دوقطبی آمریکایی

نشانه‌های نزاع داخلی در ایالات متحده بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است

دو هزار و 700 کیلومتر آن‌طرف‌تر، گوین نیوسام، فرماندار کالیفرنیا به همان‌اندازه‌ای که ریوز خوشحال است،‌ افسرده شده. نیوسام در ماه ژوئن قانونی را در حمایت از افرادی امضا کرد که در کالیفرنیا سقط جنین انجام می‌دهند تا در ایالت‌هایی که این عمل ممنوع است، علیه آنها شکایتی مطرح نشود. او اخیرا به کارخانه‌هایی پیشنهاد اعتبار مالیاتی می‌دهد که کارکنانشان تحت تاثیر قوانین سقط جنین و نابرابری جنسیتی در ایالتی دیگر قرار گرفته‌اند. نیوسام این اقدامات خود را به جای متمایز، اقداماتی فعال و دفاعی در برابر مخالفان می‌داند. او با استفاده از بودجه کمپین‌هایش تلاش می‌کند تا زورگویان را به عقب براند. به گزارش اکونومیست، اما با این حال نیوسام و ریوز بر سر یک موضوع توافق دارند. هر دو معتقدند که دولت فدرال توجه بسیار زیادی به خود جلب می‌کند. درحالی‌که سیاست‌هایی که تاثیر مستقیمی بر زندگی روزمره مردم دارند، به طور روزافزون در داخل ایالت‌ها شکل می‌گیرند. این سیاست‌ها، بازتابی هستند از دوقطبی شدن روزافزون ایدئولوژیکی آمریکا. کریس ورشا از دانشگاه جرج واشنگتن می‌گوید: «سیاست‌های ایالتی بیشتر از همیشه تغییر کرده‌اند». همانطور که ایالت‌های آمریکا در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی به جهت‌های متفاوتی کشیده می‌شوند، تبعات آن به‌طور عمیقی توسط شهروندان آمریکایی احساس خواهد شد؛ تبعاتی که فارغ از جایگاه آنها در طیف سیاسی‌شان به همراه پیامدهایی در سراسر جهان خواهد بود. برای تعریف کمیت این اختلاف‌عقیده میان ایالت‌ها، کریس ورشا و دوین کاگی از دانشگاه ام‌آی‌تی 190 قانون سیاسی را بین سال‌های 1930 تا 2021 بررسی کرده‌اند. در کل، ایالت‌های آمریکا لیبرال‌تر شده‌اند که شامل اقداماتی مانند برطرف شدن محدودیت‌های نژادی و ممنوعیت حضور زنان در هیات‌منصفه می‌شود. با اینکه جنبش عمومی به سمت چپ‌گرایی بوده، سمت‌وسوی الگوهای رای‌دهندگان هر ایالت در انتخابات‌ ریاست‌جمهوری، بازتابی از گرایش‌های سیاسی آنهاست. اما با این حال، ایالت‌های آمریکا در زمینه سیاست بیشتر از همیشه از یکدیگر فاصله گرفته‌اند و شکاف بزرگتری میان ایالت‌های چپ‌گرا و راست‌گرا ایجاد شده است. داده‌های سال 2022 از عمیق‌تر شدن این شکاف خبر می‌دهند. مثلا کالیفرنیا و می‌سی‌سی‌پی از سال 1970 به ترتیب چپ‌گراتر و راست‌گراتر شده‌اند (به استثنا زمانی که رونالد ریگان در کالیفرنیا جلب‌نظر کرد و جیمی کارتر در می‌سی‌سی‌پی).

