روز جهانی توجه به لکنت زبان

از سال ۱۹۹۸، بیست‌و‌دوم اکتبر به‌عنوان روز جهانی توجه به لکنت زبان نامگذاری شده است. هدف از این نامگذاری، افزایش آگاهی عمومی نسبت به ناروانی گفتار است. لکنت زبان اختلالی گفتاری است که با تکرار اصوات، سیلاب‌ها یا کلمات، کشیدن آواها و وقفه در کلام همراه است. افرادی که به لکنت زبان دچارند، می‌دانند چه می‌خواهند بگویند، اما در تولید جریان عادی کلام مشکل دارند.

حدود یک‌درصد از جمعیت کل جهان از این اختلال گفتاری رنج می‌برند. لکنت زبان می‌تواند فرد مبتلا را در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل کند و اغلب بر کیفیت زندگی و روابط شخصی او اثر می‌گذارد. لکنت زبان عمدتاً و جز در موارد استثنایی، پدیده‌ای خاص دوران کودکی است و معمولاً از سنین دو تا چهار سالگی شروع می‌شود.

در سنین شش تا هفت سالگی، مقارن آغاز دوران مدرسه نیز امکان بروز لکنت زبان در کودکان مستعد چنین امری، افزایش می‌یابد. در برخی موارد نیز افرادی که قبلاً به‌نحوی لکنت زبان داشته‌اند، در دوران بلوغ دچار لکنت زبان می‌شوند. امروزه از روش‌های زبانی یا تلفظی، روش دو‌جانبه یا مکمل روان‌درمانی ـ دارو‌درمانی و روش رفتار‌درمانی برای درمان لکنت زبان استفاده می‌شود. 

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید