنوان سخنگوی جنبش «جان سیاهان مهم است»، معرفی می‌شود. تد ملوک هم دقیقاً از همین نوع عناصر است که به عنوان اپوزیسیون قلابی، روایت‌هایی مانند دولت عمیق و گلوبالیسم را تبلیغ می‌کند تا دستور کار این شبکه را پیش ببرد. مؤسسه اسپن نقش قابل توجهی در روایت‌سازی در حوزه سیاست ایالات متحده آمریکا دارد.» وی در ادامه این نوشته که در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نگاشته‌شده‌است، تاکید می‌کند: «مؤسسه اسپن در ایام اخیر کمک زیادی به تقویت روایت‌های گلوبالیسم و دولت عمیق کرده‌است که از سوی هواداران ترامپ چه در رسانه‌های جایگزین و چه در رسانه‌های جریان اصلی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. افرادی مثل جان برنان، رئیس پیشین آژانس مرکزی اطلاعات (CIA) و جیمز کلپر، رئیس اطلاعات ملی، در مجمع گفت‌وگوی امنیتی اسپن به‌عنوان چهره‌های مدعی مخالفت با ترامپ، همین روایت‌ها را تبلیغ می‌کنند.»

منابع مالی مؤسسه اسپن از کجا می‌آید؟

هرچند مؤسسه اسپن با نزدیک به ۵۰ میلیون دلار بودجه سالانه، پرهزینه‌ترین اندیشکده آمریکایی نیست، اما اسناد نشان می‌دهد که در بین مهم‌ترین اندیشکده‌های آمریکایی بیشترین تعداد حامیان مالی از میان کمپانی‌های خصوصی را دارد. باستیان وان اپلدورن و نانا دی گراف در کتاب «استراتژی کلان آمریکایی و شبکه نخبگان شرکتی: درهای باز از پایان جنگ سرد» به‌صورت ویژه منابع مالی مؤسسات فکری و اندیشکده‌های مهم آمریکایی و ارتباط آنها با کمپانی‌های بزرگ خصوصی را بررسی کرده‌اند. براساس یافته‌های این کتاب پردرآمدترین اندیشکده آمریکایی مؤسسه RAND است، اما در میان اندیشکده‌های مهم، این مؤسسه تنها اندیشکده‌ای است که ارتباط چندانی با کمپانی‌های خصوصی ندارد و فقط ارتباط آن با دو مؤسسه خصوصی بریتانیا گلاکسو اسمیت کلاین و کمپانی آمریکا فایزر قابل رهگیری است. بخش اعظم درآمد ۲۰۰ میلیون دلاری مؤسسه رند از طریق قراردادهای پیمانکاری برای وزارت دفاع آمریکا تامین می‌شود. در برابر، مؤسسه اسپن بیشترین ارتباطات را با کمپانی‌های خصوصی دارد. در میان حامیان مالی مؤسسه اسپن بر اساس یافته‌های نویسندگان کتاب «استراتژی کلان آمریکایی و شبکه نخبگان شرکتی» می‌توان از کمپانی‌های آمریکایی مانند: بوئینگ، ای‌تی اند تی، مایکروسافت، فایزر، نیویورک لایف اینشورنس، تویوتاموتورز نورث آمریکا، شل، تایم وارنر، نورتروپ گرومن، اکسون موبیل، دویچه بانک، بارکلیز کپیتال، لاکهید مارتین، کوکاکولا، آی‌بی‌ام، کونوکو فیلیپس، جی‌پی مورگان چیس، مورگان استنلی، پپسی و گلدمن‌سَکس اشاره کرد. از میان کمپانی‌های خارجی هم گلاکسو اسمیت کلاین، آرامکو سرویسز، ادلمن، تامپسون رویترز، تلفونیکا و بلومبرگ از جمله حامیان مالی اسپن هستند.

بن‌فریمن، در گزارش ابتکار شفافیت اثرگذاری خارجی با عنوان «تامین مالی خارجی اندیشکده‌ها در آمریکا» می‌نویسد که مؤسسه اسپن، بعد از اندیشکده‌های مؤسسه ورلد ریسورسز، مرکز توسعه جهانی، مؤسسه بروکینگز و شورای آتلانتیک، پنجمین دریافت‌کننده بزرگ کمک‌های مالی خارجی در میان اندیشکده‌های آمریکایی است. این گزارش منابع مالی خارجی ۵۰ اندیشکده بزرگ از میان ۱۸۰۰ اندیشکده ثبت‌شده در آمریکا را بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ بررسی کرده‌است. بر اساس این گزارش در این بازه زمانی ۱۷۴ میلیون دلار کمک خارجی به اندیشکده‌های آمریکایی شده‌است که مؤسسه اسپن دریافت‌کننده ۸ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار از این کمک‌ها بوده‌است. براساس یافته‌های این گزارش مؤسسه اسپن مانند شورای آتلانتیک و مؤسسه بروکینگز ارقام بزرگی از حامیان مالی در عربستان سعودی و امارات متحده عربی دریافت کرده‌است.