عمیق‌تر شدن شکاف میان ایالت‌ها

علاوه بر سقط جنین،‌ حمل سلاح یکی دیگر از مسائلی است که ایالت‌های آمریکا بر سر آن اختلاف نظر دارند. در سال جاری تاکنون 10 ایالت محدودیت‌های جدیدی را برای خرید یا حمل سلاح وضع کرده‌اند. در عین حال فرمانداران و قانون‌گذاران ایالت‌های جمهوری‌خواه به دنبال کاهش محدودیت‌های خرید و حمل سلاح هستند. بسیاری از این ایالت‌ها از قوانین «حمل بدون مجوز» استقبال کرده‌اند که تمام محدودیت‌های حمل سلاح در مکان‌های عمومی را کنار می‌زند. اوهایو در ژوئن گذشته، بیست‌وسومین ایالتی بود که اجازه حمل سلاح را صادر کرد. برخورد با مهاجران غیرقانونی، سومین موضوع مورد بحث ایالت‌های آمریکاست. اعمال قوانین مهاجرت عموما در اختیار دولت فدرال است. اما ایالت‌ها نیز به طور روزافزون تجربه و نتیجه متفاوتی را برای ساکنان غیرقانونی خود رقم می‌زنند. کالیفرنیا اولین ایالتی بود که طرح بیمه سلامت دولتی موسوم به Medicaid را فارغ از قانونی یا غیرقانونی بودن مهاجران به بزرگسالان کم‌درآمد ارائه کرد. تگزاس در مسیر مخالف کالیفرنیا حرکت می‌کند. گرگ ابوت، فرماندار تگزاس با ارائه بیمه سلامت دولتی به تگزاسی‌های کم‌درآمد مخالفت کرد، چه برسد به مهاجران غیرقانونی. او همچنین دستور داد تا پلیس ایالتی، مهاجران بدون مدارک قانونی را به مرز برگرداند. یکی دیگر از سیاست‌های ایالتی که تاثیر ملی داشته است، مدیریت انتخابات و رای‌گیری است که شامل دسترسی به رای‌دهی زودهنگام،‌ مدارک شناساسی مورد نیاز رای‌دهندگان، رای‌گیری پستی و حق رای مجرمان می‌شود. در سال 2021، 29 ایالت دسترسی به رای‌گیری پستی را توسعه دادند و در عین حال 13 ایالت آن را محدود کردند. هویت ملی آمریکا به عنوان مجموعه‌ای از ایالت‌ها در نام این کشور نوشته شده است. 13ایالتی که در ابتدا تحت سلطه حکومت بریتانیا قرار داشتند و سپس ایالات متحده آمریکا را تشکیل دادند، نسبت به این موضوع که قدرت دولت فدرال بتواند قدرت دولت‌های ایالتی را مهار کند، با احتیاط برخورد کردند. آنها برای تصویب قانون اساسی باید از خودمختاری خود مطمئن می‌شدند. پدران بنیانگذار ایالات متحده تصور می‌کردند که یک جمهوری فدرال متشکل از ایالت‌های متمایز و متنوع است که مانع گسترش افراطی‌گری‌های خطرناک می‌شود.

چرخش به سمت یکدیگر

الگوی فدرال که در قانون اساسی آمریکا آمده منحصربه‌فرد نیست. معماری قدرت در استرالیا، کانادا و آلمان نیز به همین شکل است. اما الگوی آمریکایی ویژگی‌های به‌خصوصی وجود دارد که مهم‌ترین آن متمم 10 قانون اساسی است که به صراحت به ایالت‌ها اختیاراتی می‌دهد که به دولت فدرال تفویض‌نشده. در کانادا و استرالیا مشخص است که دولت فدرال چه اختیاراتی دارد. دان کتل، استاد دانشگاه مریلند می‌گوید: «هیچ‌وقت در آمریکا میان ایالت‌ها و دولت فدرال رابطه باثبات و واقعی وجود نداشته است.»

