برای فرار از نایبنایی مصرف این ویتامین را فراموش نکنید

به گزارش هم‌میهن آنلاین و به نقل از ایسنا، گلوکوم، بیماری‌ است که به تدریج به عصب بینایی آسیب می‌رساند و اغلب به دلیل فشار بالای چشم ایجاد می‌شود. با گذشت زمان، این آسیب می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی و در موارد شدید، نابینایی شود. درمان‌های فعلی مانند قطره‌های چشم، لیزر درمانی یا جراحی با هدف کاهش فشار چشم انجام می‌شوند، اما اثربخشی آن‌ها در بین بیماران بسیار متفاوت است.

سال‌هاست که پژوهشگران گمان می‌کنند، ماده‌ای به نام «هموسیستئین» ممکن است در گلوکوم نقش داشته باشد. «هموسیستئین»، ترکیب طبیعی در بدن است که در متابولیسم نقش دارد و سطوح بالای آن با بیماری‌های مختلفی ازجمله بیماری قلبی و سکته مغزی مرتبط است. برای بررسی ارتباط آن با گلوکوم، جمعی از پژوهشگران موسسه «کارولینسکا» سوئد، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها روی حیوانات و انسان‌ها انجام دادند.

در این پژوهش، پژوهشگران سطح «هموسیستئین» را در موش‌های مبتلا به گلوکوم افزایش دادند تا اثرات آن را مشاهده کنند. نتایج نشان داد که افزایش سطح «هموسیستئین»، بیماری را بدتر نمی‌کند و هیچ ارتباطی بین سطح بالای «هموسیستئین» و پیشرفت سریع‌تر بیماری در افراد مبتلا به گلوکوم پیدا نکردند. علاوه بر این، افراد با سطح بالای «هموسیستئین» بر مبنای ژنتیکی، احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری گلوکوم نداشتند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که «هموسیستئین» ممکن است علت گلوکوم نباشد، بلکه عارضه جانبی از بیماری باشد و به نظر می‌رسد، به‌عنوان ناظر به جای محرک این بیماری عمل می‌کند.

پژوهشگران سپس به بررسی اختلالات متابولیکی در بیماران مبتلا به گلوکوم پرداختند و چندین ناهنجاری در نحوه پردازش برخی ویتامین‌ها توسط شبکیه (لایه حساس به نور در پشت چشم) یافتند. آنان دریافتند که توانایی شبکیه در استفاده از برخی ویتامین‌ها کاهش یافته و این کند شدن متابولیسم ممکن است در پیشرفت گلوکوم نقش داشته باشد.  

جیمز تریبل، پژوهشگر ارشد این پژوهش و استادیار موسسه «کارولینسکا» اظهار کرد: این کشف به این ایده اشاره دارد که تقویت متابولیسم شبکیه با ویتامین‌های خاص ممکن است به محافظت از آن کمک کند. نتیجه‌گیری ما این است که «هموسیستئین» در روند بیماری یک ناظر و نه یک بازیگر است. تغییر سطح «هموسیستئین» ممکن است نشان دهد که شبکیه توانایی خود را برای استفاده از ویتامین‌های خاصی که برای حفظ متابولیسم سالم ضروری هستند، از دست داده است.

بر اساس این ایده، پژوهشگران تصمیم گرفتند آزمایش کنند که آیا مکمل‌های این ویتامین‌ها می‌توانند مفید باشند یا خیر. در آزمایش‌هایی روی موش‌ها و موش‌های صحرایی مبتلا به گلوکوم، ترکیبی از ویتامین‌های گروه B (B۶، B۹ (اسید فولیک) و B۱۲ ) و همچنین کولین را به آن‌ها دادند.

نتایج نشان داد، در موش‌هایی که به گلوکوم با پیشرفت کندتری مبتلا بودند، آسیب عصب بینایی به‌طور کامل متوقف شد و در موش‌هایی مبتلا به نوع تهاجمی‌تری از بیماری، ویتامین‌ها، پیشرفت آسیب عصب بینایی را به‌طور قابل‌توجهی کند کردند.

یکی از جالب‌ترین یافته‌ها این بود که درمان با ویتامین، حتی بدون کاهش فشار چشم نیز موثر بود. درمان‌های فعلی گلوکوم بر کاهش فشار چشم برای کاهش آسیب تمرکز دارند، اما به نظر می‌رسد مکمل‌های ویتامین از طریق مکانیسم متفاوتی از عصب بینایی محافظت می‌کنند. این نتایج نشان می‌دهد که افزایش توانایی شبکیه در پردازش برخی ویتامین‌ها می‌تواند صرف‌نظر از سطح فشار چشم، مستقیما بر سلامت عصب بینایی تاثیر بگذارد.

پژوهشگران با الهام از این نتایج امیدوارکننده، کارآزمایی بالینی در بیمارستان چشم «سنت اریک» در استکهلم را آغاز کرده‌اند. بیماران مبتلا به دو نوع گلوکوم، گلوکوم «زاویه باز اولیه» که به آرامی و گلوکوم «ﭘﺴﻮدو اﻛﺴﻔﻮﻟﻴﺎﺳﻴﻮن» که سریع‌تر پیشرفت می‌کند را مورد بررسی قرار داده‌اند. هدف از این کارآزمایی این است که دریابند آیا اثرات محافظتی مشاهده شده در حیوانات می‌تواند در انسان نیز تکرار شود یا خیر.

سایت ساینس گزارش کرد، در صورت موفقیت، این رویکرد می‌تواند راه جدیدی برای درمان گلوکوم باشد که علاوه بر کاهش فشار چشم بر سلامت شبکیه و عصب بینایی تمرکز دارد. با توجه به اینکه ویتامین‌های آزمایش شده از قبل شناخته شده هستند و به‌طور گسترده برای سایر اهداف بهداشتی استفاده می‌شوند، دری را به روی درمان‌های بالقوه ایمن‌تر و در دسترس‌تر می‌گشاید.

این پژوهش گامی مهم در درک چگونگی تاثیر سلامت متابولیک چشم بر گلوکوم است. با آزمایش‌های بالینی که اکنون در حال انجام است، پژوهشگران امیدوارند، تایید شود، این ترکیب ساده اما موثر ویتامین، می‌تواند روند از دست دادن بینایی را در بیماران مبتلا به این بیماری مزمن چشم کند یا حتی متوقف کند. در صورت اثبات اثربخشی، این نوع درمان می‌تواند انقلابی در نحوه مدیریت گلوکوم ایجاد و امید جدیدی را برای میلیون‌ها نفر که در معرض خطر از دست دادن بینایی خود هستند، فراهم کند.

نتایج این پژوهش در نشریه Cell Reports Medicine منتشرشده است.  

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید