وزیر دربار شدن تیمورتاش
تیمورتاش ازجمله مهمترین وزیران دربار در تاریخ سلطنت ایرانی است. او که خود از مهمترین حامیان بهسلطنترسیدن رضاخان بود، بعد از پادشاهی رضاشاه، در ۲۵ آذرماه ۱۳۰۴ به وزارت دربار رسید و این وزارت را از مقامی تشریفاتی به نهادی مؤثر در ساختار قدرت بدل کرد.
تیمورتاش ازجمله مهمترین وزیران دربار در تاریخ سلطنت ایرانی است. او که خود از مهمترین حامیان بهسلطنترسیدن رضاخان بود، بعد از پادشاهی رضاشاه، در ۲۵ آذرماه ۱۳۰۴ به وزارت دربار رسید و این وزارت را از مقامی تشریفاتی به نهادی مؤثر در ساختار قدرت بدل کرد. دراینمیان قدرت شخصی او در مقابله با معارضان و مخالفان نیز جایگاه او را در سیاست ایران مستحکمتر کرد و بدینترتیب بعد از مدتی او بهعنوان دومین فرد قدرتمند در کشور در جلسات کابینه شرکت میکرد. حتی تصمیمات کابینه را نیز تیمورتاش دیکته میکرد و بر نحوه انجام امور خارجی نیز اثر میگذاشت.
فرمانهای او، فرمانهای شاه تلقی میشد؛ زیرا رضاشاه گفته بود: «حرف تیمور حرف من است». در توصیف موقعیت تیمورتاش همینبسکه بعد از او، رسم حضور وزیر دربار در جلسات کابینه برافتاد. از آغاز نیز البته چنین رسمی در قانون ایران پیشبینی نشده بود اما تیمورتاش در کنار رضاشاه چنین قدرتی داشت. بااینهمه عمر اقبال تیمورتاش نیز کوتاه بود و بعد از هفتسال، از وزارت دربار برکنار و بعد از مدتی محاکمه و زندانی شد.