خوب یا بد

بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2000 بود که آمریکایی‌ها هفته‌ها به تصاویری از نقشه‌های الکتورال در شبکه‌های تلویزیونی خیره شدند که دو رنگ واضح داشت. این اولین باری بود که آمریکایی‌ها درباره ایالت‌های قرمز و آبی صحبت کردند. رنگ‌ها آسان‌ترین راهی بودند که تمایزهای سیاسی را نهادینه می‌کردند. در دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما، ایالت‌های قرمز (جمهوری‌خواه) سعی کردند طناب را بیشتر به سمت خود بکشند. آنها سیاست‌های فدرالی مانند لایحه «حفاظت از بیمار و مراقبت مقرون به‌صرفه» (اوباماکر) را پس زدند. وکلای عمومی ایالت‌ها نیز مخالفت‌های خود با واشنگتن را به دادگاه‌ها کشاندند. در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نیز ایالت‌های آبی‌رنگ (دموکرات) از استراتژی مشابه و معکوس مقاومت استفاده کردند. کالیفرنیا به مرکز مقاومت تبدیل شد و برای مقابله با واشنگتن دی‌سی سیاست‌های خود را برای تغییر اقلیم و مهاجرت طراحی کرد. تمایل دولت‌های ایالتی برای مقابله با حزب حاکم فدرال به یکی از جنبه‌های باقی‌مانده دوحزبی شدن سیاست آمریکا تبدیل شده است. همه‌گیری کرونا که به ایالت‌ها اجازه می‌داد تا سیاست‌های خود را اعمال کنند، نشان داد که چقدر مسیر ایالت‌های آمریکا می‌تواند با یکدیگر متفاوت باشد: ایالت‌های آبی موافق ماسک زدن و واکسیناسیون اجباری و تعطیلی کسب و کارها بودند و ایالت‌های قرمز مخالف آنها. بیماری کرونا ایالت‌ها را بر سر اولویت‌بندی برای سلامت عمومی یا اقتصاد به دو قسمت تقسیم کرد. علاوه بر مسائل ایدئولوژیکی و قوانین رای‌گیری، سیاست‌های اقتصادی نیز در ایالت‌های آمریکا متفاوت است که شامل استراتژی مالیات‌بندی، برخورد با اتحادیه‌ها و مقررات تجارت می‌شود. ایالت‌ها از یکدیگر یاد می‌گیرند که به جای خدمت به شهروندان خود، چگونه به طور کامل آبی یا قرمز شوند. تک‌حزبی شدن به اختلافات سیاسی شدت می‌دهد. مخالفان نمی‌توانند جلوی تصویب قوانینی را بگیرند که با آنها مخالفند و هیچ امتیازی برای سیاستمداران وجود ندارد که با یکدیگر متحد شوند یا بخواهند نظر رای‌دهندگان میانی را جلب کنند. قانون‌گذاران تنها نگران رقابت‌های اولیه هستند و به احتمال زیاد به سمت افراط‌گرایی می‌روند.

قدرت گرفتن ایالت‌ها

دو دلیل برای شدت گرفتن اختلاف نظر میان ایالت‌ها وجود دارد. اول اینکه ایالت‌ها برای تعیین اهداف خود قدرت بیشتری گرفته‌اند. دلیل دوم دوقطبی شدن احزاب و تسخیر ایالت‌هایشان است. امروز 37 ایالت وجود دارند که یکی از دو حزب دموکرات یا جمهوری‌خواه آنها را اداره می‌کنند: 23ایالت کاملا جمهوری‌خواه‌اند و 14 ایالت دموکرات. 30 سال پیش فقط 19ایالت به وسیله یکی از احزاب اداره می‌شدند.

نشانه‌های وقوع جنگ داخلی

بدترین نتیجه این است که چنددستگی به‌وجودآمده میان ایالت‌ها، احتمال تجزیه‌طلبی را قوی‌تر می‌کند. با اینکه وقوع جنگ داخلی بسیار بعید است، اما در نظرسنجی اخیری که محققان دانشگاه دیویس کالیفرنیا از 9هزار آمریکایی انجام داده‌اند، نیمی از آنها گفته‌اند که در چند سال آینده در آمریکا جنگ داخلی رخ می‌دهد. پس از نتایج انتخابات 2020 نشانه‌های تجزیه‌طلبی ایالت‌ها بیشتر شد. اگر انتخابات 2024 دچار بحران قانون اساسی شود که در آن ایالت‌ها، به جای سیاستمداران داخل آنها، از قدرت‌های جدید خود برای رد نتایج انتخابات استفاده کنند، قانون اساسی آمریکا و عناصر تشکیل‌دهنده آن با آزمایش جدی روبه‌رو خواهند شد. اکونومیست

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید